"ငါ...ဟို..."
"အင္း...ေျပာစရာရွိတာေျပာ"
"ဆိုင္ကယ္ေသာ့ရွာမေတြ႕လို႔"
"အင္း...ဒါေလးလား"
ေသွ်ာင့္လက္ထဲမွာဆိုင္ကယ္ေသာ့ျမင္ေတာ့အတင္းလုသည္။
သူ႔ထက္အရပ္ရွည္တဲ့ေသွ်ာင့္လက္ကိုမမီပါ။
"ေနဦး...ငါေမးစရာရွိတယ္"
"ဘာေမးမွာလဲေျပာ"
ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကိုပဲအငမ္းမရလိုက္ၾကည့္ေနတာ၊
ေသွ်ာင္ကေဘာင္းဘီအိတ္ထဲျပန္ေကာက္ထည့္သည္။
"ေပးေလ..."
"ငါေမးတာေျဖ"
ညတုန္းကသူ႔ဆိုင္ကယ္ေသာ့ေလးကားထဲမွာက်န္ခဲ့တာ...
မဟုတ္ဘူး၊
ဦးေသွ်ာင္ကတမင္သက္သက္ခိုးယူထားလိုက္တာပါ။
သူ႔ကိုမနက္ဆယ္နာရီကတည္းကေစာင့္ေနတာအရိပ္ေယာင္ေတာင္မျမင္ရဘူး။
ဒီေကာင္ဒီေန႔ေက်ာင္းသြားရမွာကိုသူသိသည္။
ဘယ္အခ်ိန္မ်ားဆိုင္ကယ္ေသာ့လိုက္ရွာမလဲလို႔ေစာင့္ေနတာ။
ငတိကေပၚကိုမလာ။
သူ႔အခန္းေလးဆီမေယာင္မလည္ၾကည့္ေတာ့တံခါးပိတ္ထားၿပီးအတြင္းကေနေလာ့ခ္ခ်ထားပံုရလို႔အိပ္ေနတုန္းထင္ထားတာ၊
တသက္လံုးတံခါးမပိတ္တဲ့အေကာင္ကေလ...တံခါးႀကီးေစ့ပိတ္လို႔....
ေသွ်ာင္ကအားလံုးႀကိဳေတြးထားၿပီးသား...
သူဒီေန႔အလုပ္သြားရမွာကိုေက်ာက္စိမ္းသိေနတယ္။
ေန႔လည္ေလာက္သြားမွာကိုလည္းသိေနတယ္။
သူအလုပ္သြားေလာက္တဲ့အခ်ိန္ကြက္တိေအာက္ကိုလာခိုးေခ်ာင္းမယ္၊
ညကကလပ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ဆိုင္ကယ္သြားယူဖို႔ေသာ့ကိုရွာမယ္။
ပထမဆံုးကားထဲမွာသြားရွာဖို႔ေသခ်ာေနတယ္။
မေတြ႕ရင္အိမ္သာထဲဝင္ရွာမယ္။
ေလွကားတစ္ေလွ်ာက္ရွာမယ္။
သူ႔အိပ္ခန္းကိုျပန္ဝင္ရွာမယ္။
ေနာက္ဆံုးမေတြ႕ရင္ေသွ်ာင့္ဆီလာမယ္။
ဒါပဲ...သိေနတာ။
တကယ္ကမနက္အေစာႀကီးကလာရွာၿပီးၿပီ။
ဦးေသွ်ာင္အိပ္ေနတာနဲ႔မေတြ႕လိုက္တာ။
ေမေမ့ကိုေမးေတာ့လည္းေသွ်ာင့္ကိုမေတြ႕ေသးပါဘူးေျပာတာေၾကာင့္...
မႏိုးေသးဘူးထင္ေနတာ။
အဲဒါေၾကာင့္အခန္းဝမွာကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းလုပ္ေနတာပါ။
အခုေတာ့...ရစ္တာခံေနရၿပီ။
YOU ARE READING
ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)
ספרות חובביםေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ) နှောင်ကြိုး(trouble maker)(ကျောက်စိမ်းဦးသျှောင်ရဲ့ဒုတိယပိုင်းအဆက်ပါ)
