❛ twenty-eight ❜

Start from the beginning
                                    

My heart is happy as I looked at my friend with awe. She is really beautiful. Nag-stand-out talaga ang ganda niya ngayon kaya todo hawak si Sheal sa kan'ya dahil alam niyang maganda ang napangasawa niya. Well, kaibigan ko pa ba?

"Congratulations!" I shouted.

"Congrats din, dinig ko engage na kayo," Sheal smirked while looking at his friend.

"Hindi pa naman," I answered.

"Pero susunod na rin sa kasal," Fabian chuckles.

I rolled my eyes in irritation. Hindi nakatakas 'yon kay Fabian kaya mas lalo siyang natuwa. He pulled me closer to him and wrapped his arm around my waist. Wala na akong nagawa dahil nasa paligid lang sina Mommy. Kapag nakita nila akong umaalma, baka mas bilisan pa ang process ng kasal.

Nang matapos ang araw na 'yon, hinayaan kong ihatid ako ni Fabian sa bahay para makita nina Mommy na nagkakamabutihan kami. Ayaw ko nang sumakit pa ang ulo nila dahil lang sa akin kaya hangga't sa makakaya ko, ako na ang nag-aadjust.

"Are you busy tomorrow?" He asked.

"Wala ka na ro'n," pagmamaldita ko at mabilis na naglakad sa loob.

Narinig ko pa ang kan'yang halakhak nang tuluyan akong makapasok. Sa sobrang pagod ay hindi na rin ako nagpuyat pa. Dinalaw rin ako ng antok kinalaunan nang mainom ko ang dutchmill na nasa side table.

"Thankyou, Mr. Tan. It is really an honor to work with you," I said, smiling.

"No problem, Ms. Ocampo," he genuinely smiled before leaving the conference room with his secretary.

I heaved a sigh. God, I am done with work! I removed my coat and placed it on my arms. Nakaabang sa akin si Anya, my secretary, na may hawak na payong at iilang mga folders sa kan'yang kabilang kamay. She smiled in relief when she saw me walking towards her.

"Umuulan po sa labas, Ms. Ocampo," she spoke calmly. "Your driver is already waiting for you, Ma'am."

"Thankyou, Anya, you can now go home. Salamat sa paghintay," I smiled.

"It's my job. No problem, Ms. Ocampo."

Right, it is her job to serve me. It is her duty to wait for me until I decided to go home, pero puwede bang gumawa naman sila ng isang act na bukal sa kalooban nila, 'yong hindi dahil pinapasuweldo ko sila?

Sumilip ako sa bintana at ang lakas nga ng ulan. Oh, so that's the reason kung bakit malamig ngayon, huh? I am holding an umbrella when I walked toward my car. Dahan-dahan lang ang aking paglalakad dahil ayaw kong mabasa.

"Kuya Jems!" I called out my driver's name to seek a help but I saw an unfamiliar figure sitting on the driver's seat of my car.

Umusbong ang aking kaba sa dibdib at hinigpitan ang aking pagkakahawak sa aking bag. I was about to turn back when I felt a touch on my arm. Mariin akong napapikit. Nanghina ang buong katawan ko habang nag-iisip ng mga bagay-bagay.

"I d-don't have a money," my knees tremble as my lips shiver.

I heard a small laugh from him. I slowly opened my eyes and my lips parted in shock. I looked at him sharply and did a sudden move to lose his grip to me.

"What the hell are you doing here, Architect Guerrero? I am tired! I can't deal with you right now," I yelled.

"I told your driver to take his day-off since I heard him talking with his family. He told him he misses them, that's why I gave him an early vacation," he smirked as he looked at my reaction.

To Catch A Dream (Architect Series #1)Where stories live. Discover now