Agad kung kinapa ang lumang damit ko para hanapin ang libro at ng makapa ay agad ko itong kinuha at napaupo sa kama. Nandito ako ngayon sa bahay na pinasukan ko noong nakaraang araw akala ko itinapon nila ang luma kung damit.
Agad ko itong binuksan kagaya ng dati ay wala itong laman isang mga blankong papel napabuntong hininga ako at nahiga. Pinagtagpi tagpi ko saaking utak ang mga nangyare bago ako napunta sa sitwasyon kong eto alam kung konektado ito sa iisang tao lang si Euphemia. Nagsimula ito ng araw ng kanyang kamatayan ang pagkamatay ni Rhys ang pagbura ng mga laman sa libro ng mga utos at ang pagiging tao ko.
"What's the plan now?" agad akung nabangon dahil sa pagsulpot niya sa loob ng kwarto nasa hamba siya ng pintuang nakasirado.
"Nakakasulot ka sa mga dingding?" tanong ko sa kanya at tumango naman siya bilang sagot at naupo sa silyang sa kanang bahagi sa kinakatayuan niya. Naglalaban ang mga tingin namin dahil naiinis ako sa kanyang presensya kung totoo man isa siya sa dahilan ng lahat ng ito ay ako ang tatapos sa buhay niya wala na akung pake ko siya man ang misyong pinabibigay ng kataas taasang pinuno.
"What!" pataray niya saakin kaya naiwas ako ng tingin sa kanya.
"I didn't remember anything okey? But when the day I woke up mukha mo yong naalala ko and your bullshit friend" irap niya sa hangin "And he only said ikaw lang makatulong saakin to get my body back" nilalaro niya ngayon ang dulo ng kanyang buhok.
"Ibig sabihin mong sabihin wala kang malala sa sarili mo?" napatayo na ako ng upo at nilapitan siya.
"Yeah, even my name as in wala talaga just your annoying face" napaangat na siya ng tingin saakin. Napakunoot ang noo ko sa sinabi niya ibig sabihin ay ano! Saan banda ng misyong eto ako magsisimula? Napahilamos ako ng mukha dahil sa inis at tumalikod sa kanya.
"Anong sabi niya sayo si Alaric" talikod kung tanong habang hinahawak ang noo ko.
"Alaric pala name niya hmmm he said nga na ikaw ang makakatulong saakin mabawi ang katawan ko. Yon daw yong misyon na pinabibigay ng pinuno niyo so whatever" agad akung napalingon sa kanya muntik na akung atakihin ng ilang metro ang layo ng mga mukha namin.
"Wala ng iba pa?" tumango siya bilang sagot sa tanong ko napasabonot ako ng buhok dahil inis na kumakaan sa sistema ko. Napatingin kami parehas sa pinto ng may kumatok at iniluwa ang bulto ng isang matanda yong naghatid saakin sa isang opisina sa kabilang pasilyo.
"Sir, kakain na ng dinner at naghihintay na ang daddy niyo po sa baba" nagkatinginan pa kami ni Euphemia bago tumango sa matanda at agad naman itong lumabas. Nasa hagdan ako ngayon pababa nagdadalawang isip ako kung dadaluhan ko ba ang ama na sinasabi nila saakin na kumain sa hapag sapagkat hindi ko naman talaga siya kilala ang mga tao dito sa loob ng bahay.
"Join me son" ayaya niya saakin nakapagsimula na pala itong kumain agad naman akong lumapit at naupo sa harapan niya at nagsimulang kumain tulad ng lasa doon sa hotel ay masarap din ang pagkain.
"Take your meds after that rest" sabay tayo niya sa kanyang upuan at umakyat sa hagdan mukhang may trabaho siyang tatapusin ibinalik ko ang aking atensyon sa pagkain ng sumulpot na naman siya sa kabilang upuan.
"How I miss eating this carbs" nanglulumong sabi niya habang tinititigan ang mga pagkain sa lamesa hindi ko siya pinansin at bumalik sa pgakain ng matapos ay agad naman nagsilabasan ang taga-linis at lumapit ang babaeng matanda saakin at inabot ang isang gamot at tubig kaya agad ko naman itong kinuha at ininom. Ewan kung anong klaseng gamot yon pero nakaramdam ako ng antok.
"Anong pangalan mo?" tanong ko sa matanda
"Manang Letcia pero tinatawag mo ako noon ng manang leah" ngiti ng matanda at napatango tango ako sa ulo ata agad umakyat para matulog. Nakakapagod ang araw na 'to ngayon ulit ako nakaramdam ng pagod ipipikit ko na sana ang aking mata ng pumasok na namn siya sa loob ng kwarto.
"After, you have your dinner at matutulog ka na? Wala ba tayong ibang gagawin like hello! I need to go back nauubos na ang oras ko" reklamo niya kaya napamulat ako
"Bukas na natin alamin yan dahil pagod ako"pikit ko ulit sa mga mata ko hindi naman siya nagsalita ulit kaya napabangon ako pero wala siya saan ba ang babaeng yon? Napatayo ako lumapit sa balkonahe ng bintana at binuksan ito at lumabas.
Napatingala ako sa kalangitan nagniningning eto dahil sa sa mga bituin, napakaraming bituin itinaas ko ang aging hintuturo at gumuhit ng kahit ano sa langit gamit ang mga bituin.
"Mukhang nagugustohan muna ang buhay ng pagiging tao" agad akong napalingon sa likod
"Alaric" bulalas ko ng makita ko siya hindi ko inaasan ang pagdating niya.
"Yong babae, si Euphemia bakit siya ang naging misyon ko? bakit naging tao ako at bakit naging blankong papel ang libro ng mga utos?" sunod sunod kung tanong sa kanya pero tumingin lang eto sa kalangitan
"Hindi ko masasagot ang iyong mga katanungan" habang ang mga mata niya ay nasa kalangitan pa rin "dahil hindi ko din alam ang kasagutan" sa pagkakataong eto ay tumingin na eto sa gawi ko at makikita ko sa kanyang mga mga na nagsasabi siya ng totoo
"Pano ko matatapos ang misyon ito?" tanong ko at imiwas siya ng tingin
"Love" napakunot ang noo ko "Dapat matutunan niyang magmahal at pagnagawa mo yon ay matutulungan mo siyang makabalik sa kanyang katawan at makakalaya ka na" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at agad na siyang naglaho saaking harapan napatingala ulit ako sa kalangitan.
Ano ba talaga ang balak mo?
