Onu ilk gördüğümde hareketsiz bir şekilde kalmıştım... Gözleri benliğimi okuyordu adeta... Dişlerini boynumda hissetmek birden bu hayatta en çok istediğim şey olmuştu... Kokusu nefes almamı sağlayan tek şeydi sanki...
İLK SOY:UYANIŞ
TUTKU VE MACERA...
Şarkı Önerisi : Rag'n'Bone Man - Human Dizi Önerisi : Riverdale Selaaaam yeni bölüm geldiiii!İyi Okumalar... **** Birden geri çekildi. Bu kadar ani olacağını beklemiyordum.
Sanki bundan suçluluk duymuştu. Gözleri bir an için o duygusuz vampir gibi değil de pişman bir insan gibi bakmıştı. Bu bakışını görmemi istemeyen bir edayla arkasını döndü.
Ben "O yüzden demedim. Yani aslında o anlamda da demedim. Bu bir kuralmış 12 saat bir vampirle temas edemem."derken saçmalamaktan ölecektim.
Sonra "Tamam anlatacağım. Fakat bodruma inmeliyiz. " dediğimde 'Neden' bakışı attı ve ben de "Açıklarım."dedim. Bulunduğum yerden hızlıca bodrum merdivenlerine yöneldim ve beraber bodruma indik.
Ben " Başlıyorum. Oraya gittiğimizde Veronica diye biri vardı. Ona zarfı falan verdik sonra bizi arka odaya götürdü. Ölüm Perisi olmak isteyip istemediğimi sordu. Ben de nasıl bir şey olduğunu öğrendikten sonra kabul ettim. Bir ritüel yaptık ve bayıldım. Uyandığımda bana ilk gün için uymam gereken birkaç kuraldan bahsetti. Sonra da geldik." dedim.
Eric " Eee... Nasıl bir şey bu?"
Ben "Neden bu kadar çok ilgileniyorsun? "
Eric "Seni ilgilendirdiğini kim söyledi?"
Ben ise "Peki."
Eric "Soruma cevap ver!"
Ben " Yardıma ihtiyacım olunca çığlık atıyorum ve ölümleri tahmin edip engelleyebilirmişim. Ayrıca bazı görüntüler görebilir,sesler ve konuşmalar duyabilirmişim beynimde. Bir de beynimin içinde birtakım olaylar yaşayabilirmişim."diye yanıtladım.
Eric " Kurallar ne?"
Ben "12 saat bir vampirle temas edemem,6 saat içerisinde vampir kanı içemem,bugün ay ışığına çıkamam ve de yaralanmamalıymışım bugün tabi."
Yine ben "Sorgunuz bitti mi vampir bey?"
Eric "Hayır"
Ben "Daha ne istiyorsun anlamadım!"
Eric "Seni!"
Ben "Ne?!!Yani... Neyden bahsediyorsun?"
Eric "HİÇBİR ŞEYDEN!"diye bağırdı ve vampir hızıyla kayboldu.
Ne yaptım ben şimdi? Benim bir suçum yoktu ki? Ya da var mıydı? Bütün bunlar benim suçum muydu?
Millie'den...
Bisikletimi alıp Fangtasia'dan çıktım. Parayı alırken bir şey fark etmiştim. Paranın yanında küçük bir not kağıdında "Bugün Cheryl'a dayandığın için 90$ aldın."yazıyordu. Aslında her zaman Eric'in içinde bir insan olduğunu hissetmiştim.
Özünde kaba,sert,duygusuz,acımasız ve vicdansız olabilirdi fakat içinde bir yerde esprili ve mutlu bir adam vardı. Bana her zaman iyi davranırdı ama hep mesafeli bir kişilikti kendisi. Neyse... Sessiz bir yolda bisiklet sürmek kadar iyi bir şey yoktu. Çok iyi hissettiriyordu. Özellikle bu mevsimde. Yaz en sevdiğim mevsimdi. Dışarı ile iç içe olduğum. Henüz yaz olmadığı için okulun son haftasınıda geçirmek zorundaydım. Yalnız takılan biri olduğum için sorun yoktu. Derslerim de çok iyidir. Fakat okulu sevmem. Birden bu sessiz yolda benim bisikletimin sesi dışında bir ses duydum. Bisikletimi yavaşça durdurdum ve omzumun üzerinden arkaya baktım. İki bisikletli erkek geliyordu. Bana yaklaştıklarında yavaşça frenlediler ve tam yanımda durdular.
Kıvırcık saçlı olan "Selam ben Mike bu da arkadaşım William ama ona Will diyebilirsin. " dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mike
Ben ise "Selam!"dedim mecburi bir şekilde. İyi birilerine benziyorlardı fakat geçen akşam bahçede gördüğüm erkeklerdi bunlar. Biraz rahatsızdım bu durumdan. Yanındaki Will isimli kişi ise "Selam " dedi kısaca. Sonra sinir bozucu bir sessizlik oldu. Sonrasında ise Mike "Evin Yakınlarda mı?"dediğinde soğuk bir tavırla "Neden sordun?"dedim.
O ise biraz çekinerek "Beraber gideriz belki de. Ne dersin?"dedi. Onu biraz kırdığımı anladığım hâlâ Hayır diyebilirdim ama suçluluk duygusu kaplardı içimi. İlk kez biri bana arkadaşça yaklaşmıştı.
Ben de gülümseyerek "Bana yetişebilirseniz beraber gidebiliriz!"dedim ve onlarda gülümsediler. Bisikletlerle ilerlemeye başlamıştık.
Uzun bir yol sonunda evimin önüne geldiğimde durduk.
Ben " İyi akşamlar Mike ve Will!"
Mike " Sana da iyi akşamlar!"
Will " Sana da!"
Bisikletimden indim ve evimizin duvarına yaslayıp kapıyı çaldım. Onlar ise henüz bekliyorlardı. Annem kapıyı açınca ve ben içeri girince ilerlediler.
"Günün nasıl geçti kızım?"
"Harika!". Odama çıkan merdivenlere yönelmiştim. Küçük kardeşim yanıma gelip bana sarıldı. Sonra da koşarak salona gitti. Odama çıkıp yatağa uzandım. Tavanı izlerken yarın okul olması beni rahatsız etmişti. Fakat ben günlüğümü alıp bugünü heyecan dolu bir şekilde yazıya döktüm.
Biraz dinlendikten sonra acıktığımı fark ettim. Galiba vampirler ile birlikte takıla takıla 'yemek' kavramını unutmuştum. Hemen üzerimi değiştirip rahat olduğunu düşundüğüm bir pijama giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonrasında hızla merdivenlerden inip mutfaktan içeri girdim. Işığı yaktım ve bir de ne göreyim????!!!!
Domates soslu spagetti!!!! En sevdiğim yemekti. Hemen bir tabağa bolca koydum ve o tabağı masaya bırakıp dolaptan ayran aldım. Bardağa doldurdum ve enfes akşam yemeğimi yedim. Yemek yerken hiçbir şey düşünmedim. Önümdeki enfes yemek dışında tabi ki de! Yemeğimi bitirdikten sonra odama çıkarken anneme "Ellerine sağlık!!"diye seslendim. Sonrasında yukarı çıktım ve çantamı hazırlayıp ödevlerimden kalanları bitirdim. Daha çok vaktim olduğu için biraz matematik testi çözdüm ve son olarak birkaç video izleyip kafamı yastığa gömdüm. Günün yorgunluğu o an ile yok olup gitti...
* * * * Bu bölümde bittiğine göre yorum yazmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen. 😘😘😘😘
