Η Angela μαυροντυμένη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Το κινητό της ήταν στην δόνηση και η οθόνη του αναβόσβηνε. Ήταν απελπισμένη... Πώς θα παρουσιαζόταν στο χωριό της; Ανύπαντρη, χωρίς κάποιον δεσμό να κλάψει στον ώμο του, χωρίς καν δικό της σπίτι. Αλλά το χειρότερο δεν ήταν αυτό. Κανείς δεν ήξερε ότι η Άντζελα ζούσε σε κέντρο αποκατάστασης, επειδή έπασχε από κατάθλιψη, η οποία την είχε οδηγήσει σε πολλές απόπειρες. Είχε αρχίσει να αγχώνεται και να σκαρφίζεται διάφορα σενάρια, για να παρουσιάσει μια εικονικά τέλεια ζωή. Όχι, δεν έψαχνε για επιβεβαίωση, απλώς δεν ήθελε κανείς να την λυπάται και κυρίως δεν ήθελε κανείς να της πει κάτι προσβλητικό, καθώς λόγω της κατάστασής της θα το έπαιρνε τις μετροιτiς.
Ο Tom είχε δακρύσει, δεν είχε ιδέα γιατί τον έπιασε ρίγος
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
όταν έμαθε οτι η Angela θα λείψει λίγες μόνο μέρες. Την ήθελε δίπλα του, ήθελε να την βλέπει, να τον εμπνέει σεξουαλικά για να μπορεί να ανταπεξέλθει στη δουλειά. Σκεφτόταν μόνο το σεξ, όλη μέρα, όλη νύχτα κάθε ώρα και στιγμή. Η σεξομανία του ήταν σε έξαρση, αλλά δεν ήθελε να πάει με πόρνη, δεν μπορούσε να αυτοικανοποιηθεί όπως συνήθως, ήθελε εκείνη... εκείνη που του πάει κόντρα, εκείνη που ξέρει πόσο αθεράπευτος είναι. Πληκτρολογεί χωρίς δεύτερη σκέψη το τηλέφωνό της και την καλεί. Εκείνη, μάζευε τα πράγματά της γιατί θα πήγαινε στην Ιταλία για την κηδεία του παππού της. Ξαφνικά βλέπει στο τηλέφωνο οτι την καλεί ο Tom. Το σηκώνει αμέσως, είναι το αφεντικό της εξάλλου.
-Ναι; λέει εκείνη ήρεμα
-Angela... περαστικά... λυπάμαι για την απώλειά σου... είπε εκείνος
-Ευχ...πάει να απαντήσει εκείνη
-Όμως, σε χρειάζομαι δίπλα μου... λέει εκείνος ψύχραιμα
-Κύριε Quince... λυπάμαι πολύ αλλά δεν μπορώ να σταθώ δίπλα σας... ξέρετε... πρέπει να φύγω για το χωριό της οικογένειάς μου στην Ιταλία, έχω και πυρετό... κλαίω από το πρωί... σας παρακαλώ... είπε εκείνη
