Winter Heat

san

"Rashomon."

Ryunosuke geriye doğru sıçrayarak savunmasına hazırladı kendini. Dazai'yi ararken başka tilkilerle karşılaşmıştı. Biri üç, diğeri dört kuyrukluydu.

"Bu ikisi bir Dazai-san etmez."

Yine de zorlanıyordu. Bu ikisi kalplerinin üzerini çok iyi koruyordu.

Geri çekilip çömeldi yere. "Jinko..." dedi. "En azından Jinko..." Uzun zamandır yeteneğini kullanmıyordu Ryunosuke, rahat yaşamaya alışmıştı.

Atsushi Ryunosuke'nin önüne geçerek onu beklemeyen iki tilkinin saldırılarını engelledi. "İyi misiniz, Akutagawa-sama?"

Ryunosuke ayağa kalktı. "Sormana gerek var mı?"

Ryunosuke'nin ona Jinko demesinin sebebi, bir tilki olmasına rağmen kaplan gibi dövüşmesiydi.

"Eh, bu seferlik beni korumana izin vereceğim." Atsushi'nin bir adım arkasında durdu.

***

Chuuya kızgındı. Kızgın, şaşkın, biraz da bıkkın... ama gerçekten kızgındı. Elindeki tüy kalemi sıkarak kırdı.

"Aaaa, beni mi çizdiiin?" Chuuya'nın bir köşeye dizdiği resimleri bulmuştu Dazai. Chuuya onları yakmadığı için kendini suçluyordu.

Bir tilkiyi öldürmek için kalbini sökmesi gerektiğini nereden bilebilirdi ki? Özellikle dokuz kuyruklu olanın.

Dazai resimleri kurcalarken ona en çok benzeyen resmi buldu ve onu incelemeye başladı. Göz ucuyla bir Chuuya'ya, bir de resme baktı. Yüz hatlarını nasıl bu kadar iyi çizebilmişti? Oldukça iyi dikizlenmiş olmalıydı.

Dazai gülümsedi. Chuuya ona gözlerini kısarak bakmıştı bu sırada.

İç çekerek önüne baktı. "Şimdi..." Ayağa kalktı Chuuya. "Benimle bir anlaşma yap ki seni öldürmeyeyim."

Chuuya'ya sırtı dönüktü, sadece başını çevirdi. Dazai kaşlarını kaldırdı. "Ama ben zaten ölmek istiyorum."

Elini arkasına koyarak yavaşça döndü Chuuya'ya. "Beni öldürür müsün?"

Dazai ayağa kalkıp Chuuya'nın önüne geldi ve boyunun kısa olduğunu göstermek için üzerine eğildi. Doğrudan mavi gözlere bakıyordu, sevmişti bu gözleri. "Öyle olsun. Seninle anlaşma yapacağım."

Chuuya gülümsedi, sonra kaşlarını çattı. "Senin efendin olacağım, haberin olsun." İşaret parmağıyla Dazai'nin alnına koyarak itti.

"Hmhm. Öyle olacak." Ellerini beline koydu Dazai. Yavaş adımlarla yaklaştı. "O halde..." Dudaklarını aralayarak eğildi yine Chuuya'nın üzerine. "...Itadakimasu."

Chuuya'nın beklemediği bir şey yaptı, dudaklarını dudaklarına bastırdı. Chuuya gözlerini şaşkınlıkla açıp kaşlarını çatmıştı. Dazai yavaşça çekildiğinde Chuuya Dazai'nin dudaklarının arasında mavi küçük bir rüzgar gördü. Sonradan fark etti ki bu küçük yoğun rüzgar kendi dudaklarının arasından çıkıyordu. Sessizce izlemekle yetindi.

Dazai zevkle ısırdı bu yoğun rüzgarı, ardından kayboldu, Dazai ise kendi ağzına çektiği parçayı yedi. Chuuya kısık gözle izledi onu, demek bu şekilde yiyordu ruhları, bu onu rahatsız etmişti.

"Eee?"

Dazai ağzındakini sanki katı bir yemeği çiğniyormuş gibi çiğnedi, çiğnedi, çiğnedi. Lezzetli bir ruhu var, diye geçirdi içinden. Yuttu. "Hey sen..." Elini çenesine koyarak düşündü. "Chibiya... idi değil mi adın?"

Chuuya yine sinirlenmişti. "Chuuya!"

"Neyse ne. Ruhunun tadı berbat."

Chuuya yine sinirle bağırdı. "Kes şunu! Anlaşmayı yap!"

Dazai kuşağını çözdü ve Chuuya'ya vücudunu sergiledi. Chuuya bunu da beklemiyordu, bu adamın birkaç tahtası eksik olmalıydı, Chuuya düz bir ifadeyle onu izlerken Dazai gülümsüyordu.

"Vücudumdan bir yer seç."

"Alnın."

"Gerçekten mi?" İç çekti ve kuşağını bağlayarak üzerini düzeltti. "Hiç zevkin yok senin."

"İyi, avcun olsun ama neden?"

Dazai bir süre sonra avcunun içini gösterdi. Koyu mor -belki bir galaksinin içinden seçebileceğin güzellikte bir mor- küçük bir hilal vardı. "Bu anlaşmanın sembolü."

Chuuya uzun bir süre izledi küçük hilali, ardından üzerindeki haoriyi çıkarttı, futonun içine yerleşti. "Rahatsız etme beni. Yarın Tokyo'ya döneceğim."

Dazai Chuuya'nın üzerine eğildi. "İşte bunu yapamazsın. Aramızda mesafe sınırı var. Benden çok uzaklaşamazsın ve ben Yokohama'dan çıkmıyorum."

"Haaa?!" Hışımla doğruldu Chuuya. "Ne demek mesafe sınırı? Ne demek gelmiyorum?"

Bir gözünü kırpıp dil çıkarttı Dazai.

~~~

Tilkiler ile ilgili yazılarda anlaşma gibi bir şey yok ama Chuuya'nın Dazai'nin etrafında olması için bir sebebe ihtiyacım vardı.~