"ဟဲ့...ငါေမးေနတယ္ေလ၊ ညကကေလးကိုထားခဲ့ၿပီးေတာ့...ဘယ္ေနရာေတြသေဝထိုးေနတာတုန္း၊
ဟင္..!...ငေသွ်ာင္...နင္ကေရာ၊ အလုပ္သြားတာေသခ်ာလား၊
အဲဒီမ်က္ႏွာကဘာျဖစ္လို႔နီရဲေနတာတုန္း၊
ေသာက္ၾကျပန္ၿပီလား...
နင္တို႔အျပင္မွာထြက္ကဲၾကျပန္ၿပီလား၊
ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔၊
အဲဒီကလပ္ေတြတက္ျပန္ၿပီလား"
"အာ...မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမေမေလးကလဲ၊
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္သြားတယ္ေလ၊ ဒီမွာ...လာနမ္းၾကည့္ပါလား၊ ေဆးရံုနံ့ေတာင္မေပ်ာက္ေသးဘူး"
ေဒၚယုယအနားကိုသြားၿပီးရွပ္အက်ႌကိုေတာင္ေပးနမ္းလိုက္ေသးတာ။
အဟုတ္ကိုေဆးနံ့ေတြစြန္းေနေတာ့..
ေဒၚယုယမ်က္ခံုးေတြရံႈ႕လို႔စဥ္းစားမရ။
"ဒါဆိုဘာလို႔နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ပူးႀကီးအိမ္ျပန္လာတာတုန္း"
"ဟိုေလ...အဲဒါက...သူ...ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ကိုလိုက္လာတာ"
"ဟင္...!...ဘာ...!...နင့္အလုပ္ကိုသူကဘာလာလုပ္ေနလဲ၊
ဟင္...နင္တို႔ေတြ...ဘယ္လိုေတာင္...
ငေသွ်ာင္..!..."
တျဖည္းျဖည္းစဥ္းစားမိလာတာ၊ သူကဖုန္းဆက္ၿပီးလိုက္လာလို႔ေခၚတာလား။
ဟိုငခြ်တ္ကပဲမေနႏိုင္ဘဲေဆးရံုကိုလိုက္သြားတာလား...လို႔ေတြးမိသြားတဲ့အခါ...
ေဒၚယုယစိတ္တိုလြန္းလို႔...ဦးေသွ်ာင့္နားရြက္ကိုေျပးဆြဲေတာ့သည္။
"ဟင္...ကေလးကိုဒီအတိုင္းပစ္ထားၿပီးေတာ့...တရက္တေလေတာင္မွနင္တို႔သည္းမခံႏိုင္ဘူးလား"
"အာ...ေျဖးေျဖးေလ...နာတယ္ဗ်၊
လႊတ္ပါ၊ ေမေမေလးရဲ႕...
အား......!...လာ့"
"ေနဦး...အဲဒီေက်ာက္စိမ္းကိုလည္းသြားလုပ္ဦးမွာ၊
ကျမင္းေၾကာသိပ္ထတဲ့အေကာင္ေတြ...
ဟဲ့...လာခဲ့စမ္း...ေက်ာက္စိမ္း"
"ဟာ...မသြားပါနဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့ကိုပဲသူ႔အစားလုပ္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္မေန႔ညကဖ်ားခ်င္ေနလို႔သူစိတ္ပူၿပီးလိုက္လာတာ...ေမေမေလးရာ၊
မသြားနဲ႔...သူအိပ္ေရးမဝေသးဘူး၊
ကြ်န္ေတာ့္ကိုပဲစိတ္ရွိလက္ရွိတီးထည့္လိုက္"
အံမယ္၊ လင္ေလးကိုကာကြယ္ေျပာဆိုေနလိုက္တာ။
ေက်ာက္စိမ္းကိုနားရြက္သြားဆြဲမွာစိုးေနတဲ့ပံုနဲ႔...
ေဒၚယုယကိုျပန္ဆြဲထားတယ္...။
YOU ARE READING
ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)
Fanfictionေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ) နှောင်ကြိုး(trouble maker)(ကျောက်စိမ်းဦးသျှောင်ရဲ့ဒုတိယပိုင်းအဆက်ပါ)
