အဲဒီစကားေလးကိုလည္းယံုခ်င္ေပမယ့္...မယံုႏိုင္ေသးတာ...သူတို႔အရြယ္ေလးကတက္သစ္စအရြယ္ေကာင္းေလးမို႔ပါ။

"မင္းနဲ႔ေက်ာက္စိမ္းလည္းခက္ပါတယ္၊
မဂၤလာလဲေဆာင္ရ၊ လက္မွတ္လဲထိုးလိုက္ရ၊
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေသွ်ာင္ရယ္...
မင္းဘဝကိုေမေမေလးတို႔အတြက္..."

"ဘာဆိုင္လဲ...
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့သူေတြပဲ။
ေနာက္ၿပီးကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္...
ေက်ာက္စိမ္းသာပံုမွန္အတိုင္းရွိေနရင္ေပါ့၊
သူ...တကယ္လို႔မ်ားဒီထက္အေျခေနတိုးတက္လာၿပီးေတာ့...
တျခားဘက္စိတ္မေရာက္သြားရင္ေလ...
ကြ်န္ေတာ္ပိုေပ်ာ္မွာပါ"

အမွတ္တမဲ့နဲ႔ေသွ်ာင္ကေျပာေနခဲ့တာကိုၾကည့္ၿပီး...
ေဒၚယုယကျပံဳးလို႔.....

"ေအးပါ...
ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ႀကိဳးကေလးနဲ႔မင္းနဲ႔...
ဒီအတိုင္းရွိေနဖို႔.....ပဲေမွ်ာ္လင့္တာ"

ေဒၚယုယရဲ႕ဘာလိုလိုစကားေလးကဘယ္အေျခအေနထိဆိုလိုေနတာလဲ...
ေသွ်ာင့္ဦးေႏွာက္ထဲဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔...

"ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ႀကိဳးကေလးကဘာဆိုင္လို႔လဲ...ေမေမေလးရဲ႕..."

"မဆိုင္ဘူးလား...
ေမေမေလးကဆိုင္တယ္ထင္ေနတာ"

"ဟာဗ်ာ...."

လူရိပ္မိခ်င္ေအာင္သူအိေျႏၵပ်က္ေနၿပီလား။
ဒါမ်ိဳးေတြပဲခဏခဏျမင္ေနၾကားေနရတာ၊
ေမေမေလးအခုတေလာထူးဆန္းေနပါၿပီ။
မိသားစုဘဝဆိုတာကိုကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့သူနဲ႔ပဲလိုခ်င္မိတာမလား...တဲ့။
မိသားစုဆိုတာကို...သားဘယ္အထိစိတ္ကူးယဥ္ဖူးလဲ...တဲ့။
စိတ္ကူးထဲမွာေရာ...မိသားစုဘဝကိုလိုခ်င္ၿပီလား...တဲ့။
အဲဒီလိုေမးခြန္းေလးေတြအခုတေလာမွခဏခဏၾကားေနခဲ့ရသည္...။

အခုလည္းဒါမ်ိဳးေတြပဲေဒၚယုယကေမးေနခဲ့ျပန္တာ...
အခန္းထဲဝင္ေျပးသြားတဲ့ေက်ာက္စိ္မ္းကဒါကိုအကုန္ၾကားေနမွာပါပဲ...။
အခန္းဝမွာတံခါးေလးဟၿပီးနားစြင့္ေနခဲ့တဲ့ေက်ာက္စိ္မ္းရဲ႕အရိပ္ကေလးကိုေဒၚယုယေရာ၊ ေသွ်ာင္ေရာ...ျမင္ေနရတယ္...။
ေမွာက္အိပ္ေနရင္းမ်က္ႏွာေလးတေစာင္းလွည့္ၿပီးေတာ့...အဲဒီအရိပ္ကေလးဆီကိုဦးတည္တဲ့ဘာလိုလိုစကားေလးေတြကိုငေသွ်ာင္ကဆက္ေျပာတယ္...။

ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)Where stories live. Discover now