Zawgyi
အိမ္ျပန္ေရာက္သည္အထိကိုယ့္မွာေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိပင္။ဘယ္လိုအ႐ူးဦးေႏွာက္နဲ႔ဒီလိုစကားမ်ိဳးကိုေျပာထြက္ရတာပါလိမ့္။
ေလဆိပ္မွာတုန္းကလည္းမထိတထိႏွင့္လိုက္စေနေသးတာ။တစ္ခ်ိန္လံုးကိုယ္ကိုလိုက္ၾကည့္လိုက္ႏွင့္။ကိုယ့္မွာဘယ္သူမွကိုလည္းမေျပာရဲ။တစ္ကယ့္ကိုအရမ္း႐ွက္ခဲ့တာ။
ကိုယ့္အခန္းထဲမွာေ႐ွ႕ေလ်ွာက္လိုက္ေနာက္ေလ်ွာက္လိုက္ႏွင့္ကိုယ္ေျပာလိုက္သည့္ကိစၥကုိစဥ္းစားေနတုန္းပင္။ဘယ္လိုစဥ္းစားစဥ္းစားမွိတ္ကိုမမွိတ္မိတာ။ပိုၿပီးေသခ်ာေအာင္မီဆိုကိုေမးၾကည့္ရမယ္။
ကိုယ့္ဖုန္းကိုယူၿပီးမီဆိုဟူသည့္ contact ကိုႏွိပ္လိုက္သည္။တတူတူႏွင့္ဝင္သြားသည့္ဖုန္းကေတာ္႐ုံႏွင့္ကိုင္မလာသည္ဖို႔ပိုၿပီးစိတ္႐ႈပ္ရသည္။
"ဟယ္လို"
"မီဆို!"
"ဟဲ့ျဖည္းျဖည္းေခၚလည္းရပါတယ္ ဘာကိစၥလဲ"
"ငါေလဟိုေန႔ညတုန္းကေဒါက္တာနဲ႔ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးလား"
"နင့္စကားႀကီးကလည္းတစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ ဟီး"
အေရးထဲလာေမွာင္ေနေသာခ်ိမ။
"မဟုတ္ဘူးေလ ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"
"ငါကဘာေတြေတြးေနလို႔လဲ"
"ထားပါေတာ့ ငါေဒါက္တာနဲ႔ကြာဘယ္လိုေျပာရမလဲ အေႏွာက္အယွက္ေတြဘာေတြေပးခဲ့ေသးလားလို႔"
"ဟင္ မေပးပါဘူး နင္ကမူးျပီးတစ္ခါတည္းေမွာက္သြားတာပါဆို ဒါပင္မဲ့ငါဆုမီအန္ခ်င္လို႔သူနဲ႔လိုက္သြားေပးတဲ့အခ်ိန္ေတာ့မသိဘူး"
"ဟမ္ ဘာဘာ"
"ေအာ္ဆုမီကအန္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ငါရယ္ဟိုေဆာ့oppaရယ္အျပင္ကိုလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ရတယ္လို႔"
"ဒါဆိုအဲအခ်ိန္ငါနဲ႔ေဒါက္တာနဲ႔ပဲက်န္ခဲ့တာေပါ့"
"အင္းဘာလို႔လဲ"
"ဘာမွဟုတ္ဘူး ဒါပဲ"
ကိုယ္ဖုန္းကိုအျမန္ခ်လိုက္သည္။ဒါဆိုတစ္ကယ္ႀကီးေျပာလိုက္တာေပါ့။တစ္ကယ္ႀကီး။ဟာ႐ူးခ်င္တယ္ ေဒါက္တာကိုဘယ္လိုေတာင္မ်က္ႏွာျပရမလဲ။
YOU ARE READING
αρρℓє σf му єує
Romanceမတူညီတဲ့အရာေတြေပါင္းစပ္မိခဲ့ရင္အလွပဆံုးအရာေတြျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ မတူညီတဲ့အရာတွေပေါင်းစပ်မိခဲ့ရင်အလှပဆုံးအရာတွေဖြစ်လာနိုင်တယ်။
