My Secret Life

I think that's the answer

Κι έτσι που λέτε. Μια μικρή μαγισσούλα. Ήμουν άραγε έτοιμη; Ήμουν στην κατάλληλη ηλικία για κάτι τέτοιο; Κάνεις δεν ήξερε. Έπρεπε όμως να πάρω μια απόφαση. Αν θα το μοιραζόμουν με άλλους ή αν θα το κράταγα μυστικό για όλη ή έστω για την περισσότερη ζωή μου. Αυτά είναι λέω, είπα και ξεφύσησα τόσο που ένιωσα λες και θα μου έφευγε η ψυχή.

Όλα ξεκίνησαν μια μέρα που έπαιζα με τα κουκουνάρια, σε ένα δασάκι κοντά στο σπίτι. Βλέπετε μου άρεζαν πολύ, ως σχήμα. Όλη την ώρα που έπαιζα με αυτά, όλα πήγαιναν κατά πρόγραμμα. Τίποτα το καινούριο, τίποτα το "ασυνήθιστο". Μέχρι που το παιχνίδι έγινε επικίνδυνο. Έπιασε ένας τρομερός και ξαφνικός αέρας, που πέταξε προς το μέρος μου, μερικά κουκουνάρια. Από αντίδραση και μόνο έβαλα τα χέρια μπροστά και έσφιξα τα μάτια μου. Ήμουν παραξενεμένη μιας και δεν κατάλαβα τίποτα από πόνο. Άνοιξα τα μάτια. Τα κουκουνάρια ήταν ακίνητα, μπροστά από τα τεντωμένα χέρια μου. Ξαφνιάστηκα. Κοίταξα τα χέρια μου.

-Τι συμβαίνει; , αναρωτήθηκα. Εγώ το έκανα αυτό; Μα... αυτό...

Δεν κατάλαβα πολλά στην αρχή. Προσπάθησα να το ξανακάνω. Δεν έπιασε.

-Μήπως ονειρεύομαι; , είπα και πήγα να με τσιμπήσω.

-Μπα αποκλείεται, τι όνειρο θα ήταν αυτό; Χωρίς να με προσέχουν οι γονείς μου;

Κι αυτό γιατί μόνο στα όνειρα έπαιρνα την απαραίτητη προσοχή. Μία κίνηση μπορούσε να οδηγήσει στην λήψη μιας λάθος απόφασης που είχε την δυνατότητα να μου αλλάξει όλη την ζωή.

-Καλό θα είναι να το ερευνήσω λίγο μόνη μου, πριν πάρω στα σοβαρά κάτι. Κι εξάλλου δεν θέλω ούτε να με πάρουν για χαζή, ούτε να με προσέξουν για αυτό. Την προσοχή την θέλω για αυτό που είμαι, όχι για κάτι που μπορεί να μην είμαι ,  μουρμούρισα.

Περνούσαν τα χρόνια κι εγώ εξοικειωνόμουν όλο και περισσότερο στις ξεχωριστες ικανότητες μου! Κάθε φορά με μάγευαν το ίδιο πολύ! Κάθε φορά με χαροποιούσαν! Κάθε φορά με έκαναν αυτό που είμαι!

Είμαι πλέον οχτώ χρονών! Πηγαίνω δημοτικό! Πραγματικά μου αρέσει πολύ το διάβασμα! Ειδικά τα μαθηματικά είναι τα αγαπημένα μου!
Μία μέρα σαν τις άλλες, είχαμε δεύτερη ώρα μαθηματικά! Η δασκάλα μου είναι πολύ γλυκιά! Ενώ κάναμε επανάληψη τα παράγωγα του δύο, έγινε κάτι εντυπωσιακό!

Mrs Honey: Λοιπόν ποιος μπορεί να μου πει πόσο κάνει... Ή μάλλον πάμε όλοι μαζί! Δύο φορές το τέσσερα;

Όλοι μαζί: Οχτώ!

Mrs Honey: Ωραία, Εμμ... δύο φορές το πέντε;

Όλοι μαζί: ΔΕΚΑ!!

Mrs Honey: Υπέροχα παιδιά! Βλέπω εξασκήστε! Σύντομα θα μάθετε να κάνετε και πιο μεγάλους πολλαπλασιασμούς... από... δύο φορές το δέκα;

Όλοι μαζί: Είκοσι!!

Mrs Honey: Μπράβο, μέχρι και 13 φορές το 379...

Alia: Τέσσερις χιλιάδες...εννιακόσια είκοσι εφτά...

Mrs Honey: Τι είπες μόλις;

Alia: Εμ... νομίζω ότι αυτή είναι η απάντηση...

Ξαφνικά όλοι γύρισαν και με κοιτούσαν! Η κυρία έπιασε ένα κομπιουτεράκι και έβαλε την πράξη...
Η ορθότητα του αποτελέσματός μου φάνηκε από την έκφραση της μόλις είδε το κομπιουτεράκι που κρατούσε.

Mrs Honey: Όντως είναι...

Ουαου... όντως εγώ το είχα κάνει αυτό... και ήμουν μόλις 8! Η κυρία μου στην αρχή νόμιζε ότι ίσως είχε βρει ένα παιδί θαύμα στα μαθηματικά! Αλλά ίσως ήμουν κάτι πιο ιδιαίτερο και σύντομα άρχιζα να σκέφτομαι αν έπρεπε να της εκμυστηρευτώ το μυστικό μου! Εξάλλου ποιος ήξερε τι άλλες εκπλήξεις θα με περίμεναν!!