Just Too Sick To Function

02

Alam kong pinigilan lang nila ang sarili nilang yakapin ako kanina pero oo, ang sarap isipin na nandito pala sila, sila na gusto akong mabuhay.

Lumabas na yung pasyente na nauna sa akin, at nakita ko na rin si Doktora Galvez.

"You guys seem happy" komento niya.

"Well, someone here decided to do things seriously" ani ni Rosa.
Napangiti si mama, napa smirk naman ako.

"Aba, magaling na desisyon yan"
"Haha goodmorning po" ngiting sabi ko

"Goodmorning darling, now how about you come in so we can talk about this further?"

Kaya kumilos ako at pumasok sa office niya.
"Thanks Rosa" pagpapasalamat ko before ako pumasok, "you're welcome baby" sagot naman niya.

Makapagsabi talaga ako na ang good mood ko ngayon pero kinakabahan ako, kakabahan talaga ako kapag kaharap ko na yung doktor kahit naman ang close ko na sa kanya.

"So how are you?" tanong niya

"Fine. Well except for the fact that mom keeps on throwing capsules into my throat", you can hear the sarcasm in my voice, "makes me wanna puke"

Tumawa si doktora.
"Hoy, hindi ko ginawa yun no" natawa namang sabi ni mama.

Tuluyan akong umupo sa chair infront nang doktora.
"Well, we'll keep on doing it for your own good" ani niya, "so final na? Napag decision mo naba talaga? Gusto mo naba talagang mag stay dito sa hospital?", question after a question after a question, ito naman si doktora o.

Tinitingnan ko si mama, "opo, napagdesisyonan ko na po", sa totoo lang, nagdadalawang isip na naman ako, ang hirap kasi e.

Ang hirap ewanan lahat; yung pag punta ko sa school, friends, yung hobbies ko, yung pagpanggap kong wala akong sakit. Hirap pakawalan HAHAHAH that doesn't basically make any sense.

"Well, that's great, really great news"
Hinawakan niya kamay nang mama ko nang pa sikreto ,na parang hindi ko nakita. Sign na yun na at ease na sila. Binigyan ko nalang siya ng smile

"So kelan ka mag stay dito? Well ofcourse, marami kapang asikasuhin" ani niya, "as soon as possible, kapag matapos ko na yun" sagot ko

Tama batong ginagawa ko? Obvious naman, para sa kabutihan to nang lahat eh.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Ang haggard kong tingnan, mapa ayos nga.

Nandito ako sa girls CR ng school namin, maaga ako nandito para sa afternoon class ko.

Pagkatapos, pumunta ako sa lugar na pang chill, dun sa tabi nang canteen, may mga upuan dun.

Nagbasa ako ng libro, hindi nagtagal, nakita ako ni Clent at sinamahan ako.

"Ba't absent ka kanina?" Pangunguna niya
"Eh ikaw? Bat ngayon kalang? Umuwi kaba?" tanong ko naman

"Obvious ba?", nagtatanong nga eh, tinatanong pa naman ako kung obvious ba, e malay ko, baka nandito lang siya kanina, hindi ko lang napansin. Binigyan ko siya ng masamang tingin.

"Oo, umuwi ako, kinakailangan ako ni mama" ani niya
"Pumunta ako sa hospital kanina" bilang sagot ko sa tanong niya.
"Oh? Bakit?, nagparamdam yung sakit?" Palagi naman 'tong nagpaparamdam, duh

"I decided to turn myself in" cold kong sabi.
Napatahimik siya, kaya lumingon ako sa kanya. Tutok na tutok lang siya sa akin.

