KARANLIK KAN

Müzik Kursu -19-

Multimedya : Veronica LODGE
Dizi Önerisi : Siren
Selaaaam!! İyi Okumalar...
* * * *
Eric'ten...

Veronica'nın başı dertte olmalıydı. Onunla nasıl iletişim kurduğunu öğrenmeliydim.

Cheryl tehlikede olabilirdi. Bu nedenle bir hafta boyunca benimle kalmalıydı. Yani kasabaya gelen yabancı vampir sürüsü gidene kadar...

Cheryl bunu bilmemeliydi. Eğer öğrenirse umursamazdı ve kendi kafasına göre davranırdı. Onun ölmesini isteyen son kişiydim.
Tehlike geçince onu serbest bırakacaktım. Ne olursa olsun onunla bir daha görüşmemeliydim. Ben onun hayatını sürekli tehlikeye sokabilirdim. Tabi bu çokta umurumda değildi açıkçası ama bazen diğer yanım öyle düşünüyordu.

" Peki gidiyoruz. Hadi."

" Tamam da kapı Nerede? "
Cheryl'den...
Oturduğum yerden kalktım ve onun yanına gittim. İlerlemeye başladığında ben de peşinden gittim.

Lanet!! Kapı duvarla aynı renkmiş!
Bu kadar aptal değildim eskiden!

" Tüh! Senin aptal olmadığın zamanları bilmek isterdim."

" Düşüncelerimden uzak dur!!"

"Unut bunu. Her zaman dinleyeceğim."

Çok inatçıydı.

" Evet öyleyim."

Sen bir mikropsun Eric! Bunu duyunca memnun olacak mısın bakalım.

" Değilim."

"Ben de öyle düşündüm. "

"Cheryl anneni sever misin?"

"Shit Eric!! Bunu aklından bile geçirme!"yolda yürüyorduk ben durmadan önce.

Bana baktı. "Ben de öyle düşünmüştüm. " zaferle sırıttı.

Yolda yürümeye devam ederken "Peki beni nasıl getirdin evine?"sakinleşmiştim.

" Merak etme Dolunay'a maruz kalmadın. "

" Peki..."

Yere bakarken bir şey daha geldi aklıma.

" Şey... Ben o gün duştan çıktığımda ne kadardır orada beni izliyordun?"

" Öğrenmen senin için iyi olmaz desem."

"Lanet olsun Eric!"kafam yine yere eğilmişti.  

" Bu gidişle oraya varamayacağız. " demesiyle beni kucağına aldı.

"Sıkı tutun."dedi ve boynuna sarıldım.

Millie'den...

Eve dönme vaktim gelmişti. Hava henüz aydınlıktı. Bisikletimi alıp sürmeye başladım. Eve gitmeden önce bir yere gidecektim. Bisikletimi gideceğim yere doğru sürerken Güneş batmak için can atarcasına son ışıklarını güçle saçıyordu. Sıcak ve hafif esen rüzgâr eşliğinde gideceğim yere vardım. Bisikletimi yasladım ve etrafı kontrol ettim. Ses yoktu...
Merdivenden yukarı doğru çıktım ve gördüklerim karşısında çığlık atıp beş basamaklı merdivenden düştüm. Yere düştüğümde acılı bir inleme döküldü dudaklarımdan.

"İyi misin? " diye seslendi Will.

Yukarıdan bana baktılar endişeyle.

"Sizce nasılım? " sinirle bağırdım.

Aşağı indiler ben de ayağa kalktım.

" Sizin yüzünüzden kemiklerim kırılacaktı!"haykırdım.