"ေ႐ွာင္းက်န္႔....ေ႐ွာင္းက်န္႔...ဘာျဖစ္လာတာလဲ"

"ဘာ..ဘာမွမျဖစ္ဘူး"

"ေ႐ွာင္းက်န္႔!!ဘာလို႔ဘာမွမျဖစ္ရမွာလဲ။မင္းအသံကမူ
မမွန္ဘူး။အမွန္အတိုင္းေျပာစမ္း။ဘာျဖစ္လာတာလဲ"

အခန္းတံခါးကို ​ေ႐ွာင္းက်န္႔ဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ က်ိဳးခ်န္ကစိုးရိမ္တႀကီးေမးလာတယ္။

"ေ႐ွာင္းက်န္႔...မင္းတစ္ခုခုျဖစ္လာတယ္မလား..
​ေျပာစမ္းပါ"

"ငါ...ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။"

"မင္းငါ့ကိုမွမေျပာရင္ဘယ္သူ႔ကိုေျပာမွာလဲ။ေျပာ"

"က်ိဳးခ်န္...ငါ..ငါဟိုလူ႔ကိုျပန္ေတြ႔ခဲ့တယ္"

"ဟိုလူဆိုတာ......ယဲ့မင္..ယဲ့မင္ကိုေျပာတာလား"

"အင္း...မ်က္ႏွာမျမင္ရေပမယ့္ သူ႔အသံဆိုတာ
ေသခ်ာတယ္"

"မျဖစ္ႏိုင္တာ။ အဲ့ေကာင္က ဒီကိုဘယ္လိုလုပ္"

"ငါ..ငါလည္းမသိဘူး။ သူ...သူငါ့ကိုလာ႐ွာတာ
မဟုတ္ဘူးမလား။ ငါ့ကိုလက္စားေခ်မလို႔လား"

"ေ႐ွာင္းက်န္႔!!ေလ်ွာက္မေတြးနဲ႔။ ႏွစ္ေတြ ဒီေလာက္
ၾကာေနၿပီ။ သူ႔အသံ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာ။အသံ
ေျပာင္းသြားတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့။ သူမဟုတ္
ေလာက္ပါဘူး။ တကယ္လို႔ သူျဖစ္ေနရင္လည္း
မင္းဘာမွ​ ​ေၾကာက္စရာမလိုဘူး။ ငါ႐ွိတယ္"

"အင္း။ငါ....ငါမေၾကာက္ဘူး။ၿပီးခဲ့တာေတြလည္း ျပီး
ၿပီပဲ။ ငါက အရင္လို သူအႏိုင္က်င့္သမ်ွ ၿငိမ္ခံေနမယ့္သူ မဟုတ္ေတာ့ဘူး"

"အင္း။မင္းေတာ္တယ္။ဘာမွမေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ၿပီလား"

"က်ိဳးခ်န္။ရိေပၚကို ဒီအေၾကာင္းေတြမေျပာပါနဲ႔ေနာ္"

"ငါနားလည္ပါတယ္။စိတ္ခ်ပါ။ငါမေျပာဘူး"

"အင္း။ေက်းဇူးပါ က်ိဳးခ်န္။ငါလိုအပ္တဲ့အခ်ိ္န္တိုင္း
မင္း႐ွိေနေပးတယ္။မင္းသာမ႐ွိရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းၿပိဳလဲေနမိမွာ"

"ငါေတာ့အဲ့လိုမထင္ပါဘူး။မင္းပံုစံကငါမ႐ွိလည္း
အဆင္ေျပမွာပါ။မင္းကအရင္ကေ႐ွာင္းက်န္႔မွ မဟုတ္တာ။မင္းေျပာင္းလဲသြားၿပီ"

Imaginary You(Completed)Where stories live. Discover now