023 ᴄʜᴀɴɢᴇ

622 107 92
                                    

Note : Jiyoung→ Jihoon

Soonyoung menuju ke cafe.

Dengan harapan dapat bersemuka dengan Mingyu.

Tetapi hampa, bayang lelaki itu langsung tidak dijumpai.

"Tumpang tanya." Soonyoung menyapa seorang pekerja di situ.

"Mana lelaki tinggi yang kerja kat sini?"

"Seokwoo ke?" Soal pekerja itu semula. Soonyoung mengerutkan dahinya.

"Bukan Mingyu eh?"

Pekerja itu tertawa singkat.

"Oh Mingyu...dia cuti sakit." Jawabnya.

Sekejap...

Betullah Mingyu.

Dia hidup lagi.

Habis tu siapa yang mati?

"Boleh saya tahu nombor telefon atau alamat dia? Dia kawan saya."

•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•

"Soon, soalan ni macam mana nak buat?"

Soonyoung memandang buku Jihoon.

"Tirulah buku aku."

Jihoon menggeleng.

"Kalau aku meniru, jawapan sama tapi result tak sama." Jihoon menongkat dagunya dengan pandangan yang malas, sesekali dia menguap.

"Pergi tidur kalau kau ngantuk."

Jihoon hanya membalas dengan gelengan.

Soonyoung menerangkan tentang jawapan kepada soalan tersebut selama beberapa minit.

"Dah dapat?" Jihoon dipandang. Dia tidak dapat melihat wajah Jihoon kerana ditutup dengan tangan.

Senyap...

"Tidur lagilah ni." Soonyoung mengeluh sebelum dia mengambil keputusan untuk mendukung Jihoon ke katil.

Betul-betul tidur budak ni...

"Kau tidur tempat akulah. Tak larat aku nak daki tangga ni dengan dukung kau lagi."

Dia membaringkan Jihoon di atas tilamnya, mujurlah gadis itu ringan.

Tiba-tiba bunyi petir dan kilat sabung menyabung.

"Hiks"

Soonyoung memandang Jihoon.

Bunyi tu datang dari dia ke?

Soonyoung menolak lembut tangan Jihoon yang memegang lengannya.

Namun, dia ditarik semula.

"A-aku takut hiks." Bisik Jihoon dengan matanya yang masih terpejam.

Bunyi dentuman petir dan guruh kemudiannya memutuskan sambungan elektrik.

"Soon teman aku Soon..." Jihoon berbisik lagi. Kali ini berbaur dengan ketakutan.

Tangan Soonyoung dipeluk kuat.

"Ye aku teman."

Soonyoung berbaring disebelah Jihoon. Tak sempat beberapa saat, dia dipeluk oleh gadis itu.

"Jangan tinggalkan aku. Aku takut."

Suara bisikan Jihoon semakin perlahan namun masih dapat didengari.

Serta merta dia merasakan sesuatu berterbangan di dalam perutnya.

Tak pernah tahu menahu pula yang Jihoon takut bunyi petir dan guruh.

Disebabkan kat luar sudah mula hujan, maka suhu bilik semakin rendah dan sejuk.

Sesudahnya, mereka berpelukan sehingga pagi.

•❅──────✧❅✦❅✧──────❅•

"Chan !" Soonyoung memanggil lelaki muda itu dari jauh lantas mengejarnya.

Termengah-mengah dibuatnya ketika sudah berdiri di hadapan Chan.

"Hyung..minta maaf. Hyung tak sedar hyung pergunakan Chan. Maafkan hyung."

Dahi Chan berkerut.

"Maksud hyung?"

"Selama ni, hyung terlalu ikut nafsu hyung sampai Chan jadi mangsa keadaan."

Chan terdiam. Kenapa dengan Soonyoung hari ini?

"Hyung takkan ganggu Chan lagi. Kita jadi kawan ya?" Soonyoung menguntum senyuman manis.

Walaupun Chan berasa janggal dengan tingkah Soonyoung, dia tetap mengangguk.

"Baiklah hyung. Kita kawan."

Chan dan Soonyoung berjabat tangan, sebagai tanda mereka menjadi kawan. Bukan pasangan songsang.

-투비콘티뉴-

Jiyoung × Soonyoung?

Jiyoung × Seungcheol?

Jiyoung × Chan?

Jiyoung × Joshua?

Jawapan anda salah. Sila cuba lagi

Selamat hari raya again korang ❤

Selamat hari raya again korang ❤

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Abaikan selipo elmo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Abaikan selipo elmo

Cʜᴀɴɢᴇ ° ᵏˢʸ °Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon