JB1: The Cold Hearted Father [BXB] [√]

40

"No! No! NO!" Ang matigas nitong sigaw at parang batang umupo sa sahig.

The hell? May sira na talaga sa utak ang babaeng 'to.

She hugged my knees and tried to unzip my pants but I tear her hands off from me at kinaladkad ito palabas ng aking kwarto.

"YOU CAN'T DO THIS TO ME, NATHAN! YOU CAN'T DO THIS TO ME!" Ang malakas niyang sigaw pero hindi ko ito pinansin. I'm not feeling good and I think I'd pass out any moment.

Pabagsak kong isinara ang pinto sa kanyang mukha at isinara ito mula sa loob. Tinakbo ko ang bathroom at inilubog ang katawan sa bathtub. My body's feeling so hot and itchy at sa tingin ko ay aphrodisiac candle ang nalanghap ko kanina.

"Damn it." Ang huli kong bulong bago ako tuluyang napapikit.

Nagising ako na nakababad pa rin ang katawan sa bathtub. Mabuti nalang at hindi ako nalunod. Tiningnan ko ang water-proof kong relos at nakitang pasado alas dos na ng umaga. I got out of the bath and dried myself off.

Hindi na ako nag-abala pang magpalit ng damit dahil mas komportable naman akong natutulog na walang saplot. Nakita ko ang isang cup na may lamang kandila sa ibabaw ng side table ko. Kinuha ko ito at malakas na itinapon sa dingding. Fuck that bitch.

Inihiga ko ang sarili sa kama at kinuha ang aking cellphone. Idenial ko doon ang numero ni Austine at sinubukang tawagin. I miss that idiot so much and I can't wait to have him in my arms again.

I'm not really expecting for him to answer my calls but there's a little hope in my heart.

"Hello?! Ano ba naman kya alas dos pa oh? Wit nga akong order sa shoppee! Stress Bernal na ako sa iyo kuya ha. Ke aga-aga nambwi-bwiset ka." Ang talak nito sa kabilang linya kaya hindi ko mapigilang matawa ng mahina. Damn, I can even imagine the face he's making right now.

"I love you. Wag kang magkakamaling pumatol sa panglalandi ng pangit niyong kapit-bahay." Ang sabi ko dito bago ko pinatay ang tawag at natulog.

-

Hindi ako mapakali sa opisina ko habang hinihintay ang tawag ni Francis. Kung hindi pa ako pinilit ni Roan na pumasok ngayon araw ay baka tumakbo na ako sa kompanya ni Francis at doon hinintay si Dad at Christian.

"Sir, Mr. Axel Juariz wants to talk to you." Ang sabi ni Roan dahilan para mapatigil ako sa ginagawang pagpindot sa ballpen ko.

"Bakit ikaw ang tinawagan niya?" Ang nagtataka kong tanong dito. I know they're close friends pero hindi ba't dapat ako ang tinawagan ng kolokoy na 'to?

"What's the matter?" Tanong ko dito matapos ibigay sa akin ni Roan ang cellphone niya.

"We're here. Christian Balbueno and his son. When are you coming?" Tanong niya sa akin. Seninyasan ko si Roan na ipakita sa akin ang schedule ko ngayong hapon.  He placed an ipad infront of my eyes showing my remaining schedule.

"Papunta na ako and can you stop bothering my secretary? May sarili akong cellphone for personal use." Sermon ko dito.

"Nakakasira kasi ng mood ang boses mo. Anyway, bilisan mo nalang diyan dahil sabi ni Jonas malapit na raw sila ni dad.Bye."Ang sabi niya bago pinutol ang tawag.

Isinauli ko kay Roan ang cellphone niya at inayos ang suot-suot kong suit. "Roan, adjust my schedule for today. Resched the rest of my remaining meetings." Utos ko dito bago dinampot ang susi ng sasakyan ko.

Inabot ako ng halos isang oras papunta sa magiging meeting place nila dad at Christian dahil sa tindi ng traffic. Sa katabing hotel kasi ng company building ni Francis ito gaganapin. Mabuti nalang at wala pa sila Jonas pagdating ko. Kasabay ko lang ding dumating si Ian.

"Hoy, Ian, nagdala ka ba ng emergency kit? Baka atakihin si dad mamaya." Untag ko dito dahil muntikan na itong masubsob sa sahih ng elevator. Puyat na puyat ang mukha nito.

"Yes. Yes. Yes, sir. Ang bossy mong gago ka. Ang sarap mong sapakin."

"Tumahimik ka gago at baka ipasara ko 'yang ospital niyo."

Nanlaki ang mata nito. Bigla itong nabuhay mula sa pagkakaantok at malakas akong sinuntok sa braso.

"Hoy gago! Ospital mo rin 'yon."
Tumawa lang ako dito. Asa naman siyang ipapasara ko 'yon. The money I'm receiving from that hospital is quite a lot.

Malalaking hakbang ang ginawa namin ni Ian papunta sa event room ng hotel. Pagpasok namin doon, nadatnan namin si Axel, Christian and a stranger. Probably, Ethan.

"Tito." Ngumite ako dito at yumakap ganoon rin ang ginawa ni Ian.

"By the way mga anak this is my son Ethan. Ethan, these are Ian and Nathan. They are my friend's children." Lumapit ito sa amin at nakipag kamay. Ethan looks like a cool kid. He has the same aura as Francis and Ian. He looks younger than me though. He's might be around the same age as Francis.

"It's nice to meet you, bro."

Lumapit sa amin si Axel at ipinakita ang screen ng cellphone niya. May litrato itong blurred naman.

"What?" Takang tanong ko.

"Nandito na sila Dad, Jonas at Francis. Let's move to the next room." Sabi niya sa amin. Nagpaalam muna kami kay tito at sinama naman namin sa labas ang anak nitong si Ethan.

"Nathaniel Craig, Axel Zein, Alaric Ian. Bakit kayo nandito at sino 'yang kasama niyo?" Napatigil kaming lahat ng makasalubong namin si dad.

"Dad, you're here. Tinawag kasi kami ni Francis. He told us someone is going to invest in our company. I just came to take a look since his records are quite questionnable. He looks reliable though." Palusot ko dito.

"I see. Bakit hindi niyo ako samahan sa loob?"

"I have to decline, dad. Hindi pa kasi natatapos ang problema ko sa isang cancer patient. I just came to take a look as well." Kanya-kanya kaming tanggi tatlo sa suhestyon ni dad.

"Okay. I'm going in. Let's just see each other at home." Aniya at naglakad kasunod nila Francis at Jonas.

"Let's go. The show's about to start." Aya ni Axel sa amin at ipinagpatuloy ang  paglalakad patungo sa katabing kwarto ng pinanggalingan namin.

Damn, this is it.

-----------------------------------------------------------
Hi guyses! Sorry sa mga typos edit ko nalang pagkatapos kong macomplete ito. Yon lang. Labyu ol! Mwuah mwuah! Ciao! ❤