DOST

On Üç "Muujiza"

Multimedya "Ne Güzel Güldün"

Muujiza: Mucize

"Dünyada hiçbir şey, karşısındakini kandırdığını sanan bir budalanın sevinci kadar komik değildir."

Keyifli okumalar❣

Genç kız eliyle ağzını kapattı ve dinmeyen gözyaşlarına ve hıçkırıklarına mani olmaya çalıştı. Lavaboda olduğunu umursamadan duvara yaslı bir şekilde yere çökmüş, dizlerini kendine çekmişti. Olanları sindirmeye ya da gözyaşları yardımıyla unutmaya, aklından söküp atmaya çalışıyordu; fakat hiçbiri mümkün olmuyordu.

Az önce, sevgilisinin kendisini aldattığını öğrenmişti. Keşke bununla kalsaydı... Sevgilisi ayaküstü yalan uydurmuştu bir de, suçunu örtbas etmek için... Sevgilisinin gözünün içine baka baka..

Genç kız zihninin içindeki yıkımla yüzleşirken kapının hızla açılması ve içeri dalınmasıyla zihnindekiler kapı ardına saklandı ve başını kaldırarak, içeri giren kişiye baktı.

(Bu cümleyi kurarken beynim mevta oldu arkadaşlar fdbmbdbfn)

İçeri giren Manolya'ydı ve onun da gözleri genç kızın gözleri gibi kan çanağına dönmüştü.

Muhtemelen lavaboya gelene kadar o da ağlamıştı...

Hızlı adımlarla genç kızın yanına ulaştı Manolya. O sırada genç kız da güçlükle ayağa kalkmıştı.

Manolya genç kızı kollarının arasına alıp öyle bir sarıldı ki, yaşadıkları an Cebrail (as)'in Peygamber Efendimiz (sav)'e sarılışıyla eş şiddette olabilirdi.

Ardından Manolya sarılışını hafifletti ve geri çekildi. Genç kızın yüzüne baktı ve "Kıyamam kuzum yaa..." deyip dudağını büzdükten sonra tekrar sarıldı.

Bu sarılma sahnesi sonsuza kadar sürebilirdi, eğer genç kız geri çekilip "Aşkım sen niye ağlıyorsun?" diye sormasaydı...

"Kızım buraya gelene kadar aklımdan geçmeyen şey kalmadı. Ya kendine bir şey yaparsa diye kendimi yırta yırta geldim."

" İyi de benim burada ağladığımı nereden biliyordun sen?"

"Sen ağlarken seni birisi görmüş, gelip bana haber verdi. Allah onun tuttuğunu altın etsin."

Manolya'nın dediği şeyle belli belirsiz gülümsedi genç kız.

"Manoli...Rüzgar beni aldatıyormuş." dedikten sonra, biraz dinmiş olan gözyaşları tekrardan esarete baş kaldırmıştı.

Manolya bir süre mal gibi boş boş genç kıza baktıktan sonra -jeton köşeli olsa gerek- nihayet çemkirdi.

"Ne demek aldatıyormuş? Pis yalancı puşt herif! Gel aşkım sen kollarıma. Bütün erkekler aynı!"

İki genç kızın kolları tekrardan birbirine dolanırken kumral olan yüzünü mavi saçlı olanın boynuna gömdü.

Dostluk tam da buydu... Sevdiğini birlikte sevmek, sevmediğine birlikte sövmekti. Acına birlikte yanmaktı.

Manolya birden bağırdı. "Salak şey, hala ağlıyorsun! Gözyaşların enseme değiyor!"

Genç kız da aynı şekilde bağırdı. "Seninkiler de benim enseme damlıyor. Ya tamam ben aldatıldım diye ağlıyorum, sen niye ağlıyorsun hala?"

"Kankam aldatıldı diye."

Bu cevap, genç kızın kalbinde ışıkların yanmasına yol açmıştı. Tam o an, çok önemli bir şey öğrenmişti.. Her şey aşk değildi. Bazen dostluk çok daha önemliydi. 

"Ya-yaa...sen mucize gibi bir şeysin!" Genç kızın gözyaşları ve hıçkırıkları katlanarak arttı. Fakat bu seferkiler hüzünden çok, mutluluk taşıyordu...                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

Selamm

Nasılsınız?

Kendinize iyi bakın❤