Mores

Bölüm 20 Kabus

Keyifli okumalar.💜😍

Göz yaşı acının ıslak imzasıdır.

"Olamaz, hayır."

"Götürmeyin onu."

"Üstünü örtün, üşümesin."

Yanağımda hissettiğim parmaklarla gözlerimi hızlıca açtım. Gözlerimle etrafı taradığımda gözüm kolumdaki seruma takıldı. Parmaklarım kolumdaki seruma gitti. Neden koluma serum takılıydı? Sağıma döndüğümde bana endişe ile bakan dört çift gözle karşılaştım.

"Neden bana öyle bakıyorsunuz?" diye sordum.

Soruduğum soruya "Nasılsın, daha iyi misin?" diye soru sorarak karşılık verdi Alper.

Gözlerim anında dolarken "Nasıl olmamı bekliyorsun ki? A-annem öldü." dedim.

Ege kaşlarını şaşkınlıkla havaya kaldırıp "Bunu da nereden çıkardın?" diye sordu.

"Sen o sırada Taner'i hastaneden kovuyordun. Gözlerimin önünde annemin cansız bedenini götürdüler."

"Ne Taner'i, o ne zaman buraya geldi?" diye sordu Sedef.

"Taner'i mi gördün?" diye sordu Ege.

"Ege benimle dalga mı geçiyorsun? Gözümün önünde tartıştınız, hemşire sizi odadan çıkarttı. Ne çabuk unuttun?"

Ege yanağıma dokunarak "Deren, iyi misin?" diye sordu. Yüzüme endişeyle bakıyordu.

"Demek sen bu yüzden sayıklıyordun. Sanırım kabus görmüşsün." dedi Berken.

"Kabus mu?"

"Evet, çünkü sen en son kan vermeye geldin ve kanını görmenle bayılmışsın. Hemşire öyle söyledi. Bir insan, kanını görünce bayılır mı?" derken gülmeye başladı Berken.

Sedef dirseği ile Berken'in karnına vurunca Berken gülmeyi kesmişti. "Ne var ya gülmek de mi yasak?" derken Sedef'e sitemli bir şekilde bakıyordu.

"Kız annesinin öldüğünü görmüş, sen burada gülüyorsun." dedi Sedef.

"Peki neden kolumda bir serum var?" diye sordum.

"Bir şeyler yemediğin için sana serum takmalarını istedim." dedi Alper.

Gözlerim Ege'ye değince ne düşündüğümü anlamıştı. Ege bana bir şeyler yedirtmişti ama bunu dile getirmek şu an için kimseye bir fayda sağlamayacaktı. O yüzden ikimizde susmayı tercih ettik.

Kolumdaki bitmiş serumu çıkarınca ,hangi akılla bunu yaptıysam, kolumdan kan akmaya başladı. Gözlerimi hemen kolumdan çektim. Bir bayılma vakasını daha kaldıramayacaktım.

Alper hızlıca yanıma gelip, kolumu bir bezle kapatıp kanayan bölgeye hafif bir baskı yaptı. O sırada Sedef hemşireyi çağırmıştı. Hemşire küçük bir ikazda bulunup, kanayan bölgeye pansuman yapıp odadan çıktı.

"Annem nasıl, şu an nerede?" diye sordum.

"Annenin durumu daha iyi, şu an da hasta odasında dinleniyor." dedi Sedef.

"Yanına gidebilir miyim?"

"Tabiî ki hadi gidelim." dedi Sedef.

Alper yatağımdan doğrulmama yardım etti. Yerde duran ayakkabılarımı giyip, ayağa kalktım. Koluma giren Alper ile beraber odadan çıktık. Diğerleri de arkamızdan geliyordu. Annemin bulunduğu hasta odasının kapısının önüne gelince, kapıyı açıp içeri girdim.