MERHAMET!

2.bölüm...

Biri gelir ve kurduğun tüm kurallar alt üst olur.
Biri gelir kurduğun cümleleri kimse dinlemezken o sana cevap verir. O biri sana kendini özel hissettirir.  Ve o çok güvendiğin biri senin hayatını cehenneme çevirebilir...

Laciverte bürünmüş denizi izlerken havanın nemi ve tuz kokusu ciğerimi sarmalamıştı nede huzur vericiydi şu koku,derinlemesine içime çektiğim havayı önce bir kaç saniye içimde esir tuttum,ardından karbondioksit olarak geri verdim evrene. Gözlerimi kapatıp boynumu geriye yasladım soğuk demir enseme değerken ellerimi birleştirip kucağıma yerleştirdim. Neden her şeyin bu kadar insanı boğduğunu düşündüm. Sahi yaşanılası bir durum göremiyordum peki neden haram kılınmıştı bu istekli ölüm? Bence herkesin hakkıydı yanlış tarafları olsa gerek. Ardında sevenlerin olması ya da yarım bırakılmış hayaller mi? Bilmem hepsi olabilir mesela benim hayalim size yazdığım şu satırların kitap halinde raflarda olması tabi bu mümkün olur mu onu da bilemem. Hayalleri ile dalga geçilen biriydim oysa o hayallerdi beni yaşatan. Umutlardı beni güldüren. Biri çıkıp "şu yazdığın zımbırtı mı hayalin,zaten basılmayacak" diye ses kaydı atıldığını da bilirim o sesin sahibinin hayallerini çalıp yakmak istediğim de bir gerçek ama ben o kadar kalpsiz ve merhametsiz değilim. O sesin sahibine inat daha çok ellerinizde olması dileğiyle kitabımın her bir sayfasına benliğimi gizliyorum...
Her neyse düşüncelerimle boğmak istemem sizi. Bundan sonra en yakın arkadaşım sensin unutma her koşulda benimlesin artık.

Ayaklarımın arasından geçen kedi ile irkildim. "Ne işin var burada" eğilip kucağıma aldığım anda tanıdığım bıyıkların sahibi paşa komşunun kedisiydi. "Nasıl geldin buraya kadar yahu!" Beni anlıyormuş gibi homurdandı herhalde konuşsa sana ne derdi.
Düşünceme güldüm ve soğuk havaya aldırmadan yürümeye başladım. Paşa üşümüş olsa gerek bana iyice sokulmuştu. Selma teyze bahçeyi milim milim ararken "ah paşa nereye kayboldun be oğlum" diye söylenirken afedersiniz ama tam Yeşilçam oyuncuları gibi sitem ediyordu. Güldüm ve "nerde görülmüş koskoca paşa'nın evde tutulduğu saltanatını gezmek istemiş garibim" selma teyze hışımla bana döndü ve kahkaha atmaya başladı. "Sirena ya hiç güleceğim yoktu korkudan elim ayağıma dolaştı kızım" paşa'yı kucağına verirken " sahilde otururken tesadüfen gördüm daha doğrusu yanıma geldi" ciddiyetle kurduğum cümleyi dinledikten sonra "çok teşekkür ederim gel seni misafir edeyim şimdi fırında en sevdiğin kurabiyeden yaptım" dedi övünen bir edayla kurabiyeyi duyar duymaz gözlerimin parladığını hissettim. "Tarçınlı?"
Güldü "bol tarçınlı hemde" dedi. Heyecanla ellerimi birbirine vurdum. "Yaşa be Selma teyzem" kahkaha atarken aniden dönüp bana baktı "evde torunum da var haberin olsun rahatsız olacaksan gönderebilirim" ciddiyeti yüzünden torunun katil olabileceğini bile düşündüm. "Onur ile birbirimize alıştık çekinmiyor artık benden, hatta o gün birlikte basketbol oynadık" dedim sevinçle bu benim için büyük bir şeydi genelde çocuklar benden korkardı. "Çok sevindim ama onur değil bu büyük torunum üniversite için geldi buraya daha hiç tanışmadınız" gözleri sorguluyor gibiydi. "Umarım sorun olmaz istersen ben hiç gelmeyeyim?" Tanımadığım insanlar yüzünden hep gerilirdim ellerim şimdiden buz tutmuştu.

"Aşk olsun olur mu öyle şey aksi bir durum olmasına müsade etmem,sende benim torunum sayılırsın" elleri ile sırtımı sıvazladı azıcık hissettiğim güvenle içeriye girdim. Sırtı dönük olan ışığın yansıdığı saçları altın sarısıydı,odayı saran parfüm kokusu nedense tanıdık gelmişti. Mutfağa doğru ilerlerken tarçınlı kurabiyenin kokusu tüm evi dolaşıyordu. Sandalyeye oturdum ve Paşa'yı sevmeye başladım. "Seni seviyor yoksa kimseye kendisini sevdirmez" gülümsedim "bende onu seviyorum" yeni demlenmiş çayı doldurup tepsiye koydu ardından kurabiyeleri fırından çıkarıp servis tabaklarına yerleştirdikten sonra yorulmasına müsade etmeden ki zaten yeterince yorulmuştu, tepsiyi alıp bahçeye doğru yürümeye başladım. Paşa adımlarımı takip edercesine benimle birlikte ilerliyordu.