Smile Again For Me [BOOK 2]

|48| Bonus Chapter

Zoe's POV

*eight years later*

"Κι αυτά είναι τα σχέδια για την δυτική πτέρυγα του σχολείου."

Αφήνω τα σχέδια για την πτέρυγα πάνω στο γραφείο του προϊσταμένου μου και εκείνος τα εξετάζει με το βλέμμα του.

"Εξαιρετικά! Μπράβο Ζωή!"

Σηκώνει το κεφάλι του για να με κοιτάξει πίσω από τα στρογγυλά γυαλιά του και μου χαμογελάει συγκροτημένα.

Τον ευχαριστώ και βγαίνω από το γραφείο του, επιστρέφοντας στο δικό μου γραφείο στην κοινόχρηστη αίθουσα του ορόφου.

"Ζωή, αυτά είναι για σένα!"

Γυρνάω το κεφάλι μου προς το μέρος της γυναικείας φωνής και σμίγω τα φρύδια μου όταν βλέπω την γραμματέα να με πλησιάζει με μία ανθοδέσμη από κόκκινα τριαντάφυλλα.

"Ευχαριστώ."

Της χαμογελάω ευγενικά και κάθομαι στην καρέκλα μου μυρίζοντας τα τριαντάφυλλα.

Παίρνω την κάρτα στα χέρια μου και την ανοίγω διαβάζοντας το μήνυμα με τον γνώριμο γραφικό χαρακτήρα.

Για την πανέξυπνη, πανέμορφη, ταλαντούχα Ζωίτσα μου, την μέλλουσα γυναίκα μου και μανούλα των παιδιών μας.

Σ' αγαπώ.
- Αχιλλούκος <3

Το χαμόγελο μου φτάνει μέχρι τα αυτιά διαβάζοντας την κάρτα και χώνω την μύτη μου ανάμεσα στα ρόδα απολαμβάνοντας την μυρωδιά τους.

Αφήνω την ανθοδέσμη πάνω στο γραφείο και παίρνω το κινητό στα χέρια μου στέλνοντάς του μήνυμα για να μην τον ενοχλήσω στην δουλειά του.

Τελειώνω τις δουλειές μου για σήμερα και οργανώνω το γραφείο μου, ώστε να είναι έτοιμο για την αυριανή ημέρα.

"Ζωή, θα πάμε για μεσημεριανό. Θέλεις να έρθεις μαζί;"

Ρωτάει ένας συναδελφος μου, αλλά αρνούμαι ευγενικά λεγοντάς πως με περιμένει στο σπίτι ο Αχιλλέας μου.

Αποχαιρετώ το αφεντικό μου και τους συναδέλφους μου, παίρνω το αυτοκίνητο μου και οδηγάω μέχρι την πολυκατοικία στην οποία μένω τα τελευταία οχτώ χρόνια.