ေမေမေလးကသူ႔အတြက္သံပုရာရည္ေဖ်ာ္ေနရင္းေျပာသည္။
ပါးေရေတြတြန္႔ခ်င္ၿပီျဖစ္တဲ့ေမေမေလးကအသက္ရြယ္ရလာၿပီပဲ။
ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းရွိတဲ့လက္ေခ်ာင္းေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြေတာင္မွေလ်ာ့ရဲခ်င္ေနၿပီ။

"ဘာစဥ္းစားေနတာလဲ...ငုတ္တုတ္ႀကီး..
ေရာ့...ေသာက္လ္ို႔ရၿပီ...သိပ္မခ်ိဳထားဘူး..."

သံပုရာရည္ဆိုသိပ္မခ်ိဳဘဲအရည္က်ဲေနမွေသာက္တတ္တာ...ဦးေသွ်ာင့္အက်င့္ပါ။

"အိပ္သြားၿပီလား...ဟိုသားအဖ..."

"အိပ္ၿပီ၊ ရဟတ္စီးလို႔မူးသြားတာတဲ့...
ေမေမေလးထမင္းစားၿပီးၿပီလား..."

"ဘာလို႔ေမးလဲ...ထမင္းစားခ်င္လို႔လား..."

"ဟုတ္ပါဘူး...ဒီအခ်ိန္ႀကီးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာရွိေနလို႔ေမးတာ..."

"ညညဆိုပိုးဟပ္ေလးေတြလာလာေနလို႔...
သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာ..."

ေျပာေနရင္းနဲ႔...ပိုးဟပ္ေျပးတဲ့ဘုသီးမည္းေလးေတြကိုေနရာလိုက္ခ်ေနတာ...
အရင္လိုမ်ိဳး...မသြက္လက္မဖ်တ္လတ္ေတာ့ဘူး...။

"ေမေမေလး...ဒီႏွစ္ဆို...အသက္ငါးဆယ့္ရွစ္လားဟင္..."

"အင္း...မွတ္မိတယ္လား...အဟင္း....."

တအိမ္လံုးရဲ႕အသက္အပိုင္းအျခားကိုေသခ်ာသိေနတတ္တာဦးေသွ်ာင္ပဲရွိတာပါ။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ေမြးေန႔ေရာက္တိုင္းပန္းစည္းေလးေတြဝယ္ဝယ္ေပးတတ္တဲ့ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးလဲရွိသည္။

"အသက္ေတြႀကီးကုန္ၿပီပဲ..."

ဟူးကနဲသက္ျပင္းခ်ၿပီးေတာ့ဦးေသွ်ာင္ကစားပြဲေပၚလက္ေလးေထာက္ၿပီးမိႈင္က်သည္။

"ဘာလဲ...အဲဒီမ်က္ႏွာက...volunteer ကပင္ပန္းလို႔လား..."

"မဟုတ္ဘူး...ေက်ာက္စိမ္းကပင္ပန္းေနတာ..."

"အမယ္...ဘာထပ္ျဖစ္ရျပန္တာတုန္း..."

"အခုေက်ာင္းတဝက္ပဲက်န္ေတာ့တာကို...မတက္ခ်င္ဘူး...ခဏနားမယ္လုပ္ေနတာ"

"ဟဲ့...ဘယ္လိုေတြျဖစ္လို႔လဲ...ပံုမွန္ႀကီးပဲမဟုတ္ဘူးလား..."

"ပံုမမွန္ဘူး...ေမေမေလးရဲ႕...
ဒီေကာင့္သူငယ္ခ်င္းထဲက.....ကြ်န္ေတာ္တို႔အေၾကာင္းေတြသိသြားလို႔...
အဲဒါ...ရွက္ေနလို႔ဆိုၿပီးေတာ့...
ေက်ာင္းမသြားေတာ့ဘူး...
ထရိန္နင္မဆင္းေတာ့ဘူးလုပ္ေနတာ..."

ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)Where stories live. Discover now