"I was never good, A." mariin kong sinabi.

Sabay-sabay kaming napabaling sa mahabang lamesa nang umalingawngaw ang isang tawag. I immediately rush towards it when I notice it was actually my spare phone and saw Von Khenry Montejar's wicked smirk flash on the screen with his name on it.

Agad ko iyong inabot at sinagot ng walang pag-aalinlangan sa kabila ng konting sakit na nararamdaman sa mga sugat na natamo ko.

"Montejar" tila isang hangin ang pagsambit ko nang masagot. Napalunok ako kasabay ng parang nagkakarerang pagtambol ng puso ko sa kaba.

Hindi ko magawang guminhawa ng maayos nang ilang segundo na ang lumipas ay hindi pa rin nagsasalita ang nasa kabilang linya. I grip the phone so hard that I can feel my hand numbing.

Kakaibang kaluskos ang narinig ko sa kabilang linya bago ko narinig ang tila mga pagtatalo ng mga kung sino at ang impit na pagdaing ng isang baritong boses na kilalang-kilala ko.

"Vixen." a mocking voice uttered.

My grip was too tight that I had to take a deep breath to calm my raging heart, I can't act reckless now or it would satisfy the thirst of these animals. Hindi ako nagsalita at nagbuga lang ng isang malalim na hininga na siyang ikinatawa na naman ng nasa kabilang linya.

"You know who we are as well as we know who you are. We don't know where to find you but you know very well where to find us." He uttered like a dangerous beast in hunt. Kumuyom ang kamao ko nang napagtantong hindi ang inaasahan kong tao ang nakakuha kay Von. Somehow, the flashing thought of him being captured by the Elizalde's were soothing as I know that regardless how he was caught in the middle of being with me, the enemy, he was still one of the precious son of the high-ranked clan.

Pero pagkatapos nang marinig ang mga mapanuyang tawa ng lalaking ito sa kabilang linya at ang mumunting daing ni Von sa paligid nito ay nagpatanto sa aking kung sino man angm ga hayop na ito ay hindi sasantuhin ang anak ng mga Montejar.

"Do you know who you're holding as a bait? I asked, with the hope that maybe—just maybe, Von being a fucking Montejar can help him from misery. Mapanuyang tumawa na naman ang nasa kabilang linya na sinabayan pa ng mga kasama na parang tuwang-tuwa.

" Of course. The Montefalcons is one of the leading families, they know this young man very well that he was doomed to be punished for being a disappointment. But—" he paused and with a mocking voice he said, "Syempre hindi alam ng mga Montejar. Ang alam nila ay nasa inyo ang panganay na anak nila, and oh! They have been in wrath for believing that you are holding their precious son as a bait. You can't imagine the wrath of the leading families, Vixen. You can't." N bahagyang humina ang kaniyang  boses. Oh I can already imagine this man's blood on my hands.

"Very well, the Head of the Montefalcons are very much fond of seeing you, the infamous cold-blood thirsty, Vixen of the Underground world." He paused again and in a tiny voice he uttered in a icy-chilling tone, "And I'm so delighted to be seeing you too, Vixen. I'll make sure to do the honor of killing you, that I'm sure."

Gusto kong umirap sa mga banta niya, oh please! I've heard worst threats for counteless times that sometimes it's just boring the hell out of me. Ngunit nang maramdaman kong ibababa na nang lalaking—wala-akong-pake-sa-pangalan— ay agad akong tumikhim.

"Let me talk to the bait." I demanded, emotionlessly. He paused again for while before he bark in a laughter. Agad na tumahimik na naman angkaniyang paligid kasabay ng pagdaing at ang mahinang pagubo ng isang boses na gustong-gusto kong makausap ngayon. I grip the phone tighter when it took a couple of minutes before his damn fucking laugh subsided. Tuwang-tuwa ang gago.

Chasing Hurricane (PlayboySeries#2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon