Mystery of the Nerds

Chapter 28: Nothing Special

Sorry for the super duper late update. I was really busy completing my requirements for the enrollment. Anyways here's your 28th chapter everyone. Keep safe. I love you all my sweet readers.

Sabrina Jung on the media❤️

Chapter 28: Nothing Special

Sabrina's POV

Mabilis na natapos ang araw at halos lahat ay atat na atat ng umuwi sa sarili nilang bahay. And that includes me. I just wanna rest. I want to sleep. Kung pwede lang sana wala nalang pasok lagi. Aish

"Hey Sabrina. Gusto mo ihatid ka namin pauwi? Mabait naman driver ko eh. Diba kuya?" Alok sakin ni Ivy at nakangiting tumingin sa driver na ngumiti lang rin sakin.

"Opo ma'am"

Kinuha ng driver yung mga gamit niya at inilagay sa likurang compartment ng kotse. Matapos nun ay pumunta sakin para sana kunin rin ang mga gamit ko pero tumanggi ako.

"My brother will be here at susunduin rin kami ng driver namin. Maybe next time. Thank you nalang"

"Is that so?" May halong pagkadismaya ang boses niya at nakayukong sinenyasan ang driver na aalis na sila.

"Pasensiya na"

"No it's okay. I understand. So una na ko? Next time sumabay ka sakin pauwi ha? Bye" Ngumiti ako sa kaniya at kumaway nalang. Naglakad na siya palapit sa sasakyan ng makita niyang gawin ko yun. Pinagbuksan naman siya ng driver at nag-bow sakin bago umikot at umupo sa driver's seat. Agad na ini-start ng driver yung sasakyan at wala akong ibang kundi ang panoorin silang maglaho sa paningin ko.

Sakto namang dumating ang driver kaya kinuha neto ang gamit ko at nilagay sa loob ng sasakyan. Wala ako sa mood makipag-usap kaya dumiretso nalang ako sa loob at doon naghintay

My brother arrived after 5 minutes of waiting. Sabi ko na nga ba matatagalan to. Laging busy at siya lagi ang hinihintay. Hays. Araw araw ganito ang set- up namin.

"How's your day?" Agad na tanong neto pagkapasok palang sa sasakyan.

"Okay lang naman" I answered. Kapagod talaga magsalita. Kung pwede lang sana wag magsalita araw araw.

"I met Ivory kanina. Kailan pa siya nag-transfer?"

Hearing that name again made me curious. Ivory. Buong araw akong nalito dahil sa kaniya.

Hindi ako nakapagsalita agad at nagtataka nalang na napatingin sa kaniya, nag-iisip kung ano ang isasagot.

"Where? She's with me the whole day"

"At the canteen. She's lost at hinahanap ka niya kanina when I saw her kaya sinabayan ko nalang na kumain" I was enlightened when he said that.

At least may kasama siya kumain kanina. Hindi ko talaga kasi napansin na nawala siya sa paningin matapos makita ulit ang elite four.

Our driver started driving the car kaya tumingin nalang ako sa labas ng bintana. I'm not in the mood para makipagdaldalan sa kambal ko na halata ring napagod buong araw.

***

"Dinner's ready young lady" one of our maids announced outside of my room matapos kumatok ng tatlong beses. They're not allowed to enter my room dahil yun ang utos ko. They just need to knock kung may sasabihin then viola, wala na silang pake sa kung ano man ang state ng kwarto ko. I'm just a type of person na hindi gugustuhin na pakialaman ng ibang tao ang gamit. It's not comfortable for me when someone is touching my personal things in this room lalo na kung hindi rin kamag-anak. Well except Kiro pala kasi lagi namang tambay yun sa kwarto ko. Pumapasok para lang manghingi ng paborito niyang lollipops. Tsk. That lollipop addict.

"Susunod ako" sigaw ko rin pabalik tsaka tinupi ang laptop na ginagamit ko. Being a civil engineering student made my life too busy. Hays minsan nagdududa na rin talaga ako sa mga desisyon ko sa buhay. Hindi ko na nga maalala kung bakit itong kurso pa ang kinuha ko.

"Hey sissy let's eat" biglang bumukas ang pintuan ng kwarto at tumambad ang nakakaasar na mukha ng kambal ko. As always excited na naman ito kumain. Ang takaw talaga -_-

"Yeah yeah sabi ko susunod ako diba? Hindi mo man lang ba narinig?" Walang emosyong saad ko dito at inayos ang pagkakalagay ng laptop sa kama ko. Nang masigurong maayos na ang lahat ay masamang tingin ang ipinukol ko dito nang may ma-realize ako.

"May kailangan ka na naman sakin noh?" Nagdududa ko siyang tinignan na siya namang kina kunot ng noo at kinasimangot niya.

" Grabe ka sakin. Wala akong kailangan no"

Parang bata na tugon lang nito at tinalikuran ako.

" Gusto ko lang naman na kasabay ka kumain. Para kang tae -_-"
Tuluyan na nga siyang lumabas na di man lang ako hinintay. Pikon talaga kahit kailan. Parang timang lang hahaha.

Natatawang lumabas nalang ako ng kwarto at sumunod sa pikon na tae. Nagutom ata sa mga pinaggagagawa maghapon.

Nang makarating sa dinner table na puno ng pagkaing inihanda ng mga maids ay agad na naupo ako sa favorite spot ko. Kaming dalawa ni Kiro ang kakain kaya pwede kami mamili ng pwedeng upuan pero isa lang talagang pwesto ang gustong gusto. It's the spot where fathers usually sit. That's the most pleasant spot for me. I know it's weird hahaha pero wag niyo nalang ako pakialam. As I've said nagdududa rin ako sa mga desisyon na ginagawa ko araw araw.

"Mom called me kanina" I heard him said that kaya nagtaka akong napatingin sakaniya.

"Then?" I asked kahit wala naman talaga akong pake. I was to occupied by the stress in school at hindi ko na kakayaning ma-stress pa sa problema ng sarili kong pamilya.

"She told me that you keep on ignoring her calls" mapag-pasensiyang tugon nito as always. Nawala na yung childish na Kiro kanina na lagi namang nangyayare. Ang bilis mag-shift ng mood as always.

"So what? Hindi pa ba siya nasanay sakin?" She's too dramatic. Her phone calls are not that important.

" Lil' sis mali pa rin na i-ignore phone calls ni mom. She's still your mother" I rolled my eyes after niya sabihin sakin yun. Mother huh? Well, hindi ko naramdaman yun sakaniya so why bother?

"Shut up and eat Kiro. I'm not in the mood to talk about it right now" he sighed.

"Alright.Just eat lil' sis" at nagsimula na nga kaming kumain. My maids are really good cook. Halos buong buhay ko luto nila ang nalasahan ko. Hindi ko pa nga maranasang kumain ng luto ni mom. She's too busy making money. Pera lang mahalaga sa kaniya and that's what make me more angry. The fact na mas may oras pa siya sa kompanya kesa sa pamilya niya. And now magrereklamo siya na hindi sinasagot tawag niya? That's too much. Siya rin naman may kasalanan. Tsk.

---------------------------------------------------------------------
Chapter 28 done✓. Next chapter will be out next week. Sorry busy pa din eh. I need to review kasi masyadong mahirap ang course na kinuha ko. Welcome to college life self HAHAHA.  You guys should also focus on your studies well. Keep safe. Lovelots❤️