ကိုဂ်ိဳး...သူ႔ကိုမွာေနတာေတြေခါင္းထဲမေရာက္ဘူး။
ငေသွ်ာင္တို႔ေက်ာက္စိမ္းကိုပဲအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖစ္ေနတာ...။
ေက်ာက္စိမ္းဆိုတဲ့ငနာေလးကလည္း...ေဆးရံုေရာက္လာကတည္းကငေသွ်ာင္ျဖစ္တာသူနဲ႔မဆိုင္သလိုပဲတံုဏွိဘာေဝေလးလုပ္ၿပီးေတာ့ခပ္ေဝးေဝးမွာေနေနေတာ့တယ္...။
အဲဒါကိုငေသွ်ာင္ကက်ိန္းေနခဲ့တာ...
ညကပင္နယ္လ္တီမကန္လိုက္ရတာလည္းေနာင္တေတြရလို႔ေပါ့...။
ေတာက္..!...
ေသာက္ရမ္းရွည္ခ်င္တဲ့ကိုယ့္ဘာသာပထမဆံုးစိတ္ကုန္သြားျခင္းပါပဲ...။

xxxxx

ေဆးရံုကျပန္လာၿပီးကတည္းကေက်ာက္စိမ္းတစ္ေယာက္တေနကုန္ေပ်ာက္သြားတာအခုထိမေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး...။
အဲဒါကိုပြစိပြစိနဲ႔ငေသွ်ာင္ကတစ္ေယာက္ထဲမေက်မနပ္ပြားေနခဲ့တယ္...။

"ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိေနၿပီလဲ။
အိပ္ေနတာလား၊ ေသေနတာလား..."

ညကကားေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းလာခဲ့ေတာ့ပင္ပန္းေနမွာပဲလို႔ေတြးၿပီးေတာ့...
တေနကုန္လႊတ္ထားတာ၊
အဲဒီငတိကအလိုက္ကိုမသိဘဲနဲ႔ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံၿပီးေတာ့ပုန္းေနေရာသလား...။
ေမေမေလးေရာက္လာေတာ့မွေမးၾကည့္ရတယ္...။

"ေမေမေလး...ေက်ာက္စိမ္းကေရာ..."

"ေက်ာက္စိမ္းက.....ဘာလဲစကိတ္ၿပိဳင္တယ္ဆိုလား...က်င့္တယ္ဆိုလား။
မေန႔ညကတည္းကအိမ္ျပန္မလာဘူး"

"ဘာ...!..."

"အမေလး...ေျဖးေျဖးေျပာပါဟဲ့၊
ကေလးလန္႔ႏိုးသြားအံုးမယ္"

ေဒၚယုယကေႏွာင္ႀကိဳးအိပ္ေနတာေလးကိုလက္ေခါက္ေနမွာစိုးၿပီးေတာ့ျပင္ေပးရင္းနဲ႔ေသွ်ာင့္ကိုမ်က္ေစာင္းထိုးေတာ့သည္...။
ျပန္ေရာက္လာကတည္းကႏွစ္ေယာက္သားပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့တာသိသာလြန္း၏။
ဘာကဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိေပမယ့္...
တမင္တကာေရွာင္ပုန္းေနနဲ႔သူနဲ႔...အရိပ္ကေလးလိုကပ္ေနခ်င္တဲ့သူနဲ႔...ခက္ေတာ့ေနသည္။

"စကိတ္ၿပိဳင္တာကညဘက္ပါလား၊ ငခြ်တ္ေကာင္ေတြ႕ရင္အေသပဲမွတ္ထား"

ႀကိဳးကေလးကလည္းသူနဲ႔မေတြ႕ရတာတပတ္ေလာက္ၾကာေနေတာ့အနားမွာလာအိပ္ေနျပန္တာ...။

ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin