"ဒီေန႔မွ...ဒီထဲကအရက္ကတမ်ိဳးႀကီးပဲ၊
ဘာမွန္းမသိဘူး၊ ေသာက္လို႔ေကာင္းေနတာ၊
အဟာ့.....နည္းနည္းပဲက်န္ေတာ့တာပဲ။
ႏွေမ်ာတာ"

ေသွ်ာင္...အဲဒီဗူးေလးကိုေမာ့ၿပီးသာက္ခ်လိုက္မယ့္ပံုေလးလုပ္ေတာ့...
ျမင္ေနရတဲ့ေက်ာက္စိမ္းကစိတ္ထဲကေနတိုးတိုးေလးလွမ္းေျပာသည္။
ေသာက္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။

ဒါေပမယ့္...ယုန္ႀကီးကမေသာက္ပါဘူး။
သူေသာက္ခ်လိုက္မွာကိုပဲမ်က္လံုးေတြတလက္လက္ထ,ေတာက္ပလာတဲ့အထိ...
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ျကည့္တဲ့...ငတိကို.....တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္တယ္။
ၿပီးေတာ့...ဗူးကိုေအာက္ျပန္ခ်တယ္။
ၿပီးေတာ့...ေရွ႕ကငတိနားကိုနည္းနည္းတိုးကပ္တယ္။

"ေက်ာက္စိမ္း...မင္း...ၾကည့္ေနတာ၊
ဒီလက္က်န္ေလးကိုေသာက္ခ်င္ေနပံုပဲ။
ေရာ့...ေသာက္မလား"

ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးနားကိုဗူးကိုသြားေတ့တယ္။

"ဟာ.....ေတာ္ၿပီ၊ ငါမူးေနၿပီ"
......တဲ့။

"မင္းေသာက္လိုက္ပါ...ေသာက္ႏိုင္ပါေသးတယ္၊ အခုမွတခ်ိဳးေတာင္မေရာက္ေသးဘူး"

ဦးေသွ်ာင္ကေစးသလိုလိုရစ္သလိုလိုနဲ႔ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ခြက္ထဲကိုအဲဒီဗူးထဲကလက္က်န္ေတြေလာင္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့...
ေက်ာက္စိမ္းခမ်ာမ်က္လံုးေတြျပဴးၿပဲကုန္တာ...
ပုစြန္ဆိတ္ေတြလိုပဲ...သနားစရာေလး။
အဟာ့....ရယ္လဲရယ္ခ်င္...
ျဖစ္ေနတဲ့ပံုေလးကလည္းအသည္းယားစရာေလးမို႔....ပစ္စလက္ခတ္သူ႔ကိုခ်စ္ပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေလးကထိန္းလို႔မရဘဲျဖစ္လာတာ၊ ေနဦး...ဒုကၡေပးအံုးမယ္။

"ညာေနတာမလား၊ ေသာက္ခ်င္ေနတာပါ၊ ငါျမင္တယ္မင္းစိတ္ထဲကို"

"မဟုတ္...ပါဘူးကြာ၊ ဒီလိုပဲ.....ၾကည့္မိတာ"

"ဘာလို႔လဲ...ငါဒီေန႔ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနတာလားဟင္၊
မင္းခုနကတည္းကငါ့ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတာ"

"အင္...မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး...ဟိုကြာ..."

ျငင္းေနရင္းနဲ႔ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားေတြထ,ျဖစ္လာတဲ့ေက်ာက္စိမ္းရဲ႕မ်က္လံုးေလးေတြကိုေဆးမူးမူးေနရင္းနဲ႔ၾကည့္ေနတာ၊
မရေတာ့ဘူး...
ဒီေကာင္အသည္းေတြယားေနတာမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ရယ္ခ်င္တာလဲထိန္းထားရ၊ ေဆးမူးတာကိုလည္းအသိမလြတ္ေအာင္ထိန္းထားရတာနဲ႔...
ဟက္ကနဲရယ္လိုက္ၿပီးမွ...
ေရွ႕တိုးေနရာကေနေက်ာက္စိမ္းရဲ႕နံေဘးကိုေျပာင္းထိုင္သည္။
ကုတင္ကိုေက်ာခိုင္းထားတဲ့ေက်ာက္စိမ္းေက်ာမွီထားသလိုမ်ိဳးသူလဲမွီခ်သည္။
႐ုတ္တရက္...
ကုတင္ေပၚကႀကိဳးကေလးကေတာ့အိပ္ေနတာေယာင္သံေလးထြက္လာ၏။
"ပါးပါး...နဲ႔...ေဖေဖ".....တဲ့။

ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang