Haunted (Voltooid)

Hoofdstuk 41 - Wessel

Samen. Was dat niet te pijnlijk voor haar? Kon dat eigenlijk wel? Dader en slachtoffer? Mijn hersenen maakten zoals gewoonlijk weer overuren. Zuchtend liet ik mij op mijn bed vallen. Maar al snel stond ik weer op. Op bed blijven piekeren had geen zin. Ik besloot naar het parkje te gaan met de hond. Sam was blij dat iemand hem mee naar buiten nam. Mijn vader was zoals gewoonlijk weer weg, en mijn moeder was aan het werk. Ik ging weer op mijn vaste bankje zitten en liet Sam los. Al snel kwam Sam terug met een tak. ‘Sam’, zuchtte ik en pakte de tak op. ‘Zit.’ Hij ging braaf zitten en ik gooide de tak weg. Een paar seconden later was hij weer terug. Dit was een spelletje waar hij nooit genoeg van kreeg. Ik gooide opnieuw de tak weg, en binnen een paar seconden was Sam weer terug. Met een meisje. ‘Hoi’, zei ze vrolijk en ging naast mij zitten. Nu pas zag ik dat ze ook een hond bij had. ‘Jouw hond speelde met de mijne’, zei ze met een glimlach. Ik bekeek haar eens goed. Nou ja, natuurlijk niet zo dat het op zou vallen. Ze was niet knap, maar ook niet lelijk. Ze had blonde haren. Mijn ogen schoten automatisch naar haar borsten. Ze waren klein. Ik zag dat ze naar mij keek en snel keek ik ergens anders heen. ‘Ik ben Marah.’

‘Ik ben Wessel’, zei ik en probeerde een glimlach te faken.

‘Wat is jouw hond voor ras?’

Ik keek naar Sam en toen naar haar. Zag ze dat dan echt niet? Sam was wel een van de bekendste hondenrassen. ‘Een Golden retriever.’

‘Oh die hele lieve honden.’

Ik begon mij aan haar te ergeren. Ze was zo dom. Ik keek naar haar hond. ‘En jou hond is een… Australian Cattle dog?’

‘Ja’, zei ze enthousiast. ‘Wat goed! De meeste mensen weten dat echt niet.’

‘Ik ben bekend met de meeste hondenrassen’, zei ik. Ik pakte mijn pakje sigaretten, en haalde er eentje uit. ‘Jij ook?’

‘Ja bedankt’, zei ze. Ik gaf er eentje aan haar en gaf haar een vuurtje. Daarna stak ik de mijne aan. Maak waar wat je bent Wessel.

Ik probeerde haar stil te laten houden, maar niets lukte. ‘Blijf van mij af!’ schreeuwde ze. Ik raakte haar aan, overal. Daarna drukte ik wild mijn lippen op de hare, en trok daarbij aan haar haar. Ze probeerde mij weg te duwen, maar gaf zich uiteindelijk over. Sam en haar hond stonden het tafereel verbaasd te observeren. Wessel, waar ben je in godsnaam mee bezig. De stem van Emma schoot door mijn hoofd heen. Ik liet Marah los. ‘Eikel!’ schreeuwde ze en rende daar snel weg. Wat had ik gedaan?

Emma bellen? Emma niet bellen? En dan? ‘’Hee Emma, ik heb een meisje aangerand.’’

Ja ze zal vast trots zijn. Ergens voelde ik mij verplicht het haar te vertellen. Eerlijkheid is belangrijk in een relatie. Ook al had ik geen idee of we die nog wel hadden. Ik schoof mijn stoel naar achter en stond op. ‘Heb je genoeg gehad Wessel?’ vroeg mijn moeder bezorgd. Ze had echt wel door dat er iets niet goed was. ‘Ik voel mij misselijk’, zei ik en ging snel naar boven. Ik pakte zonder erbij na te denken mijn telefoon, en belde Emma. Gelukkig nam ze op. ‘Hey Wessel’, zei ze.

‘Ik moest je stem horen.’ Oh wauw. Dit klonk zo wanhopig.

‘Is alles goed?’ de bezorgdheid was in haar stem te horen.

‘Ja, met jou ook?’

‘Ik blijf maar aan ons gesprek denken…’

Ik beet op mijn lip. Dat kon ik haar niet kwalijk nemen. ‘Ik ga eten, mijn moeder roept’, loog ik snel en we zeiden elkaar gedag. Ik was echt een idioot.