We Don't Talk Anymore

0.2

Destek olur musunuz?
•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°••°°•°•°•°•°•°•°•°•

Anahtarı deliğe sokup kapıyı açtım.Hemen yatak odasına girdim üstümdeki kanlı t-shirti çıkarıp banyoya gittim.

T-shirti sepete koyarken aynadaki yansımama takıldı gözüm durup baktım kaşımdan akan kanı görünce daha sinirlendim öyle ki sinirim acımı unutturacak derecedeydi.

Okula gitmem gerektiğinden dolaptan pamuk ve tentürdiyot'u alıp yarayı temizledim.Üstüne küçük bir yara bandı yapıştırıp tekrar odama döndüm.
Saat 7.30'du.Üzerimi değiştirmek için
gardrobun kapağını açarken gürültüyle  yukarıdan düşen ahşap kutunun kafama düşmemesi için kendimi geri çektim.
Bu içinde ailemin ve benim için değerli olan kişilerin fotoğraflarının olduğu bi kutuydu.

ahşap kutuyu elime  alıp yatağıma oturdum.

En üstte ben ve annemin olduğu bir fotoğraf vardı.

Annemin kahverengi saçları omzunun hemen üstünde bitiyordu.Kafasında olan hasırdan şapka ile çok tatlı görünüyordu. üstünde de kırmızı diz kapaklarının altında biten bi elbise vardı hemen yanında da ben vardim.

Bunu annem ölmeden 1 yıl önce çekmiştik.

Annem gençti her zaman abim ve benim en iyi şartlarda okumamızı ve kimseye muhtaç olmamamızı isterdi.
Bunun için elinden gelen her şeyi yapardı.

Babam...

babam ise tam bir kumarbazdi. Önceleri çok mutlularmış annemle ama sonra babam her şeyini kumarda kaybedince annem yine yanından ayrılmamış hep destek olmuş ama en son kumar oynayışında evimizi ortaya koymuş ve kaybedince hemen o gece  eve gelmiş ve evde neyi varsa her şeyini toplayıp kaçmış.

Bu yüzden asla onun gibi biri olmamaya söz vermiştim kendime.Bizi ortada bırakmıştı. Annem kaçmasına rağmen hala onu sevdiğinden bahsederdi.ve açıkçası Annemin aptal olduğunu düşünürdüm bu konuda.cidden kim onu böyle bişey yapardı ki?

Bi sonraki fotoğrafa geçtigimde içimde bir sürü duygu oluştu.
Uzun zamandır görmemiştim onu o benim çocukluğumdu, iyi zamanda kötü zamanda babam bizi terk ettiğinde hep o ve ailesi vardı yanimizda.

Kim Yu Bin. onu anlatmak için kelimeler yetersizdi benim için.
Annemden sonra değer verdiğim,çocukluğumu geçirdiğim her şeyi beraber atlattığımız değerli varlıklardandı.

Elimdeki kutuyu ters çevirip içindeki tüm fotoğrafların düşmesini sağladım en altta ise bi fular gözüme takıldı aldım kokladim.hala kokusunu hissedebiliyordum.
Bu yu bin ile en son ayrıldığımızda düşürdüğü fularıydı ve ilk karşılaşmamızda ona verecektim.

Ayrıldıktan yani onlar taşındıktan sonra yu bin hakkında bi haber alamamıştım.Sadece tayland'a taşıdıklarını biliyordum.

Ondan sonra beni aramaması veya numarasını değiştirdiği halde neden bana söylemediği hakkında hiç bir fikrim yoktu.Ama yine de onu bulacaktım.Er yada geç tekrar buluşacaktık ve ben onu karşılamak için her zaman onu bekliyor olacaktım.

•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°••°
365 kelime ohh sonunda yb geldi.

Nasıl gidiyorum ya söyleyin begendiginiz begenmediginiz yerler olursa belirtin lütfen

Vote ve yorum unutmayın gençler!!!

Kendinize dikkat edin.
Bangtanli kalin muahh!!