Dağ Başında Aşk (Tamamlandı)

Bölüm 40/👨‍✈️👩‍💼

"Haklısın bunu sormam bile hataydı" dedi Ceyda başını önüne eğerek. Bu konuda ne kadar hassas olduğumu bildiği halde bunu sorması sinirlenmeme sebep olmuştu.

"Ben gidiyorum bir şey olursa numaram sende var" dedim yanımdaki çantaya uzanarak aldım.

"Hiç sormadın" dedi gözleri bana dönerken.

"Neyi?" dedim tek kaşımı kaldırıp.

"Mert'in annesini" dedi soğuk bir sesle.

"Beni ilgilendirmiyor Ceyda kim olursa olsun" dedim omuz silkip.

"Zeliş bile olsa mı?" dedi Ceyda tek kaşını kaldırıp.

"Zeliş mi?" dedim olduğum yerde donup kalırken.

Zeliş üniversiteden arkadaşımızdı Ceyda ile benim. Gediz'e başta ilgi duyduğunu hissetsem de Gediz'in bana olan ilgisiyle kendini geri çekmişti. İlk tanışmaları da Gediz'in okula geldiği zaman benim de içlerinde olduğum kız grubunun yanına gelmesiyle olmuştu. O ana geri döndüğümde Zeliş'in Ceyda'ya dönüp "Abin mi?" diye sorup gülümsemesi geldi aklıma.

"Zeliş aşıktı abime. Gediz seni ne kadar sevdiyse o da onu o kadar çok sevdi" dedi Ceyda.

"Gediz beni sevmedi ben onun için bir takıntıdan başka bir şey değilim Ceyda" dedim sert bir şekilde uyararak.

"Her neyse sonra Gediz'in sana olan hayranlığını görünce kendini geri çekti. Seninle baş edemeyeceğini biliyordu bu yüzden hiç savaşmadı. Çünkü savaşı seninle değil Gediz'in içindeki Gamze ile olurdu ve o çoktan mağlup olmuştu bu aşka. Gediz ortadan kaybolmadan önce bir barda görmüş onu. O gece çok içmiş Gediz, Zeliş yardım etmiş ona evine götürmüş. Sonra Gediz onu sen sanmış ve-" dediğinde sözünü kestim.

"Yeter artık bu iğrençliği duymak istemiyorum. Zeliş öldü artık ona ne desem boş. Üzülmedim mi üzüldüm! Ama ne Gediz'e ne de Zeliş'e. Ben Merte üzüldüm o tertemiz bir bebek ve bunları daha bebekken yaşaması ne kadarda ağır. Hiç annesini, babasını sormayacak mı bu çocuk? Yazık Ceyda çok yazık! Zeliş hamile olduğunu anladığında keşke çabalayıp bulsaydı gerekirse bütün karakolları gezip hastanelere baksaydı bunu kendisi için değil bebeği için yapmalıydı" dedim içimdeki hissi daha fazla bastıramayarak.

"Zeliş biliyorsun kimsesizdi ona sahip çıkacak bir ailesi yoktu. Zeliş bize geldiğinde doğumuna bir hafta vardı. Korkmuş Gediz bebeği istemez, aldır der diye. Yemin ettirdi Gediz'i aramamamız için doğuma kadar, söylersek gideceğini bir daha bebeği bize göstermeyeceğini söyledi. Zaten doğumda vefat edince Mert ile kaldık. Gediz ortalıkta yok ulaşamıyoruz, Zeliş ölmüş birde bizi düşün Gamze çaresiz bir şekilde kaldık" dedi Ceyda gözleri dolarken.

Abisine ne kadar düşkün olduğunu biliyordum ve ikisinin arasına giren bendim. Eğer ben olmasaydım Gediz ailesinden ayrı kalmayacak, hatta Zeliş ile evlenebilecek ve Merti birlikte büyüyeceklerdi belkide. Ellerimi ağrımaya başlayan başıma koydum ve derin bir nefes aldım.

Ya da ben olmasam bile bunlar olacaktı.

"Kararımın arkasındayım Ceyda, beni ilgilendirmiyor kendi aile meseleniz. Hoşçakal" dedim ayağa kalkarak.

"Peki Gamze ne olursa olsun dostumu bir kez daha kaybetmek istemiyorum. Iğdır'a gelince mutlaka konuşalım tekrar" dedi. Başımı hafifçe sallayıp kasaya yöneldim ve kırılan bardakla birlikte hesabı ödeyip çıktım.

Eve geldiğim de yolda Emre ile yaptığımız konuşmayı düşünüyordum. Ona her şeyi anlatmak istesemde bunu yüzyüze yapmaya karar vermiştim. Gediz umrumda bile değildi ama Emre'ye ögrendiklerimi anlatmak istiyordum. Sonradan Gediz bunu kullanıp 'Gamze zaten biliyordu' demesi istediğim en son şey bile değildi.