Smile Again For Me [BOOK 2]

|35| Smile Again For Me

Zoe's POV

Φοράω τους ασημένιους κρίκους μου μεσαίου μεγέθους και κοιτάζομαι στον μικρό καθρέφτη, που έχω μπροστά μου.

"Αγγελική!"

Φωνάζω για να με ακούσει από το δωμάτιο της και περνάω ακόμη μία στρώση lip balm στα χείλη μου, γιατί της τελευταίες μέρες είναι πολύ σκασμένα.

"Τι 'ναι;"

Τσιρίζει πίσω χωρίς να κάνει τον κόπο να σηκώσει τον κωλαράκο της και να έρθει εδώ, αλλά ούτε εγώ θα το έκανα, οπότε δεν την κατηγορώ.

"Να φορέσω κολιέ ή βραχιόλια;"

Ρωτάω μιας και είμαι ολίγον αναποφάσιστη και σε λίγο θα περάσουν τα κορίτσια να με πάρουν για να πάμε βόλτα στο πάρκο και μετά για κρέπα.

"Φοράς σκουλαρίκια;"

Ακούω γαυγίσματα και τότε εμφαίζεται η γλυκιά μου Σέριλ, που τις τελευταίες μέρες έχω παραμελήσει και ανεβαίνει πάνω μου.

Την χαϊδεύω πίσω από τα αυτιά και της αφήνω πολλά φιλάκια, ενώ εκείνη γλύφει το πηγούνι μου κάνοντάς με να γελάσω.

"Ασημένιους κρίκους. Μεσαίους."

Απαντάω και τότε η Σέριλ ηρεμεί και κουρνιάζει πάνω στα πόδια μου, κουνώντας την ουρίτσα της.

"Βραχιόλια."

Λέει η Αγγελική και αφού την ευχαριστήσω, ανοίγω το συρταράκι της "μπιζουτιέρας" μου και έρχομαι αντιμέτωπη με ένα κουβάρι από βραχιολάκια.

Τέλεια. Ποιος το ξεμπλέκει τώρα αυτό;

Αναστενάζω και αρχίζω να προσπαθώ να τραβήξω κάποιο βραχιολάκι έξω από αυτό το χάος, όταν εντοπίζω ένα μικρό μαύρο πουγκάκι στο πίσω μέρος του συρταριού.

Το πιάνω παραξενεμένη και το λύνω σιγά σιγά, κοιτώντας το μπερδεμένη.

Μέσα βρίσκεται μία μικρή αλυσίδα περασμένη μέσα από ένα δέντρο, που ο κορμός είχε χαραγμένη πάνω μία καρδούλα.

Βάζω την κοιμισμένη Σέριλ στο κρεβατάκι της και κατεβαίνω ξιπόλιτη στο ισόγειο.

"Μαμά."

Λέω μπαίνοντας στην κουζίνα και γυρνάει να με κοιτάξει ξαφνιασμένη.

"Στις ομορφιές σου."

Λέει, ενώ σκουπίζει τα βρεγμένα χέρια της και της χαμογελάω.

"Ευχαριστώ. Ξέρεις τι είναι αυτό;"

Ρωτάω αφήνοντας το βραχιολάκι να κρεμαστεί από το δάχτυλό μου και το κοιτάζει εξεταστικά.