The Greatest Opponent

27

Arwen: Pag-uwi mo dito, mag babar tayo!

Tumawa ako sa sinabi niya. Siguro nakasanayan na rin namin na mag bar everytime na may mag bibirthday. Kaya nga kawawa na ang mga atay namin minsan, eh.

"Magpahinga ka na," Naagaw ng pansin ko si Frank. He was standing at my back.

Tumango ako at ngumiti.

"Ah, oo. Salamat nga pala uli, ah," I thanked him. Walang halong biro, galit, inis, at kung ano pa.

The next day, we just did our final works. Ang iba ay nag edit ngayon ng videos. 'Yong nga clips noong nag interview sila. Tapos naman kami, we checked all of the survey again. Napasa na namin iyon sa email ng mga kaklase namin but still, we need to recheck those. Tumawag sila mama at ang mga ate ko para bumati sa akin.

"Ganda gagi, astig ng cinematograp," Dinig ko na sabi ni Anna.

"Ako pa. Ikaw ah, napaghahalataan ka. 'Wag ka na mahiya umamin sa akin," Sabi naman ni Robi. Umiling ako at napatawa.

Napalingon ako nang may umupo sa tabi ko. Oh, he just woke up. Kahit na kakagising niya palang ay hindi pa rin maitago ang pagiging ma itsura niya. Oh, how unfair.

"Morning," He greeted and touched my hair. Pinaglaruan niya iyon at umayos sa tabi ko.

I looked at him, "Morning."

"Happy Birthday," Bati muli niya. Uminit ang pisngi ko. He greeted me again at normal lang iyon pero bakit ang sobra ko namang magreact.

I nodded at him. Nagtagal ang tingin ko sakaniya kaya ganoon din siya. I raised my one brow at ganoon din ang ginawa niya. I also pouted and did the same! Umirap nalang ako at bumalik sa ginagawa.

"Grabe, hindi ko alam na ang langgam pala dito. Akala ko sa kama ko lang may mga langgam," Nilingon ko si Robi dahil sa sinabi niya.

"Inggit ka lang," Sagot naman ni Anna sakaniya.

I saw Robi glanced at Anna. Ngumiti siya rito at tumawa.

"Oo nga naman baka inggit lang ako. Ikaw kasi tagal mo gumalaw," Tinampal siya ni Anna dahil doon. I chuckled and saw them happy together.

"Tama na harot," Sabi naman ni Rica.

We started to recheck all of the surveys. Ako ang gumawa noong pag aanalys ng answers nila at si Frank naman sa pagchecheck ng email na sinend sa mga kaklase namin.

Tumayo ako para pumunta sa kusina. I made a juice for all of us. Kumuha rin ako ng apple at binalatan. I went back to the living room and still saw them minding their businesses.

"Seryoso niyo naman," I joked.

Nilapag ko ang juice at ang apples. Nagsalin ako ng sa akin at para kay Frank. Ininom ko ang juice ko dahil na rin sa uhaw. I offered Frank his juice and he accepted it without looking.

Napakaseryoso naman ng future chief executive officer na 'to.

We spent the whole day working or doing our project. Dumating na ang oras para umalis. We packed our things and cleaned a bit of the house before leaving.

"I will miss you, Hong Kong! See you again soon!" Sigaw ni Anna.

"Sana all Hong Kong!" Sabat naman ni Robi. Hindi ko alam kung bakit tawang tawa ako sa mga sinasabi niya.

"Nevermind!" Sigaw muli ni Anna. I chuckled more.

Sumakay kami sa airplane at bumyahe na. It took us two hours before landing. Malapit na mag gabi kaya minadali na namin ang pag lalakad.

"Antok na ako," Nilingon ko si Rica. This time, sabay na kami uuwi. Bali tatlo nalang kaming magkakasama dahil ang dalawa ay iba ang lugar nila.

When we got to our unit, binagsak ko kaagad ang bag sa sahig. Pinasok naman ni Frank ang maleta ko. I pointed my room to him. Tumango siya. I threw my keys to him and he quickly catched it.

"Pucha, pagod," I weakly said and sat down. Kumuha ako ng tubig para inumin.

Nakita ko ang paglabas ni Frank sa kwarto ko. Maybe finished putting down my luggage.

Dumiretso siya sa akin at nakatingin sa may paa ko. Kumunot ang noo ko at naalala na naka stilleto pala ako. Ngayon ko lang naramdaman ang sakit doon.

Frank sat down on the floor and held my right feet. Pinagmamasdan ko ang bawat galaw niya. He slowly took off my stilleto and massaged my feet. Pinaikot ikot niya rin iyon. Because of that, I felt better.

"Masakit?" He asked. Tumingin ako sakaniya at nagkibit balikat.

Hindi ko na alam ang isasagot doon. Masakit siya oo, pero dahil iniikot ikot niya iyon ay nawawala.

He stood up and touched my both cheeks.

"You should rest now," Sabi niya. I smiled and nodded at him. Tumango rin siya ay parang may hinihintay.

"Ikaw din. You should rest now," Kumbinsi ko rin sakaniya.

"Fine. You'll got first and I'm leaving," nagulat ako roon sa sinabi niya.

"You're leaving?" Bakas ang takot sa boses ko. Hindi na alam kung ano ang nasasabi ko dahil sa antok.

He shooked his head and waited for me to walk.

"I'm not leaving. Hinding hindi na ako aalis pa. Kahit utusan mo pa ako," He said and cursed.

|Next|