The badboy in the band

ఌ - Wennen

(POV: Brooke)

Ik zit nu al een week op deze school en het gaat helemaal geweldig. James is best wel aardig en we zijn al best goed bevriend geraakt. Aidan is nog steeds een voorgekauwde snorkel, daarentegen.

"Ik vind die opdracht echt niet te doen. Ik snap helemaal niks van biologie." Zeurt Riley in mijn oor. Ik kijk haar grinnikend aan.

"Ik kan je de antwoorden wel sturen." Zeg ik simpeltjes. Ik heb de opdracht allang af. Ik vind biologie niet lastig. Ik snap alles wel, behalve wiskunde en sommige dingen van scheikunde. Wat een onzin ook. Heb jij ooit iemand gezien die wil weten wat bijvoorbeeld de gemiddelde leeftijd van zijn familie wilt weten en dan ook nog eens zegt: 'Hm, laten we er een boxplot bij tekenen.' Nee? Klopt, die mensen bestaan ook niet. Ik weet trouwens dat je de mediaan bekijkt met een boxplot, maar laten we dat even ter zijde houden.

"O mijn god, je zou echt een levende legende zijn." Zegt Riley met een smekende blik. Ik grinnik om haar.

"Stuur me als je thuis bent een herinnering, want anders vergeet ik het." Zeg ik met een glimlach. Riley slaat enthousiast haar arm over mijn schouders heen en loopt samen met mij naar de volgende les.

Sarah had wiskunde en Ashley had economie. Riley en ik hebben nu lekker geschiedenis. O, dat vind ik zo leuk. Echt geweldig om verhalen te horen over hoe mensen vroeger wetten maakten en waar ze hun uitwerpselen neergooiden. Ja, echt geweldig. Dat was weer sarcastisch, trouwens. Mocht je het nog niet doorhebben.

"Blijkbaar hebben we een nieuwe docent, trouwens." Zegt Riley dan plotseling als we de trap oplopen om naar de derde verdieping te gaan. Ik kijk haar vragend aan.

"Ja, dat stond in de mail. Onze oude docent ging naar een andere school." Zegt Riley schouderophalend. Ik kijk haar verbaasd aan, maar laat het maar gaan. Leuk dat hij afscheid van ons nam, dan.

Ik loop met Riley als laatste het lokaal binnen, maar blijf staan als ik de nieuwe docent zie. Ik zie een oude, dikke, kale man zitten. De rillingen lopen over mijn rug.

"Brooklyn, wat heb ik jou lang niet gezien." Zegt de man enthousiast terwijl hij naar me toe loopt. Hij wrijft over mijn haren heen en ik kijk Riley hulpeloos aan.

"Hallo meneer Simons." Zeg ik vol afschuw. Deze man was ook mijn docent op mijn oude school. Hij gedroeg zich echt als een pedofiel tegenover mij. Hij raakte me aan, gaf me betere cijfers, ga mij altijd de beurt... Ja, dat soort dingen.

"Meneer, de les is al begonnen." Zegt Riley als redding. De man kijkt haar aan, laat mijn haar los en loopt knikkend naar zijn bureau toe. Ik loop richting Riley en maak een kots-gebaar.

Ik zie Aidan me schuin voor me aangrijnzen. Hij kijkt van mij naar meneer Simons en van meneer Simons weer naar mij. Hij maakt er een knipogend gebaar bij en ik steek mijn middelvinger op.

"Jonge dame, wat is er aan de hand?" Vraagt meneer Simons als hij het ziet. Aidan kijkt me zonder emotie aan en ik grijns naar hem. Nu ben ik degene die het voor elkaar heeft.

"Meneer McCallister is me belachelijk aan het maken." Zeg ik geacteerd-verdrietig. Aidan kijkt me aan met een waag-het-niet-blik. Ik grijns alleen nog maar erger naar hem.

"McCallister, dat doen we hier niet. Al helemaal niet bij zo'n toffe meid als Brooklyn." Zegt meneer Simons terwijl hij trots naar me knikt. Weer lopen er rillingen over mijn rug. Gadverdamme.

"Meneer, het was helemaal nie..." Begint Aidan, maar meneer Simons onderbreekt hem.

"Nee, ik denk dat het beter is als je even uit de les gaat. Dan kan Brooklyn zich ongestoord concentreren." Zegt meneer Simons op een kalme toon. Aidan kijkt me met een dodelijke blik aan.