Benimle Evlenir Miyim?

2.1 "Açıklama..."

medyaya bir adet eskiden ayyaş olan ama hamile olduğu için kola içmek zorunda kalan bi kimya bırakıyorum. aa şey, bi de laçinguş.

bölüm sınırı 85oy 400 yorum seviyom sizi

Bölüm Şarkısı: ItsAMoney - Roxanne

Netflix Önerisi: Marriage Story

ithaf bikazofed HayallereYolculukk ozlemdemirllii kingdomiscome

#bunlarıbiliyormuydunuz oy verenleri yemiyorum

antilerim gizlice okuyo seviyom sizi de fşfşieşsisisisşw (antilerim: mafya abimle binbir gece kitap yazarı melinsu, öğretmenim tesisatçı çıktı 2 yazarı hayriyesu ❤)

bölümü silmişim yanlışlıkla tekrar yazıyom zaten kafam dağınık bu sinirle laçini öldürmemek için zor tuttum kendimi
lLDŞAŞFŞAŞCŞAŞCAİŞDİSAİQİ
***

Kimya|

"Aysel Hanım. Odamdayım. Başım ağrıyor." Destek alarak yukarıya çıktığımda derin nefes verdim. Laçin, Özgür'e gitmiş olmalıydı. Kafa dağıtmak için dışarı çıkıyordu, işe gidiyordu.

Aslında beklediğimden iyiydi son süreç. Onun da alışık olduğunu biliyordum. Laçin bunu bekliyordu. Söylemekten korksa bile anlayabiliyordum. Annesinin öleceğini en başından beri biliyordu ve bu ölüm onu şaşırtmamıştı. Belki anlık gelen bir ölüm olsaydı kendisini toparlaması biraz zaman alırdı ama Laçin elinden geleni yaptığını, annesinin de yeteri kadar mücadele gösterdiğini biliyordu. İnsan bazen yaşamak istemediği şeylere alışabiliyordu. Böylesinin daha iyi olduğuna inanıyordum. Acı çekerek ölmekten daha ağır bir yük yoktu.

"Kimya Hanım, Eda Hanım geldi." Aşağıdan gelen sesle onay verdim. Gerçi benim onayıma gerek yoktu.

Eda koşar adımlarla çantasını yere bıraktı. "Kimyoşum, çok özledim seni." deyip sarıldığında tebessüm ettim. Ben de ona sarıldım.

"Laçin eniştem yok mu? Başsağlığı dilerdim." dediğinde olumsuz yanıt verdim.

"Evde yok. Bende çok konusunu açmıyorum." dediğimde o da dolabın yanındaki kanepeye yayıldı.

"Kaynanan vefat etmiş Kimyacığım. Ayıp olmasın diye yasa girer insan." dediğinde gözlerimi devirdim. Benimle bayadır böyle dalga geçtiği için aldırmıyordum. Laçin için elbette üzülüyordum ama...

"Üzücü." dediğimde ters ters bana baktı. "Bak. İnsanın annesini kaybetmesi kötü bir şey. Kadın, kanser hastasıydı. Acı çekiyordu. Ağrıları vardı. Ne yapmamı bekliyorsun? Evde ağıtlarımla Laçin'i intihara mı sürükleyeyim?" dediğimde omuz silkti.

"Haklısın tabii Kimyoşum da. Bilemedim işte." dediğinde sıkıntıyla ofladım.

"Ben ölüm döşeğinden kaç kez döndüm haberin var mı senin? Yirmili yaşlarımın başındaydım. İşimi yeni yeni kuruyordum ve kırk yaşında gibi davranmaya çalışan aceminin tekiydim. Ama hayat bazı şeyleri kafama vura vura öğretti bana." dediğimde sustu. Biraz sert davrandığımı fark ettiğimde gülümsedim. "Umarım bunların ne demek olduğunu hiç bir zaman anlamazsın."

Hafif aralık olan kapı tıklandığında Laçin bir adım attı. "Hanımlar, dedikodunuzu mu bölüyorum?" dediğinde Eda kahkaha attı. Eda'ya gerçekten bu konularda çok özeniyordum. En ufak bir şeyde bile mutlu olabiliyordu.