Yazgı

Final

Selamun  aleyküm  biliyorum sizi çok  beklettim ama dersler sınavlar  derken  vaktim olmadı hikayemi bu bölümle  bitirmek istiyorum normalde bir kaç bölüm  daha yazıp  bitirecektim  fakat vaktim çok olmuyor   hemde uzatıp  sizi sıkmakta istemiyorum tadında  kalsın neyse sizi  daha fazla bekletmeyeyim  

Şairin ;"evimde şenkliksin , bahçemde bahar" dediği ..

5 sene sonra

İşlerimi halletmiş kendimede  kahve yapmış  baba oğlun parktan dönmesini  bekliyordum  bugün  ortalığı  toparlarken fotoğraf  albümüne denk gelmiştim onuda elime alıp  koltuğa  oturdum kahvemden bir  yudum alıp  albümün kapağını  açtım  ilk sayfalarında  benim ve canın  küçüklük  fotoğrafları  vardı sonra ikimizinde bir kaç tane  gençlik fotoğrafları  sonlara doğru  bizim düğün fotoğraflarımız ailecek çekindiğimiz  fotoğraflar   hahaah   açıp  açıp  güldüğüm o muhteşem  fotoğraf 
Fotoğrafta   ömer hariç  hepimiz kameraya  tebessümle  bakıyoruz  ömer  nereye  bakıyor  derseniz sinirli bir şekilde cana  can ise  göz  kırpmış bir şekilde  sırıtarak bakıyor kadraja  ömerin  inadına   o kadar tatlılar  ki   5 sene  geçti  hala ömerin aklına  düştükçe  birbirleriyle dalaşırlar  ee kolay degildi onun  için benim gibi ikizini evlendirmişti o gün onun  için bir yıkımdı adeta :D   tabi  o gün  ömerin tutsuz şakasını mı demeliyim yoksa intikamından mı demeliyim öğrendikten  bir gün sonra nikâhımızda  çekilmiştik bununda etkisi vardı   o  1 haftada  yaşadığım sıkıntı bana  10 sene gibi hissettirmişti sağolsun ikizim  ama sonu güzel  bitmişti  bir yandan sevdigim adam bir yanda ikizim ..
  can öyle güzel   şah mat yapmıştı ki  ömeri onada iyi bir ders olmuştu ömerin  cana   taaa liseden  bir sözü varmış  bunlar bir oyun mu oynamışlar maç mı yapmışlar tam hatırlayamadım şimdi   oyundan önce  kaybeden kazanının   ne isterse istesin  yapacak diye  iddiaya girmişler   ömer garibim  kaybetmiş     benim yakışıklı  zeki kocamında o sıra  aklına  bir şey gelmemiş benim iyi yürekli  ikizimde sözüm  söz  sonra bir şey  istersin diye ertelemişler ve sonuç  olarak ertesi gün hem resmi hem dini nikâhımız kıyılmıştı ve  3 ay içinde  düğünümüzü  yapmıştık  şimdi ise tatliş mi tatliş  hamza adında  3 buçuk  yaşında bir   oğlumuz vardı hayat işte  verdigin bir söz   dedigin bir kelime hayatını  dönüm  noktası  olabiliyordu  yoksa ömer  bize daha  çok çektirirdi biliyordum  nasipte varsa  her türlü  oluyordu  o an  aklına  gelmemesi  hepsi aslında  bugün için  bir hazırlıktı biz farketmesekte Rabbim bizim için  en güzel  şeyi en güzel  vakit için  hazırlıyordu  sebebler yaratıyordu bu olanları düşündüğümde  hep şu ayet  geliyordu aklıma 

