Dağ Başında Aşk (Tamamlandı)

Bölüm 47/ 👨‍✈️👩‍💼

Kaynayan suyu ocaktan alıp, çayı demledim. Tekrar su koyup ocağa koydum. Düşüncelerimi bölen ses ile karabulutlar hemen dağıldı ve güneş açtı, kuşlar şakıdı, ağaçlar çiçeklerle doldu.

"Gamzelim"

"Efendim" dedim. Sesinde bütün güzel cümleleri barındırıyordu. Gamzelim aslında ; aşkım, hayatım, sevgilim, ömrüm, nefesimdi benim için.

"Abinle konuştuk ya hani artık uzatmayalım diyorum. Bizimkiler de buradayken hep beraber oturup konuşalım. Ankara'ya da gideriz sonrasında" dedi Emre kapının pervazına yaslanmış ellerini kollarının altından bağlamıştı.

"Bir abimle de konuşayım Emre. Bu olaylardan sonra birde ondan sakladığım şeyler yüzünden ciddi bir konuşma yapacağımıza eminim. Sonra ikimiz birlikte konuşuruz abimle bu konuyu" dedim.

Bende oldukça istekliydim bir an önce ailelerin tanışması için ama abim ile konuşmam ve bazı şeyleri halletmemiz gerekiyordu. Abimi biraz bile tanıyorsam bu konu hemen kapanmazdı. Emre iki adım atıp yanıma geldi ve gözlerimin önüne düşen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Ben sen ne zaman diyorsan o zamana kadar beklerim. Aklım senin için delirsede kalbim seni kollarımın arasına almadığım her dakika sıkışsa da ben senin tek kelimeni beklerim. Seni sevdiğimi unutma yeter" dedi çeneme indirdiği elini yukarı kaldırıp gözgöze gelmemizi sağladı.

"Asla unutmam çünkü senin kalbin ne kadar atıyorsa benim için benim kalbim de atıyor bir tek senin için" dedim elini hızla atan kalbimin üstüne koyarak.

Ufak bir öksürük sesiyle hemen bir adım atıp uzaklaştım Emre'den. Annesi içeri girince sessizce kenara çekildim. Emre salonu işaret edip gittiğini söyledi. Başımı sallayıp onayladım. Zeynep teyze kendine bir bardak su alıp içtikten sonra bana doğru döndü.

"Gamze ailen ile de tanışmak isteriz" dediğinde az önceki Emre'nin sözleri yankılandı kulaklarımda.

"Ailem Ankarada kalıyor. Ben abimin evine geldim yengem hamile olduğu için tek kalmasın diye" dedim olabildiğince durumu anlatmaya çalışarak.

"Olsun ilk önce abinle tanışırız sonrada Ankaraya geçeriz. Bizimki Gamze bilir diyor ama bu işler uzatmaya gelmez kızım. Sonuçta Emre de burada tek başına yaşıyor, senin misafirliğin bitince Ankara'ya döndüğünde sizin için de zor olur. En azından aileler tanışsa, yüzük takılsa daha rahat görüşürsünüz" diyen Zeynep teyze benden bir cevap bekliyordu.

"Ben abimle görüşeceğim bu konuyu sonrasında size tabiki bir haber veririm" dedim Emre 'ye verdiğim cevabın bir benzerini vererek.

"Tamam kızım" dedi Zeynep teyze gülümseyerek.

"Gamze abin aradı şimdi. Annen seni ve abini arıyormuş sürekli Seda yengeyi aramışlar endişelenmişler. Benden ara bir istersen " dedi Emre elinde telefonumla mutfağa girerek.

Emre ve Zeynep teyze salona Emre bana telefonunu verip içeriye geçti. Annemin ezberimdeki numarasını yazıp aradım. Telefon anında açıldı.

"Anne benim Gamze" dedim Emre'nin numarası olduğu için.

"Gamze, abinide arıyorum açmıyor. Ne yapıyorsunuz?" diyen annemin sesi telaşlı geliyordu.

"Hayırdır anne, bir şey mi oldu?" dedim olayları duymuş olabilir mi diye düşünürken.

"Haberlerde şimdi Iğdır da çatışma diye gösterdiler. Merak ettim sizi" diyen annemle bir şey bilmediği için rahatladım.

"Anne abim gayet iyi. Yoğundur ondan açmamıştır merak etme. Benim telefonum bozuldu Emre'nin telefonu aradığım numara. Bu arada anne seninle bir şey konuşacaktım bende" dedim dudağımı ısırırken. Annem bildiği için ona söylemek daha kolay geliyordu. Üstelik bu çatışma haberinin odağını da başka bir konuyla değiştirmem gerekiyordu. Annemin ilgisini vereceği bir konuyla.