Benimle Evlenir Miyim?

Final | part.1

Merhaba herkese. Tam tamına 2 senelik bir serüvendi, belki daha önce yayımdan kaldırmasaydım çok daha ilerleyebilirdi ama yine de hedef kitleye ulaştığımı düşünüyorum, beni yalnız bırakmayan herkese çok teşekkürler ❤️

belki uzatmamı isteyenler vardı ama romantik kurgularım genellikle en fazla 30 bölüm sürüyor. aslında bu kitap için daha fazla kurgum da vardı ama daha fazla uzatıpta kendimi, sizleri sıkmak istemedim. son zamanlarda zaten başka bir kurguya bağlandım, bu kitap için gereken desteği de bulamayınca yazma motivasyonumu kaybettim açıkçası. belki mükemmel bir final olmayabilir, 2. partı da bekleyin. özel bölüm de atacağım. sizi seviyorum ❤️

İyi okumalar. Herkes buraya kitaba dair düşüncelerini bıraksın ❤️

bölüm biraz kısa olacak part2 de var, yorumları bekliyorum

***

Yazar | birkaç ay sonra.

Kimya Seçiler yumurtayı ters çevirmeye çalıştı, tavanın sapını sıkı bir şekilde tuttu. Sıkıntılı bir şekilde nefes verdi, mutfağa girmekten nefret ediyordu. Sırtında bir baskı hissetti, karnı Laçin'in kolları ile sarıldı. Gülümsedi, Laçin ise şaşkındı.

"İnanamıyorum, resmen mutfağa girmişsin." Kimya Seçiler göz devirdi, hayatı boyunca hiç kendi kendine yemek yapma gibi bir ihtiyacı olmamıştı. Şu günlerde uyuyamıyordu, normalde yüzüstü yatmayı seviyordu ama doğumu yaklaştığı için dönemiyordu. Karnı büyük değildi aslında ama yine de tedirgindi. Hamileliği boyunca sürekli hastaneye gitmeyi ihmal etmemişti.

Kimya Seçiler arkasını söndü, kollarını Laçin'in boynuna doladı. Laçin, eşini mutfak tezgahı ile arasına sıkıştırdı. Elleri ise Kimya'nın karnında geziniyordu. Kimya'nın pek kilo almaması biraz canını sıkıyordu ama bir şey demedi. "Senin mutfağa girdiğini Gurur bile görse ağlardı." Gurur Saygıner. Duyunca içleri kıpır kıpır oluyordu.

"Bir yıl önce... Bir çocuğumun olacağını söyleselerdi dalga geçerdim sanırım." Yaşama dair bir umudu olmayan Kimya Seçiler'i bir fetüs ayakta tutmuştu. İlk başlarda hayatta kalmak için çocuk sahibi olmak isterken, şu an o çocuk için yaşıyordu.

"Bu çocuğu özel kılan şey ne biliyor musun? Babası benim gibi yakışıklı bir adam." Kimya onu ittirdi. Dudakları kıvrıldı.

Laçin, babası ile olan ilişkilerini az da olsa düzeltmeyi başarmıştı, işlerini de öyle. Şimdi Bursa'da bir şantiyeleri vardı ve Laçin her hafta sonu oraya gidiyordu, bugün de öyle olacaktı. Kimya bu durumdan pek hoşnut değildi ama Laçin için mutluydu.

"Kahvaltı yapmayacak mısın?" diye sordu Kimya. Gömlek giymişti, evden çıkması gerekiyordu anlaşılan. Kimya'nın yanağına sulu bir öpücük bıraktı, arka cebindeki araba anahtarını çıkardı.

"Yarın sabah erkenden dönüyorum. Ondan sonraki hafta gitmeyeceğim." Kimya bir şey demedi. Yolcu etmek için eşlik etti, Laçin arabasına binerken arkasından baktı. El salladı ve kapıyı kapattı.

Odasına çıktı, hastaneye gidecekti. Aslında Eda'dan onu hastaneye bırakmasını rica edecekti ama vazgeçti. Genç kadın nişan hazırlıkları için bir hayli heyecanlıydı. Laçin ve Kimya'nın ikinci nikahında - bu sefer gerçek bir nikah - Özgür'le tanışmışlardı ve yaşlarının geçtiğini düşündükleri için ani bir nişan kararı almışlardı. Pek uyumlu bir çift değilleri ama yan yana durduklarında güzel duruyorlardı. Nişan mütevazı bir törenle, tanıdıklarla olacaktı.

Kimya Seçiler dolabını yeniden tasarlamıştı. Çalınan tasarımların peşine düşmemişti, açıkçası düşmeyi çok istemişti ama Laçin'i daha fazla huzursuz ve savunmasız hissettirmek istemedi. Onun yerine sadece hamile kadınlara özel bir kreasyon sundu. Çokça beğeni ve ilgi toplamıştı. Bunca ay içerisinde ise ne Müge'den ne de Selim'den bir haber alamamıştı.