Mores

Bölüm 3 Sevgilim mi?

Biraz geç oldu farkındayım. Kusuruma bakmayın.😊

Keyifli okumalar. :") 💜

"Deren!" dedi annem korkmuş bir sesle.

"Kiminle konuşuyordun az önce?" diye sordum.

Soruma cevap vermeden yere eğilip düşen telefonunu aldı. Arkasını dönüp ocağın üstünde tenecerin içindeki yemeği karıştırdı.

"Anne bir soru sordum." dedim tekrar cevap vermesini bekleyerek.

"Dedenle konuşuyordum kızım. Başka kiminle konuşuyor olabilirim." dedi.

"Sen dedeme seni yükseltmezsin ki. Hem dedeme neden, 'Beni şuçlmayı bırak artık.' dedin?"

"Haftaya okullar açılıyor kızım ve bu sene lisedeki son senen. Önünde çok önemli bir sınavın var." dedi.

"Bunları biliyorum anne. Sorumun cevabının bu olmadığını sen de biliyorsun." dedim.

"Tamam işte deden de seni daha iyi bir okula yazdırmamızı söyledi."

"Başka bir okul istemediğimi daha önce de söylemiştim anne. Arkadaşlarımı, okulumu ve hatta inanmayacaksın ama öğretmenlerimi bile seviyorum." dedim.

Ne gerek var ki özel bir okula? Başarılı olmak isteyen insan her yerde de başarılı olabilir. Ayrıca arkadaşlarımı bırakıp gitmek istemem.

"Ben de bunu dedene anlatmaya çalışıyordum. Bu yüzden de sesimi biraz yükseltmiş olabilirim." dedi.

"Tontişimle bu akşam tekrar konuşuruz. Sen canını sıkma annem." dedim ve yanına gidip ona sıkıca sarıldım. O da kollarını kaldırıp bana sıkıca sarıldı, yanağıma bir öpücük bıraktı.

"Sen yorma kendini canım kızım ben dedenle konuşurum." dedi.

Omuzlarımdan tutup sırtım ona dönecek şekilde beni döndürüp sırtımdan yavaşça itti.

"Hadi şimdi odanı toplamaya git, naş naş." dedi.

İtirazlarımı beklemeden beni mutfaktan çıkartıp mutfağın kapısını kapattı. İyi de benim odam zaten toplu. Toplu olan bir yeri daha nasıl toplayabilirim ki? Neyse en iyisi dedem gelene kadar biraz televizyon izleyeyim.

Salona gidip televizyonun karşısındaki üçlü koltuğa uzandım. Kanallara bakmak için kumandayı yanımda aradım ama bulamadım. Şimdi yerimden kalkıp da aramak için uğraşamam.

O zaman biraz gözlerimi dinlendireyim. Ne uyuması canım sadece gözlerimi dinlendireceğim. Gözlerimi kapattım ve umarım uyuyakalmam.

Boğuk gelen bir ses işittim. Gözlerimi ağır ağır açtım, duvara asılı olan saate baktım. Rüya mı görüyordum yoksa bu saat mi yanlıştı? Saat 6 olmuş. Yani 4 saattir uyuyor muydum? Kendi kendime düşünürken annem salona geldi.

"Uyanmış Sedef, tamam görüşürüz kızım." dedi ve telefonu bana uzattı.

"Efendim Sedef."

"Deren babamın patronu gelecek demiştim ya, tuhaf bir şekilde yemekte aile olarak gördüğümüz insanların da olmasını istedi. Aklıma ilk gelen sensin. Bu akşam yemeğe gelir misin?"

Esneyerek cevap verdim, "Anneme bir sorayım." dedim.

"Annenle 1 saat önce konuştum o zaman da uyuyordun. İznini kopardım, gelecek misin?" diye sordu.

Anneme kısa bir bakış attım. Başını olumlu bir şekilde salladı.

"Tamam gelirim." dedim hâlâ uykulu olan sesimle.