"Hiç kimse kendisi için gizlenen müjde ve mutluluğu bilemez.” | Secde, 17 

Can benim için  bu ayetinin tecellisiydi ömrüm  dedigim adamdı sabrımın mükâfatıydı Rabbime şükürler  olsun huzurlu bir  yuvamız  vardı  eskiden bir annem bir ben varken  şimdi  ise koskocaman bir ailem vardı  ömerle kitap ayracı onların  büyük  kızı amine (4 ) sürpriz bir şekilde  gelen ikizleri asaf ve hüma (2)  bizim afacan  annem 
mertle sevdenin 1 yaşındaki   eymenleri halille fatma ve onların  kızları asmin(2)   selim ve özge onların kızları zeynep ela  ( 3)  fatih ve esma  6 yaşında oğulları  alp
Aile büyüklerimizle koskocaman bir aile  olmuştuk   her zaman bulaşamasakta bir ayda  iki ayda  bir kere buluşmaya çalışıyorduk bizim ufaklarlada zaten  anca bir kere buluşuluna bilyordu hepsinin yaşları yakın  olduğu  için ortalığı  birbirine katırıyorlardı kız babaları küçücük kızlarını küçüçük oglanlardan kıskanıyordu zaten ömerle hamza aile içinde  kavgalarıyla ünlüydü  bizim afacanla  hümanın çok iyi anlaşması ömerle can arasında  büyük çekişmeye  sebeb oluyordu ömerin    kıskançlık  krizlerine amine'den sonra bir  yenisi daha eklenmişti böylece bukreyle   dayı  yeğen kavgasını bazen kahkalarla izliyorduk bazen  sinir oluyorduk  ömer   kıskançlıgın dozunu kaçırıp   yegeninden çıkarmadığı hıncını candan çıkarmaya  çalışıyordu  canda tabi hiç umursamıyor üstüne  üstüne  gidince koskaca adamlar birbirine  trip atıyordu   artık bukreyle bu koca adamların yaptıklarından bıkmış kendi hallerine bırakmıştık  bunların  haricinde  eski hayatımız  devam ediyordu can evle fakülte  arası  mekik dokuyordu ben  kreşle  sadece eskisi gibi  tüm gün  degil yarı zamanlı  çalışıyordum  sabah gidip öğlen  evimize geliyorduk ogluşumla   annem ise arada bizde kalsada çoğunlukla  ömergildeydi amine ve  ikizler  olunca kitap kurdu tek başına  yetişemiyordu  annem yardımcı  oluyordu arada  selma teyze  geldiginde  bize gelip  kalıyordu annemi  yanlız  bırakmıyorduk   evini kapatmamıştık ama yine  göndermiyorduk  öyle   çocukları  arasında  mekik dokuyordu halindende memun gibiydi  torunları  bir yana biz bir yanaydık annem  için
torununu çok seven bir de dedemiz vardı artık canda eskisi  kadar tepkili değildi ilk başlarda  hatırlıyorum babasının evin eşiğinden sokmayacak derece öfkeliydi  düğünümüze  bile çagırmamıştı ikna edip ben  gidip elini öpüp  çağırmıstım  fırat  babamı çok pişmandı kendini  affettirmek  için elinden geleni yapıyordu oğlunada can yumuşamıyordu işte  onuda anlayabiliyordum küçükken  açılmış  büyük  yaralar kapanmıyordu  unutulmuyordu insanın  en yakını  yapınca  bide  ama en azından  onun babası  deniyordu pişmandı. bazı  şeyleri telafi  edebilirlerdi şans vermeliydi bir kerede olsa keşke  benim babamda fırat  babam gibi  bizi tekrar kazanmak için  çabalasaydı
benim artık  nefret edebilecegim bir  babam bile  yoktu  insan  kabulenemesede nefret etsede bir yerlerde babasının  yaşadığını  bilmesi bir süre  sonra bu bile yetiyordu  galiba
Canla babası  öyle  olmayacaktı inşallah benim kocam merhameti öfkesinden  büyük  bir adamdı  en sonunda  affedecekti  biliyordum  çok şükür 
Bu aralar babası  sıklıkla  bizde  kalıyordu hamza  dedesini bırakmıyordu evde dedesi olunca daha bir huzurlu mutluydu  canda bunun farkındaydı dede torun  biribirini  böyle severken  daha fazla  tepki  veremiyordu  birazda yumuşamıştı galiba artık  dede torun  artışmalarına dahil oluyordu  fırat babam benimle biraz dertleşmiş  onu evinde  hep beraber yaşamamızı teklif etmişti ama can bu teklifi  kesinlikle kabul etmezdi  babasının  bizimle yaşamasına  ses çıkarmıyordu  ama o eve de  gitmezdi  biliyordum
Fırat babamıda anlıyordum artık  torunuyla bizimle yaşamak  istiyordu candan izin alıp fırat babama bizde yaşaması için teklifte bulunduğumda oda kabul etmemişti candan çekindiği için  kabul etmiyordu biliyoruldum  ama  elimden dua etmekten bir şey gelmiyordu  umarım  bir an önce yine  baba ogul olurlardı ...