🖤უგულო ადვოკატი 🖤

☀️მეექვსე☀️

— ჩვენ ჯერ არ დაგვისრულებია პატარავ— მიკროფონს გვერდი ავუარე... ოთახიდან გამოვედი და დაბლა ჩავედი...

შგ— ოოჰჰ ქალბატონო... მადლობა შენს გამოჩენას... მეგონა იქ გადაცხოვრდებოდი...

— დედა რა სასაცილოაა... შენ დაოკდი და ის თქვით მესამე სართულზე რა არის... სულ ჩარაზული რო გაქვთ იქაურობა...— წარბის აწევით ვკითხე და მათ პასუხს დაველოდე...

რმ— იქ ჩვენი პატარა ოთახებია... სადაც დაღლილობისას... განტვირთვისთვის შევდივართ...

— აა და ჩაკეტილი რატომაა?...

ჯინი— ერთმანეთს ვუკეტავთ... რადაგან ზოგზოგიერთებმა არიციან რომ სხვის ნივთებს არ უნდა შეეხონ და მით უმეტესი გატეხონ...— სიმწრით თქვა და თან ნამჯუნს გადახედა...

რმ— ეეე ეგრე რატო მიყურებ?... მე რა... რამე გაგიფუჭე?...— შეიცხადა და გაკვირვებული სახე მიიღო...

შგ— კარგი რაა ყველამ იცის რო რასაც ხელს კიდებ... ყველაფერს აფუჭებ...— მობეზრებით გადახედა და მდივანზე ჩამოჯდა...

ჯჰ— ნეტა შენ ვისზე რას ამბობ... სადაც მიდიხარ ყველგან გეძინება... შენ არიყავი ჩემს ოთახში რო გიპოვე კარებთან ფეხზე მდგომიარეს რო გეძინა?...— პრეტენზიით გადახედა... მის გვერდით ადგილი დაიკავა და საზურგეს მიეყრდნო...

ჯმ— ეეე... შენ საერთოდ რას ამბობ... ჩემი ოთახი რო აურიე?...

ჰჯ— კი არ ავურიე საღორე იყო და დავალაგე... უმადურო... მადლობერიც კი არ ხარ...— მდივნიდან ოდნავ გადაიხარა და ჯიმინისკენ შენოტრიალდა...

ჯკ— ჰიონებო გეყოთ რაა...— გააპროტესტა ქუქიმ... რომელსაც სამზარეულოში გასვლა... ფუნთუშის აღება და მისაღებში ჭამით გამოსვლა მოესწრო...

ვი— შენ ჩუუ... ეხლაც კი არ დამვიწყებია ჩემი ჯოისტიკები რო გააფუჭე და ჯიმინს დააბრალე...

ჯმ— მოიცაა რაა?... რაქნა?... მე რატო დამაბრალე...— გაიგნებულმა დაიწყო თვალების ცეცება...