"အရင္ကနဲ႔မတူတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ပန္းခ်ီဆရာေလး
ရဲ႕အျပံဳးေတြကအစ အရင္ကထပ္ ပိုအသက္ဝင္လာ
တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။မ်က္လံုးေလးေတြေရာပဲ...။
တစ္ခုခုကို႐ွာေတြ႔သြားသလိုမ်ိဳး.."
"တစ္ခုခု......"
"ထားပါ။ဒါနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာေလးနဲ႔အတူပါလာတဲ့
ေကာင္ေလးက..."
"ကြၽန္ေတာ့ ညီေလးပါ"
"ေကာင္ေလးက သြက္သြက္လက္လက္ကေလးပဲ"
စစ္စတာက Churchကေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးထားတဲ့ကေလးေတြနဲ႔ အတူကစားေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကိုၾကည့္
ၿပီး ေျပာတယ္။ ဒီေကာင္ေလး တကယ္ေပ်ာ္ေနပံုပဲ။
ရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြက အသက္ပါလြန္းတယ္။
"ေကာင္ေလးရဲ႕မ်က္ႏွာက ေအးခ်မ္းလြန္းတယ္။
သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့သူရဲ႕ ရင္ထဲကိုပါ ေအးခ်မ္းသြား
ေစတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ိဳး။ပန္းခ်ီဆရာေလး ေျပာင္းလဲသြားတာ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"...."
စစ္စတာ့ရဲ႕အေမးကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ
ျပံဳးျပလိုက္မိတယ္။
ဟုတ္တယ္။ ဒီေကာင္ေလးက ေအးခ်မ္းမႈေလးေတြ
ကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေလျပည္ေလး။ အသံေလး
ၾကားရရံုနဲ႔ ရင္ထဲေအးသြားေစတာမ်ိဳး။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ခြင့္ရတဲ့သူေတြကို အားက်မိတယ္။
အသံေလးနဲ႔ေက်နပ္ေနရတဲ့ သူ႔ဘဝက အားရစရာ
ေတာ့ မေကာင္းလွဘူး။
ခနၾကာေတာ့ ရိေပၚက ေမာသြားသည္ထင္ရဲ႕။သူ႔
ေဘးနားမွာ ဝင္ထိုင္တယ္။အသက္႐ွဴသံ ခပ္ျပင္းျပင္း
အရ ဒီေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ေမာေနပံုပဲ။ ေမာမွာေပါ့။ ေရာက္ကတည္းကေဆာ့ေနတာ ခုခ်ိန္ထိပဲေလ။
"ရိေပၚ..။အာ့ေၾကာင့္မတရားမေဆာ့နဲ႔လို႔ေျပာတာေပါ့။မင္းကကေလးလား။မႀကီးမငယ္နဲ႔"
"ကေလးမွေဆာ့ရမွာလား။လူႀကီးမေဆာ့ရဘူးလို႔
ဥပေဒ႐ွိလား"
ေမာေနတဲ့ၾကားကေန ပက္ခနဲ ရန္ျပန္လုပ္
ေသးတာ။ေျပာပါတယ္..။ဝမ္ရိေပၚကလူဆိုးေလး။
"ေမာသာေမာတာ ရန္လုပ္ဖို႔က်အား႐ွိေသးတယ္ေနာ္"
"ရန္လုပ္တာမွမဟုတ္တာ အစ္ကိုကလည္း...."
YOU ARE READING
Imaginary You(Completed)
Fanfictionတကယ္ေတာ့...ဝမ္ရိေပၚဆိုတာ...... ေ႐ွာင္က်န္႔ဖမ္းဆုပ္ပိုင္ခြင့္မ႐ွိတဲ့ပံုရိပ္ေလး.... တကယ်တော့...ဝမ်ရိပေါ်ဆိုတာ...... ရှောင်ကျန့်ဖမ်းဆုပ်ပိုင်ခွင့်မရှိတဲ့ပုံရိပ်လေး....
Chapter 7
Start from the beginning
