The Greatest Opponent

34

"Perfect!" Nag flash ang camera kaya napalingon kami roon.

Shit? I distanced myself from Frank and fixed myself. Napalunok ako ng malalim dahil doon. What the heck was that?

"Isa pa, bilis!" Sabi ni Ramos.

We did some pose which were actually very awkward. Akala namin ay maayos na pagkatapos gumawa ng mga pose, pero hindi pa pala! Shuta naman!

"Tumingin naman kayo sa isa't isa, oh!" Utos na naman ni Ramos.

I rolled my eyes before looking at him. I felt his hand on my waist and moved me near him. Napakurap ako roon at nagulat. My heart beats so fast now. Amoy ko ang pabango niya sa sobrang lapit namin. Puwede bang pakain nalang ako sa lupa? Awkward!

"More!" Sigaw ni Ramos.

Huminga ako ng panibago at humarap muli kay Frank. I felt some rain drops kaya napaangat ako ng tingin. Minamalas nga naman!

"Hala! Good timing! Oh, game," Muling sabi ni Ramos.

Naramdaman ko ang paglagay ni Frank ng mga kamay ko sa leeg niya. I clinged my arms there. Nilagay niya naman ang dalawang kamay sa parehong bewang ko. Some feelings shivered down me. Biglang bumalik sa ala ala ko ang dati. Lumalakas na ang ulan dahil nararamdaman ko na ang pagkakabasa ng buhok ko. I also saw some rain drops dropping on his face.

Memories flashed back. The day I faced him. The day I left him. Nakita ko sa mukha niya ang mukhang binigay niya sa akin noon. Puno ng sakit, tanong, at kung ano ano pa. I tried to look away but I just couldn't. Kasabay ng pagbuhos ng ulan ang pagbuhos ng mga ala ala noon. Ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa gilid ng aking mga mata.

"Perfect!" Palakpak ni Ramos.

Nagpaalam na sila Ramos sa amin. They left quickly because of the rain.

"Maria," I heard him. Natauhan ako kaya tinulak ko siya nang bahagya.

I looked down and let my tears have their freedom.

"Frank," I said. Bumalik sa akin ang lahat. Lahat lahat.

This fucking rain made me remember all of them. Naalala ko ang lahat ng sinabi ko sakaniya. Lahat ng mga salitang masasakit na nasabi ko. I even remember how hurt he was!

Naramdaman ko ang paghawak ni Frank sa mga kamay ko. Hinawi ko iyon kahit nanghihina na.

Umiling ako, "Tangina. Please, ayoko na. Kung sasaktan mo lang uli ko, please."

Humikbi ako kaya naramdaman ko ang suporta sa akin ni Frank.

"Maria, alam mong hindi kita kayang saktan. Please, hear me out," Mahinahon niya na sabi. Mabigat akong umiling at tinuro siya.

"Ang sakit. Ang sakit sobra. P-paano? Bakit parang ang dali lang sa'yo na saktan ako?" Another tears fell down.

"What? Hindi kita maintindihan," He tried to reach for my elbow but then I did not let him do that.

"Wow," I sarcastically laughed, "Ganiyan ka naman, diba! Hindi mo maintindihan lahat ng ginagawa mo na sobrang sakit sa akin?"