"ဟို...မင္း"
ၾကားမသြားခဲ့တဲ့ေသွ်ာင္ကေတာ့ေအးေဆးေလးပဲ။
ေနာက္ကေနရပ္က်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့...ရင္ထဲမွာ...
သူဘာမွမသိတာပဲ၊ ငါဂ႐ုစိုက္စရာလား။

ျမင္ေနရတာစိတ္ပင္ပန္းလိုက္တာ...
အဲဒါႀကီးကိုပဲေခါင္းထဲထည့္ေနမိတာ...
ေဖ်ာက္လို႔လည္းမရဖ်က္လို႔လည္းမရ။
ေရခ်ိဳးေတာ့လဲဒါပဲျမင္၊
မွန္ၾကည့္ေတာ့လဲဒါပဲျမင္၊
အိပ္ခ်လိုက္လဲအိပ္မက္မက္၊
ေမ်ာက္ဒုကၡေမ်ာက္ရွာတယ္ဆိုတာမ်ိဳးပဲ။
ထမင္းစားခန္းထဲေတြ႕လဲေရွာင္ေျပးရတာနဲ႔...
ကေလးေလးမ်က္ႏွာျမင္လဲေရွာင္ေျပးရတာနဲ႔...
ေနဖို႔ေနရာမရွိဘူး။
တေနကုန္အခန္းေအာင္းေနမိသည္။
မျဖစ္ဘူး...တေနရာရာေရွာင္ေနမွပါ။

xxxxx

"ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွမသြားပါနဲ႔လား"

"မျဖစ္ဘူးထင္တယ္၊ သြားမွရမွာ၊
ခ်ိန္းထားတာမနက္ျဖန္မို႔"

ေျပာဆ္ိုလို႔မရတာသိေပမယ့္...

"မနက္ျဖန္မွသြားပါ၊ ေသွ်ာင္ရယ္၊ ခါးနာေနတာကို၊ ေနာက္ၿပီးညေနဘက္ႀကီး၊
ဟိုကိုညနက္မွေရာက္မွာေပါ့"

"ရတယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ အာရံုေၾကာေၾကာင့္ခါးထိတာေနမွာ၊
ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္တယ္၊
ေနာက္ၿပီးေတာ့နားၿပီးသြားမွာပါ၊
ညနက္မွေရာက္တာလဲေရာက္တာေပါ့"

(ေအ...ဟုတ္တယ္၊ အာရံုေၾကာေတာ့မဟုတ္....ဟိုအာရံုေကာင္နင့္ကိုၾကမ္းထားတာ)

သူထင္ေနတာက ခုတေလာအာရံုေၾကာအားနည္းေနတာ၊
တကယ္လည္းအျမင္အာရံုကမႈန္ဝါးၿပီးေခါင္းခဏခဏကိုက္တာၾကာၿပီ။
ေဒၚယုယက..ေသွ်ာင့္ကိုတီးေခါက္ၾကည့္ၿပီးၿပီ၊
ငနံုကဘာမွမသိ။

(နံုတာမဟုတ္ဘူး... သူေဆးမမိတာၾကာသြားလို႔)

"ညကတခုခုမ်ားျပႆနာတက္ေသးလားဟင္...ဥပမာ၊ ေက်ာက္စိမ္းကေသာင္းက်န္းတာတို႔လို"

"ညက....သူမေသာင္းက်န္းပါဘူးေမေမေလးရယ္၊
ညကေအးေဆးပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္အားနာေနတာ၊
မူးလြန္ၿပီးေတာ့သူ႔ဆီမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ထင္တယ္၊
သူကြ်န္ေတာ့္အခန္းမွာအိပ္လိုက္ပံုရတယ္"

ဘာဆိုဘာမွသိမေနေတာ့ဆက္ေမးရခက္ျပန္သည္။

"ဟုတ္ရဲ႕လားဟယ္...ညကစိတ္ေတြပူေနတာ"

ေႏွာင္ႀကိဳး(trouble maker)(ေက်ာက္စိမ္းဦးေသွ်ာင္ရဲ႕ဒုတိယပိုင္းအဆက္ပါ)Where stories live. Discover now