"Hindi ba kapani paniwala?" tanong ko at bumalik sa binasa ko. "Hindi," ani niya, "that's great Ems" na feel ko yung 'not sure' vibes sa sinabi niya

Kaya I teased him,

"Ehhhh, sabihin mo nalang na mamimiss mo ako, e crush mo ako e" panunukso ko sa kanya
Nag blush siya HAHAHAHAH ako na yata ang pinakamasayahing tao 'pag tinutukso ko siya

"Di, joke lang, ito naman" sabi ko, "kinakabahan ka ano?, duh! Alam ko namang alam mo na hindi ka pwedeng magkakagusto sa'kin"

"Ba't naman hindi?" mag confess naba siya? hahahahhaah
"Eh ba't naman kasi, tingnan mo nga yung taong nasa harap mo, mamatay na ako" pagbibiro ko
"So am I, mamamatay naman din ako ah, tayong lahat", aba ang tindi!, seryoso ka boii?
"Hoy, seryoso ka ba?" tanong ko
"Di, joke lang, ito naman, nakiki ride lang" biro niya.

"Kuha mo ako dun ah, galing mag act, mag actor ka na nga, sapakin ko tong libro sa ulo mo eh" gigil kong sabi, "kung may feelings ka sa akin, wag mo nang ituloy, masasaktan ka lang, eh alam mo naman kung ba't ko pinakawalan si Rhedd 'no" pag clear ko sa kanya

"Oo na madam, tara na nga, ang init dito" pagrereklamo niya.

Pumunta kami sa classroom at natapos ko yung afternoon class ko, sumabay ako kay Clent pauwi.

At dun, nakita namin si Rhedd sa may gate, may inaantay ata.

"Hey,can we talk for a minute?" tanong niya.

Anong 'for a minute'? For sure ma aabutan tong limang minuto. Whatever, binigay ko naman sa kanya.

"Mauna muna ako sa labas Emma, mag text lang ako kapag nandun na car namin"
Nag nod nalang ako.

"60, 59, 58..." pag count down ko sa kanya, ang sama ko talaga.

He asked me kung kamusta na ako at kung ano-ano pang bagay. Wala akong interesadong kausapin siya kaya parang wala lang sakin ang pag uusap nato.
Oh tingnan mo, naabutan na kami nang 3 minutes, at sakto, nakita ko message ni Clent, nandun naraw sasakyan nila.

"Kanina lang natapos 1 minute mo ah" pagtitigil ko sa kanya, "I hope you enjoyed your '1 minute' talk with me" ba't ba ang big deal ng 1 minute sa akin HAHAHAHAH

"Hindi naman," sagot niya, "Kasi may tanong pa ako eh", I sighed, "Oh sige, ano yun?" tanong ko naman

"Pwede bang tayo nalang ulit?" tanong niya.

Tayo, I hated that word, I hate it kapag iniisip ko rin yung sakit ko. Hindi bagay ang "tayo" sa sakit kong to.

I was dumbfounded by his question, "hindi" cold kong sabi. Naglakad na ako papalayo sa kanya. Nag text na naman si Clent sa akin, kaylangan ko na rawng magmamadali.

"Bakit? Hindi naman yun mahirap,"
I froze, "Pwede naman kitang alagaan hanggang pwede pa, alam kong masakit kapag mawawala kana pero kayanin ko yun Emma, kaya wag kang mag alala, please"

Hindi ko siya tiningnan at sinagot, "Please Ems" he begged.

"I said no Rhedd, I explained it all to you, which part of it you don't understand?" I said.

"Sa part kung ba't ka takot na takot" he fired back, "sabi ko naman na kayanin ko ah, ba't hindi mo magawang bigyan ako nang chance ulit?"

"Please Rhedd, wag na, hindi ko na kaya" I find it hard to speak, hindi pa siya natapos, "Rhedd please, wag na", "wag na Rhedd please!!!" Napagsigawan ko siya, "hindi madaling desisyon yun Rhedd, kaya please rumespeto ka nalang" he was quiet, tuluyan na akong umalis.

Hindi ko kinaya words niya,

Mahal kita Rhedd, pero sorry, isa akong malaking coward

I have to let you go