DALAWANG LINGGO na ang nakakalipas matapos ang insidenteng pagsasagotan namin ni Euphemia at dalawang linggo na rin ang paggamit niya na walang komplekasyon sa katawan ni Nikkie. Hanggang ngayon ay hindi ko alam kong saan ako magsisimula pilit kung inaalala si Euphemia na nakilala ko noong mga nakaraang buwan bago naging ligaw na kaluluwa.
Ang tanging natatandaan ko lang ay ang unang pagkikita namin ay ang araw ng kanyang kamatayan at ako ang naatasang magsundo at ang pangalawa ay ang aksidenteng ginawa ni Alaric. Pilit din inalala ni Euphemia ang buo niyang pangalan at ang hospital na pinanggalingan niya ng magising siya pero miskang isa ay wala siyang naalala.
Napatingin ako sa gawi niya na abalang pa rin iguhit ang gusaling sinabi ko sa kaniya kung saan siya nagtatrabaho noong araw ng susunduin ko dapat siya. Seryosong seryoso siya sa kaniyang ginagawa na hindi namalayan na nakaupo nako sa tabi niya.
"What's the entrance looks like?" tanong niya habang hindi tumitingin at seryoso pa rin sa ginagawa niya "Ano!" pagalit niyang itinigil ang pagguguhit at kunot noong tiningnan ako "yong door ng office ko kuno" tinaasan niya ako ng kilay.
"anong pinto?" takang tanong ko mas napakunot ang noo niya at nagsasalubong na tuluyan ang kilay niya.
"Kung sa entrance ba ay may front desk or may hagdanan ba sa harapan papasok or sa kaliwa. Color and design ng door if plain ba or hindi" iritatado niyang tanong saakin kaya napatango tango ako sa sinabi niya.
"Kagaya ng sinabi ko ay nasa loob lang ng office mo yong naalala ko nasa loob na ako noong araw na yon. Lumabas lang ako ng lumabas ka. Hindi ko binigyan pansin ang kabuang gusali dahil ikaw naman ang sadya doon at wala ng iba" paliwanag ko sa kaniya. Nagulat ako ng biglang bumilog ng malaki ang mata niya. May mali ba akung sinabi? Agad naman siyang umiwas ng tingin.
"Wala ka talagang silbi" napakunot ang noo ko agad kung hinablot ang papel na hawak niya.
"Huwag mo ng gawin kong ganon!" inis akong tumayo sa pagkakaupo sa tabi niya tumingala lang eto saakin.
"Hard loser. Akin na nga yan parehas tayong makikinabang sa gagawin ko kaya wag kang mag inarte diyan. Such a pussy" hablot niya pabalik sa papel dahil sa inis ko hinablot ko pabalik sa kaniya at hinablot niya ulit saakin hanggang sa napunit ito. Binigyan niya ako ng masamang tingin.
"Moron" sigaw niya sabay talikod at lumakad papalayo saakin.
"saan, ka pupunta?" sigaw ko sa kanya sa malayo akala ko ay haharap siya pero hindi sisisgaw pa sana ako ng napansin kung pinagtitinginan ako ng mga tao sa paligid muntik ko ng makalimutan nasa anyong kaluluwa pala siya ngayon agad kung tinakpan ang mukha ko gamit ang kamay at isa-siang pinulot ang papel sa sahig. Malas talaga.
***
Napatingin ako sa hamba ng bahay at hinihintay ang paguwi ng baabeng yon napasandal ako sa sofa dahil sa sakit ng ulo ko. Muntik na ako mawalan ng malay kanina sa kalsada dail nanghihina ang katawan ko siguroradong nanghihina na rin ang magkambal na archange. Hinilot ko ang aking sentido dahil kumikirot talaga eto sa sakit nanghihina na ang buhay ng apoy dahil nasa katawang tao kami at mas lumiliit ang tiyansang matapos ng maaga ang misyon ko sapagkat tatlo na kami ang naghihingalo at umaasa sa apoy ng buhay.
Napagdesisyonan kong umakyat na sa silid ko para makapagpahinga dahil mas lalong sumasakit ang ulo ko kakaisip kung saan na ang babaeng yon. Aakyat na sana ako ng makita ko ang bulto ni Euphemia na kakapasok lang sa pinto kaya hinarap ko siya.
"Saan ka ba pumunta kanina pa ako naghihintay at kakaisip sa'yo" panimula ko sa kaniya at napamingawang naman siya saakin.
"somewhere" ikling sagot niya kaya napakunot na naman ang noo ko sa sagot niya "Look, I'm completely fine kaya nakauwi ako kaya tumahimik ka na" nilagpasan niya ako at naunang umakyat sa hagdanan kaya sinundan ko siya ng bubuksan niya ang pinto hinigit ko ang kamay niya para humarap saakin.
