Chapter 19

9.1K 317 31
                                    

Paris

"Mommy?" I asked, surprised. Yep. That's right. Standing just outside the door was my mom, Izabella Villaverde. Kaya pala maaga kaming pinauwi ni Mico. I get it now.

Kasabay ng tanong ko ang mabilis na paglabas nina Mico at Venny. They both looked like they wanted to stop Mom from going out but were too late to do so. I met Venny's gaze and all she did was smile apologetically to me.

"What's happening?" tanong ni mommy, bakas ang pagkakalito sa mukha, habang ako naman ay naguguluhan rin. She wasn't supposed to be here yet! Why is she back so soon?

"Ah," umayos ako ng tayo at tuluyang hinarap sina mama. I gestured at Ezzio. "N-Nag-uusap lang kami, Mommy."

Nag-uusap? Usap pa ba ang tawag doon, Paris? Halos nagsisigaw ka na nga, e.

"Oh," giit niya. "I'm sorry, I just thought I heard some shouts."

I kept a straight face, not wanting her to see right through me. Talaga nga naman. Ganoon kalakas ang boses ko kanina?

"Good evening, po," bati ni Ezzio. Mukhang doon lang tuluyang binigyang pansin ni Mommy ang kasama ko. Napataas ang dalawang kilay niya.

"And who might this be?" she asked, a grin slowly starting to form on her lips. Oh, God. I know what she's thinking.

"S-Si Ezzio po, Mom." sinulyapan ko si Ezzio at nakitang ngumiti rin 'to pabalik. "Actually, pauwi na po siya."

Ezzio turned his head to me. Our eyes met. Noong una ay nakakunot ang noo niy pero agad din 'yong nawala na para bang naiintindahan niya kung bakit ko sinabi 'yon. Well, what can I say? I needed to make an alibi, or else...

"No, please don't go just yet!" Mommy exclaimed. "Anong sinasabi mong pauwi? Hijo, halika sa loob at maghapunan ka muna!"

She gestured her hand to Ezzio as if inviting him to come in. Muntik ko nang maipikit ang mga mata ko. Ito na nga bang sinasabi ko! She gets too hyped up whenever I have someone around!

"Uh..." Z continued to look at me as if asking if it was okay to say yes. I just rolled my eyes because I already know he couldn't say no to my mom. Noon pa man, nahihirapan na ang mga kaibigan kong hindian ang ganitong mga pag-aaya ni mommy. She can be really persistent.

At ayon na nga't lumapit na talaga siya sa amin at inakay si Ezzio papunta sa loob ng bahay.

"'Wag ka nang mahiya pa. It's always a pleasure to have a visitor in our home!" sabi niya nang malapit na sa pintuan, habang si Ezzio naman ay tuluyan nang nagpaubaya. He glanced awkwardly at me before putting his full attention to my mom. "I cooked chicken adobo! It's my specialty! I'm sure you'll love it!"

That's when they completely went inside. Kami naman nina Venny ay naiwan sa labas at nakatingin sa isa't-isa.

"Hindi ko rin alam," biglang sabi ni Mico na animo'y nabasa ang tanong sa isipan ko. "When I got home, she was already here."

Tumango-tango naman si Venny. "Tinanong ko rin siya kung bakit ang aga niyang bumalik. Hindi naman niya sinagot."

My lips parted, hindi alam kung ano ang sasabihin.

"Well!" Venny shrugged. "Maybe her latest trip really just got shortened!"

Pagkatapos noon ay pumasok na siya sa loob. Sumunod sa kanya si Mico at 'di naglaon, ako.

When we reached the dining room, mommy and Ezzio were already there. Sa kabisera nakaupo si Mommy habang si Z naman ay sa upuan sa right side ng table.

"Good! Kompleto na tayo!" ani Mommy nang nagsiupuan kami. I sat beside Z while Venny and Mico sat on the other side of the table. "Let's eat?"

Head Over Heels For Ezzio (Villaverde Series #1)Where stories live. Discover now