Smile Again For Me [BOOK 2]

|39| Smile Again For Me

Zoe's POV

"Θείε Λουλούκο μου! Αντίο!"

Φωνάζω, αγκαλιάζοντάς τον σφιχτά κι εκείνος ανταποδίδει στην αγκαλιά μου.

"Θα μου λείψεις μικρή!"

Τρίβει την πλάτη μου και αφήνει ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού μου, ενώ εγώ απομακρύνομαι και του χαμογελάω.

"Μικρές Λουλούκες μου!"

Πλησιάζω τις ξαδέρφες μου, Νάντια και Έλενα, κλείνοντάς τες στην αγκαλιά μου.

"Να ξανά έρθετε σύντομα!"

Ζητάει η Νάντια και φεύγουν από την αγκαλιά μου, ενώ στέκονται απέναντί μου.

"Άντε κορίτσια, πρέπει να φύγουμε."

Αναφωνεί η μαμά μου και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.

Πλησιάζω το αυτοκίνητο και μπαίνω στα πίσω καθίσματα μαζί με την μαμά μου και την Αγγελική, ενώ ο μπαμπάς με τον θείο Άγγελο κάθονται μπροστά.

Μετά από αρκετή ώρα στο αυτοκίνητο με τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά για να μην βγάλουμε και την μπέμπελη, φτάνουμε στο αεροδρόμιο.

Προχωράμε στην αίθουσα αναχωρήσεων, που γίνεται ένας όχι μικρός χαμός και περιμένουμε να ανακοινωθεί η πτήση μας.

Παίρνω την βεντάλια από την τσάντα της μαμάς και αρχίζω να την κουνάω μπροστά από το πρόσωπό μου.

Όταν στα μεγάφωνα ανακοινώνεται η πτήση μας, χαιρετάμε τον θείο Άγγελο και μετά από λίγο ανεβαίνουμε στο αεροπλάνο.

Η κάτι λιγότερο από μία ώρα πτήση περνάει αρκετά γρήγορα με εμένα να ακούω μουσική και να κουνάω έντονα την βεντάλια κοντά στο πρόσωπό μου.

Κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο και προχωράμε προς τους ταινιόδρομους για να πάρουμε τις αποσκευές μου.

Βγαίνουμε από το κλιματιζόμενο κτήριο και λίγο πιο μακριά από την έξοδο βρισκόταν η νονά μου μπροστά από το αυτοκίνητό της.

"Hiii!"

Λέω πλησιάζοντας την και με κλείνει στην αγκαλιά της.

"Τι κάνεις; Πώς περάσατε;"

Ρωτάει χαμογελώντας και μετά χαιρετάει την μαμά μου, την αδερφή μου και τέλος τον μπαμπά μου, που έχει φορτωθεί τα βαριά πράγματα.

"Μια χαρούλα."

Απαντάει η μαμά χαμογελώντας και το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε μία φιγούρα στο απέναντι πεζοδρόμιο να στέκεται δίπλα από μία μαύρη γνωστή μηχανή.