To Catch A Dream (Architect Series #1)

❛ thirty-seven ❜

"Antot lang, e," Fabian pouted her lower lip and grabs my waist. Sobrang higpit ng hawak niya na parang batang ayaw kumawala sa akin.

"Ano ba 'yang pinagsasabi mo? Tumigil ka nga at isusumbong kita kay Tita!"

"Kahit isumbong mo pa ako, e. Madi-disappoint pa 'yon kasi mabagal ako," pinaliit niya ang kan'yang boses.

"Mabagal ka naman talaga," mahinang saad ko.

"E, siyempre, ayaw mo pa edi bawal pa po," he said. "Bawal po ba, baby? Bawal po ba mag-antot?" Mas lalong lumiit ang kan'yang boses.

Mariin akong napapikit dahil sa pagpipigil. Nag-init ang magkabilaan kong pisngi. My knees tremble as I felt his warm breath on my skin. Halos mapudpod na ang aking labi sa riin ng aking pagkakagat. Gustong-gusto ko siyang itulak ngunit nawawalan ako ng lakas.

Nadadala niya ako sa baby talk niya. Putangina naman.

"Magagalit ka po, e, ayaw ko po magalit ka sa akin, baby." Dagdag niya.

Fabian deserves better and I am better. God, thankyou so much for giving this kind of man to me. I am willing to wait and sacrifice this time. He deserves so much love. Nag-uumapaw na ang dibdib ko sa sobrang pagmamahal niya sa akin. I can't contain my happiness anymore. He taught me a lot of lessons. Grabe. Siya na lang talaga mamahalin ko, walang iba.

Kung gusto niya na pagurin ako sa kakaanak ng mga anak namin, sige lang. Kung 'yon ang kapalit ng lahat ng pinaparamdam niya sa akin, ng lahat ng paghihirap at sakripisyo niya.

"Bakit naman ayaw mo ako magalit?"

"Hindi ako mapakali. And I just want to cuddle with you, kiss you, hug you. So kapag galit ka, hindi ko magagawa kasi ilalayo mo ako sa 'yo," he answered. "Pero magagawa ko pa rin naman kasi matutunaw ka sa mga halik at yakap ko." He smirked.

I just want to rephrase the words na nasabi ko noong kasal namin. Uh... I didn't regret giving him my first. Siya lang ang puwedeng makakuha no'n dahil siya lang din ang mamahalin ko hanggang dulo. Siya lang ang napi-picture-out ko na mapapangasawa ko.

Siya lang 'yong kayang tiisin at intindihin ako kahit ang hirap hirap na. Siya lang 'yong nand'yan kahit na pilit ko na siyang itinataboy noon. Siya lang 'yong nand'yan simula noong una pa lang. Siya lang 'yong sinamahan ako... at sasamahan ako hanggang dulo.

"How's your work?" I asked to change the topic.

"It's good, baby, lalo na ngayon," he chuckled. "I swear, baby, hindi po ako tumitingin sa mga babae ro'n kasi para sa akin, ikaw pa rin ang pinakamaganda sa lahat... maliban kay Mommy." He smiled sheepishly.

"Weh?" I raised an eyebrows kahit na hindi na hindi niya nakikita.

"Yes, baby. Sabi pa nga ni Mille noon, baby, aayain niya ako sa nightclub kasi po mangbababae raw kami pero sabi ko 'ayaw ko nga, may asawa na ako na hindi lang pansamantala– pang-altar at panghabang-buhay pa," sumbong niya.

"Sino ba 'yang Mille na 'yan? Bakit ka niya sinusulsulan, ha?!" Inis kong tanong.

"He didn't know that we're already married. Ang alam lang niya, may ex ako na hindi pa ako maka-get-over."

"Tell him that I'm one of the most beautiful girl in the whole word," I confidently said.

"He knows, baby. He knows. Actually, he had a crush on you. He saw your pictures and vlogs."