13 Numara

27🪐 "Karmaşık Düşünceler"

Müzik: Cali Y El Dandee, Danna Paola - Nada

*Kitapla ilgili bir ayrıntıdan bahsetmek istiyorum sizlere. Ben YKS öğrencisi olduğum için sınav sistemini tamamiyle atlamışım. Kitabımız 2016-2017 yılları arasında geçiyor ve o zaman YKS değil YGS-LYS sınavı vardı benim aklımdan tamamiyle çıkmış bu ayrıntı bu nedenle YKSyi bir sene önceden uygulanmaya başlamış gibi gösteriyorum aklınız karışmasın lütfen.

🏀

Boynumdan çapraz bir şekilde astığım çantamın içinden telefonumu çıkarıp Erem'i bilmem kaçıncı kez aradım. Abartısız yarım saattir kapının önünde onun gelmesini bekliyordum. Hemen geliyorum dediği için bir daha bir daha gir çık yapmak istemediğim için kapının önünde beklemeyi tercih etmiştim fakat o hemen sözcüğünün sözlükteki anlamı içermiyormuş. Direk gibi dikilince gayet net anlamıştım.

"Şimdi erkeklerin beklemekle ilgili yakınmalarını anlıyorum." dediğimde kapıda bekleyen iki koruma bıyık altı güldüler bana. Kalıplı ve ürkütücü bir yüze sahip oldukları için bu gülüş beni yumuşatamamıştı.

Spor ayakkabımın ucuyla önümdeki yolu eşelemeye başladım. "Ne yapıyorsun tam kapının önüne gelip ay yok bu elbiseyi beğenmedim hiçç deyip geri mi dönüyorsun anlamıyorum ki! Az daha gelme vallahi beklemeden gideceğim."

Sanki beni duyuyormuş gibi sinirle söylendim ona. Zaten gergindim birde o böyle yapınca iyice sinirlerim tepeme çıkmıştı. Hem maç saatine de bir saatten az kalmıştı. Arena yakın diye bu kadar rahat davranıyorsa ağzına bir tane çakacaktım.

Nata'nın Jandan öğrendiği bilgiler ve biraz da verdiği tavsiyeler neticesinde bugün ve üç gün sonra oynanacak olan Euroleague maçlarına gitme kararı almıştım. Sakatlıktan dönmüş ve maçlara çıkmaya başlamıştı fakat takımın kaybetme serisini kırmayı başaramamıştı. Maccabiye iki sayıyla yenilmelerinin üstüne Efes'e üç sayıyla ve beş gün önce de Madrid'e dört sayı farkla yenilmişlerdi. Koç bunların normal olduğunu ve kendisini tam hazır hissedene kadar zorlamamasını söylüyormuş fakat bizimki hiç dinler mi? Gece ikilere kadar, görevliler onu hadi artık yeter deyip kovana kadar antrenman yapmaya devam ediyormuş.

Canının kıymetini hiç bilmiyordu. Zor bir sakatlıktan çıkmıştı üstelik morali yerlerdeydi ama o sanki her şey çok iyiymiş de kendisi kötü oynuyormuş gibi gereksiz yükleniyordu. Belki aramızda olanlar yüzünden de böyle davranıyordu bilmiyordum fakat durumu pek sağlıklı gözükmüyordu.

Nata ile aramızda olanları konuştuğumuzda verdiğim tepkilerin kendi gözümden gayet haklı olduğunu söylemişti. Hiçbir insanın bu sözleri gururuna yediremeyeceğini hatta onu eşek sudan geldiği kadar döveceğini benim gayet medeni bir şekilde bıraktığımı söyleyip biraz da paylamıştı ama onun gözünden ihtimalleri de aklıma getirmemi istemişti.

Kerim, ebeveynlerinin birbirini bilinçli bir şekilde aldattığı bir evde büyümüştü. Sevgi ve güvene dair bildikleri kardeşleriyle ve arkadaşlarıyla sınırlıydı. Sevgi dolu, sıcakkanlı bir insandı fakat içindekiler tam tersiydi. Mutlulukları pamuk ipliğine bağlıymış ve her an elinden kayıp gidecekmiş gibi davranıyordu. Bu sancılı hisler yüzünden de doğru şekilde davranamıyordu.

Pervasız sözleri, akıl almaz düşünceleri vardı fakat bunlar karşısındaki insanı sevmediği için değil, kötü ihtimalleri ortadan kaldırmak içindi.

Normalde çok kinci bir insanımdır. Bana yapılan şeyleri, söylenen sözleri ölene kadar unutmam ve o kişiye de unutturmam. Bir daha değil yüzüne bakmak varlığını bile yaşattırmam fakat tüm bu kötücül hislerim söz konusu adı batasıca olduğunda buhar olup uçuyordu. Kızgındım çok kırgındım ama bunları kendimi ondan esirgeyerek, onu yerin dibine sokarak tamir etmek istemiyordum. Yanımda olması, bana bakması, beni herkesten daha çok seviyor olması ve bizden ne olursa olsun vazgeçmeyeceğini kararlılıkla dile getirmesi içimdeki yaralara pansuman oluyordu.