"Why do you always crave sa mga bagay na pagmamayari ng iba?" Pangaakusa pa niya. Napakagat ako sa aking pangibabang labi, bumalik nanaman siya sa mga maaanghang niyang salita laban sa akin.
"Hindi naman, nasasayangan lang ako kasi..."
"Take it off, ibigay mo sa akin ako mismo ang magtatapon" galit na sabi pa niya bago niya ako tuluyang tinalikuran para bumalik sa kusina. Humaba ng husto ang aking nguso, tama bumalik nanaman ang masungit na si Piero. Parang nagexpired bigla ang pagiging mabait niya.
Lumuhod ako para kumuha ng pamalit kong damit sa backpack ko sa ilalim ng mahabang upuan. Dumiretso ako sa banyo para maligo at magbihis.
"Papasok ka?" Gulat na tanong ni Lance sa akin ng makita niya akong bihis pagkalabas ko ng banyo.
Nakaupo na sila si Dinning at handa ng kumain. Inilingan ko siya. "Nagbihis lang ako" sagot ko at muli na sanang tatalikod ng iniya niya akong kumain.
"Kain tayo" yaya niyanat kaagad na itinuro ang dating kong upuan, may pinggan na nakalapag duon.
Naengganyo akong lumapit pero nang mapatingin ako sa nakasimangot na mukha ni Piero ay bumagsak lamang ang aking balikat. "Hindi na Lance, sa labas na lang ako kaka..."
"Just fuckin eat with us, and wash the dishes after." Matigas na utas ni Piero na ikinangiting aso ni Lance. "Tutal yan naman ang hobby mo, ang maghugas ng plato" inis na pahabol pa niya.
Hindi na ako nagdalawang isip pang lumapit duon at umupo. Baka kasi kung magiinarte pa ako ay mas lalo lamang siyang magalit at masisira nanaman ang araw naming tatlo dahil duon.
Napa-ahh si Lance na para bang kinikilig. "Namiss kong kasabay kumain si Amaryllis" nakangiting puna pa niya kaya naman tipid akong napangiti.
Hindi naman umimik si Piero, nagumpisa na itong sumandok ng pagkain. Ginawa ko rin iyon ng tahimik, nagingat na hindi makagawa ng pagkakamali para hindi siya mainis sa akin.
"So kailan tayo bibisita sa Farm?" Tanong ni Lance sa gitna ng katahimikan.
"Maybe next week" tamad na sagot ni Piero dito. Napatango tango si Lance.
Muli kong naalala ang nabanggit na Peanut farm ni Cairo. Ibig sabihin iyon ang bussiness na inaayos nilang dalawa. "Isama natin si Amaryllis" excited na suwestyon ni Lance.
Pinanuod ko ang ekspresyon ni Piero dahil sa sinabi ng kaibigan. Pero nakita ko ang pagdisgusto sa kanyang mukha. "She has nothing to do with that. Kay Sachi iyon..." masungit na sabi ni Piero kaya naman muling bumagsak ang aking mga mata sa plato.
"Hindi naman aagawin ni Amaryllis, sasama lang siya" malungkot na sabi ni Lance. Mariin akong napapikit, ang gusto ko lang ay tumigil na muna siyang ipilit ako kay Piero.
Unti unti ko ding sinusubukang tanggapin na hindi kailanman siya papayag na papasukin ako sa buhay niya. Pinapamukha niya palagi sa akin na Sachi owns him. At kung balak ko mang agawin at angkinin ang mga naiwan ni Sachi, sinisigurado niyang hindi ko siya makukuha. He will remain Sachi's forever.
Ako na ang naghugas ng pinagkainan, tahimik kong ginawa iyon. Lumalim ang pagiisip ko, palagi kaso nitong isinusumbat sa akin na gusto kong maging si Sachi. Tingin niya sa akin, mangaagaw ako.
Nasa gitna ako ng pagiisip ng biglang sumulpot si Lance. "Bye Amaryllis, uuwi ako ng bulacan. Baka bukas na ako makabalik. Alam mo na, miss na miss na ako ni Sarah" nakangising paalam pa ni Lance sa akin, ayos na ayos siya na para bang sa date siya pupunta.
Chapter 32
Magsimula sa umpisa
