Yazgı

8.Bölüm

Hafsa'dan

Hızlıca feracemi giyip  telefonumu alıp evden  çıkmıştım  normalde bu saatlerde  çok önemli  olmadığı  sürece asla çıkmazdım  akşam ezanında  evde  olurdum  annem sabahın  şerri gecenin hayırından iyidir derdi öyle  tembihlerdi öyleydi de  ne  kadar korksamda umursayacak durumda degildim kafama esen yere doğru   yürümeye  başladım bir yandan ağlıyor  bir yandan yürüyordum ne kadar yürüdüm  bilmiyorum  ana caddeye çıktığımda  insanlar hep dışarıdaydı  kendimi  o kadar  yorgun bitkin hissediyordum ki  ağladığım zaman kendimi çok yorgun hisseder uyurdum uyumadan kendime gelemezdim ama şuan tek istediğim deniz manzarasıydı  taksi çevirip  sahile geldim ücreti  ödeyip  banklara doğru  yürüdüm  bankın yanına  gelince az ilerde gençler  gitar eşliğinde   şarkı  söylüyordu iyi gelirdi belki acıyan  kalbime  zihnime  bir kaç saat önce yaşadıklarım   doluşunca gözlerim tekrardan yanmaya başlamıştı Allahım hala inanmakta güçlük  çekiyordum ikizim vardı küçükken ara sıra  annemin  baş ucunda bebek  resmi bulurdum üzülürdüm kıskanırdım  anneme sorduğum zaman kızardı 7 yaşındayım o sıralar annemi
bir gün birileri aradı  beni apartopar komşuya emanet edip gitti  çok küçükte degilim o gün eve çok  geç saatlerde döndü   geldiğinde  gözleri  şişmiş perişan  haldeydi benimle günlerce  konuşmadı   sanki annem gitmiş bambaşka biri gelmişti artık beni sevmiyor diye o kadar korkmuştum ki ozamanlar   sonra annem zaman geçtikçe  kendini toparladı  daha çok üzerime titremeye başladı sonrada  ne ben sordum ne o söyledi o konu öylece  kapandı  
insan unutur ama izi kalır derler ya  benimde öyle oldu ikizimle ilgili bir şeyler öğrenmiş olmalıydı 
ya peki  babam yüzünü  bir kez dahi görmediğim  babam  annemin  günlügünden okudugum kadar bildiğim babam artık  yoktu ölmüştü oysa içten  içe  bir gün  gelir mi diye bekliyordum  kendini affettirmeye çalışır  diye bekliyordum şimdi ise ölüm  haberini aldım artık  gözlerim iyice bulanıklaşmıştı sessiz çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüştü

- şittt duymuyormusun  güzelim iyimisin kim üzdü  seni böyle

Bana dokunmaya kalkınca anca kendime gelebilmiştim 

- çek lan o pis elinii kızın  üstünden

ikizimle gelen o adam vardı   adamı  yumrukluyordu  ben ise hisssiz bir şekilde  izliyordum müdahale edecek halimde yoktu  iyiki o adam gelmişti  yoksa  düşünmek bile  istemiyordum

- belanı  bulmak istemiyosan çek git gece  gece  uğraştırma  benii

Adam arkasına  bakmadan kaçmıştı

- iyimisiniz

- iy- ii- yim

Sesizce bankın  diğer ucuna oturmuştu  sesizligi ilk bozan ben olmuştum

- acınacak  haldeyim degil mi

-  estafurullah yaşadıklarımız kolay değil aksine güçlü  olduğunuzu düşünüyorum

- güçlüyüm

- evet öylesiniz

- biliyormusunuz insanlar hep güçlü oldugumu söylerler ama ben güçlü  olmak istemiyorum ben acılarımla tek başıma savaşmak istemiyorum yoruldum artık
Sessizliğinden cesaret alarak konuşmaya  devam  ettim konuştukça  rahatlıyord bir nebze ilk defa bukre  hariç birine bu kadar  şeffaf konuşuyodum

- onu yani babamı hiç gördünüz mü ?

-  başınız sağolsun ömerle liseden beridir arkadaşız  ailelimiz birbirlerini tanır gelir giderdik