"Tahu lah air dan roti tapi untuk siapa? Saya ke?"

"Habis kau ingat aku nak bagi dekat meja lah. Macam tu? Kau ni kalau tanya soalan tu biar lah cerdik sikit. Kau ada nampak orang lain selain kau dan aku ke kat sini?" Eh eh dia ni sempat kutuk aku. Huh.

"Ye la thanks." Aku tetap sambut huluran dia. Sebenarnya aku malas nak makan roti tu tapi disebabkan dah kena jeling dengan mamat sebelah ni terpaksa aku bukak plastic roti tu.

"Hm, cappuccino ke ni?" Tanya aku lepas hirup kopi itu untuk dapatkan kepastian. Dia angguk.

"Mana awak tahu saya suka cappuccino?" Musykil jugak aku macam mana dia tahu.

"I always know everything about you." Aku dengar dia kata dengan perlahan. Macam tengah cakap dengan diri sendiri je.

"Apa? Saya tak dengar lah. Cakap kuat sikit boleh tak?" Pinta aku.

"Aku cakap sebab aku pun suka cappuccino jugak so aku bawak lah cappuccino untuk kau." Jelas dia. Terangguk-angguk aku. Tapi kenapa aku dengar macam benda lain tadi.

"Tempat ni untuk apa awak?" Aku saja nak pecahkan kebisuan antara kami. Tunggu mamat ni tanya memang kiamat dulu lah. Ingat aku tak awkward ke.

"Ni studio aku. Tapi aku dah nak pindah dah. Ni pun dah banyak barang yang dah diangkut keluar. Kan hotel ni dah nak tutup." Jelas dia. Ohh patut lah aku tengok macam dah nak kosong je tempat ni.

"Sayang lah kenapa pemilik hotel ni dah nak tutup tempat ni. Rugi tau. Dah la cantik. Kalau saya dah lama dah kaut untung. Wahh.. mesti kaya saya nanti." Aku berangan-angan. Aku nampak dia tersenyum lucu dengan gelagat aku.

"Kau rasa macam tu ke? Aku tak rasa yang hotel ni mampu bertahan lagi. Sebab pemilik baru hotel ni tak pandai pasal pengurusan hotel. Sebab tu dia nak tutup." Kata dia sambil termenung jauh. Kenapa dia ni? Ada masalah ke?

"Kalau tak pandai boleh belajar kan? Awak kenal ke pemilik hotel ni? Saya ada dengar yang pemilik hotel ni kawan ayah saya. Tapi saya tak pernah kenal pun." Jujur aku. Dia terus pandang muka aku lepas aku cakap macam tu. Dia nampak terkejut.

"Betul ke ayah kau kenal pemilik hotel ni? Siapa nama ayah kau?"

"Anuar Hakim." Dia cuma angguk dan nampak macam berfikir sesuatu. Cakap pasal nama aku baru teringat yang aku tak tahu pun nama dia apa. Asyik bercakap je tapi tak tahu nama.

"Haa btw what's your name?" Dia senyum senget dekat aku. Eh dah kenapa ni. Aku ada tanya benda pelik ke tadi?

"Kenapa kau nak tahu? Nak ajak aku kawin ke?" Usik dia. What! Merah muka aku tahan malu. Tak guna kau!

"Mana ada. Tak kuasa saya nak kawin dengan awak. Saya ni muda lagi tau. Sekolah pun belum habis lagi. Kalau tak nak bagitahu sudah lah tak kesah pun." Marah aku. Gila betul dia ni. Aku hantuk kepala kat dinding baru tahu.

"Haikal. Nadien Haikal. Kau boleh panggil Haikal. Nak panggil abang Haikal pun boleh. Kau?" Dia siap kenyit mata dekat aku. Gatal. Tapi nama dia sedap woi. Sesuai dengan muka dia. Eh jap aku puji dia ke tadi. Eee sejak bila ni rissa.

"Kenapa nak tahu nama saya? Nak ajak kawin ke?" Aku pulangkan paku buah keras. Tapi dia wak lek wak peace je wei. Cis.

"Haah. Boleh lah aku hafal awal-awal. Senang aku nak sebut masa akad nikah nanti." Selamba dia tuturkan ayat dia. Aku yang dengar pun terkedu habis. Kurang ajar. Dia kenakan aku balik.

HEY MR PHOTOGRAPHER ©Where stories live. Discover now