Haunted (Voltooid)

Hoofdstuk 31 - Wessel

Hoofdstuk 31

Ik hielp mijn moeder met de theekopjes, en ging daarna naast Emma zitten. ‘Suiker?’ vroeg ik. Ik was helemaal vergeten de suikerpot op tafel te zetten. Niemand in dit huis dronk thee met suiker, maar Emma misschien wel. Maar ze schudde haar hoofd. ‘Nee dankje.’

Mijn moeder begon een gesprek met Emma. Ergens was dat wel fijn, dan had ik tijd mijn gedachten te ordenen. Aan de andere kant vond ik het vreselijk irritant. Mijn moeder kon soms echt vragen stellen die gewoon ‘’not done’’ waren.

‘Hoe oud ben je eigenlijk Emma?’

En kijk. Dit bedoelde ik dus. Wat maakt het nou in hemelsnaam uit hoe oud ze is? Ik rolde met mijn ogen. Gelukkig zag niemand het. ‘Ik ben 16’, zei Emma en nam voorzichtig een slok van haar rooibos thee. ‘En wat voor niveau doe je?’

‘Ik doe havo.’

‘En weet je al wat voor opleiding je daarna wilt gaan doen?’

Mijn moeder leek wel een kanon. Alleen dan een kanon die vragen afvuurde in plaats van bommen. Emma schudde haar hoofd. ‘Nee nog niet. En jij?’ vroeg ze ineens aan mij. Ze keek mij vragend aan. Ik had geen vraag van haar verwacht. ‘Ik zit in vwo 5, en ben 18. Ben blijven zitten in de eerste’, zei ik.

‘Wat voor opleiding wil jij gaan doen?’

‘Iets met wiskunde.’

‘Ja Wessel en wiskunde’, zuchtte mijn moeder. ‘Ongelooflijk dat iemand dat vak leuk kan vinden.’ Emma schonk mijn moeder een onzekere glimlach. We dronken onze thee op, en daarna ging mijn moeder verder met de was ophangen. ‘Zullen we boven een film gaan kijken? Als dat niet eng is…’, fluisterde ik erachter aan.

‘Nee’, zei ze onzeker. Ze volgde mij naar mijn kamer en samen gingen we op mijn bed zitten. Ik pakte de afstandsbediening en klikte de tv aan. ‘Welke film wil je zien?’ vroeg ik haar. Ik had een netflix account dus we konden bijna alle films kijken. Ze haalde haar schouders op.

‘Gaat het?’ vroeg ik. Misschien was op het bed zitten net iets te ver voor haar.

‘Ja echt’, zei ze glimlachend. ‘Heb je iets van actie? Ik heb niet zo’n veel zin in van die scenes…’, zei ze twijfelend. Ik begreep meteen wat ze bedoelde. En ik begreep ook waarom ze die niet wilde zien. ‘Ik zal even kijken.’ Ik klikte het genre ‘’actie’’ aan. ‘So undercover?’ vroeg ik. Het was vast meer een meidenfilm, maar goed. Daar kon ik mee leven. ‘Ja is goed’, zei ze. ‘Maar is dat geen meidenfilm?’

‘Voor deze ene keer kan ik daar mee leven’, zei ik glimlachend. Ik zette de film aan en ging relaxed tegen mijn bed aan leunen. Emma deed hetzelfde. Ik zag dat ze aan haar nagels begon te plukken. Ze was zenuwachtig. Nee. Nee, ze was angstig. ‘We kunnen ook weer naar beneden gaan en met mijn moeder kletsen?’ vroeg ik aan haar.

‘Nee Wessel, het gaat prima’, zei ze.

We hadden de hele film afgekeken. ‘Ik moet maar eens gaan’, zei ze en stond op.

‘Emma wacht’, zei ik snel. Ik stond snel op en liep naar haar toe.

‘Waarop?’ vroeg ze niet begrijpend.

‘Op dit’, zei ik en gaf haar een kusje op haar mond. Verbaasd staarde zij mij aan. Ze zei niets. Ik boog mij nogmaals naar haar toe en begon haar te zoenen. In de hoop dat ze mee zou doen.