Nephente[s] • JJK

[9]

"Jeon Jungkook, tanıştığımıza memnun oldum."

"Bizden bir yaş büyükmüşsün, sen de Taehyung gibi sınıfta mı kaldın?"

"Hayır, annem öldüğü için bir yıl ara vermek zorunda kaldım."

Eunji özür diledi. Bu kız hep düşünmeden konuşuyordu. Henüz sınıfa yeni gelmişti ve öğretmen Jungkook'tan kendini tanıtmasını istemişti. Ve Jungkook, daha ilk günden incinmişti belki de. Öğretmenin yanında, tahtanın önünde duran Jungkook'a baktım. Göz göze geldiğimizde 'sorun yok' dercesine gülümsedi.

"Kim Taehyung'un önüne oturabilirsin." dedi Bayan Im. İlk defa o gün, devamsızlıktan yakında okuldan atılacak olan ve ismini bile bilmediğim çocuğu sevdim.

İlk ders benim sadece Jungkook'u izlemem dışında gayet normal geçmişti. Tepkilerini merak ediyordum. Bir yıldır okuldan uzak kalmış ve hiç kimsenin kendisini tanımadığı bir okula dönemin ortasında adını yazdırmıştı. Yaptığı şey cesaret isterdi.

Zil çaldığında Somi sırasından hızla kalkıp yanıma geldi: "Siz Jungkook'la tanışıyor musunuz?"

Heyecanlı yüz ifadesine anlamsız bir yüz ifadesiyle karşılık vererek "Niye soruyorsun ki?" dediğimde gülümseyerek omuz silkti: "Sana bakıp gülümsediği için tabii ki."

"Sana okulu gezdireyim mi?" dedi Taehyung kolunu Jungkook'un omzuna atarak. Taehyung ve arkadaşları şimdiden Jungkook'u aralarına almış gibi gözüküyorlardı. Şaşkın gözlerle bakan Jungkook'u izledim bir süre. Sürekli düşünceli yere bakan gözleri nasıl olur da yusyuvarlak ve parlak olabilmişti bir anda?

"Yoksa sevgili falan mısınız?" dedi Somi birden koluma vurarak. Kaşlarımı çattım ve "Saçmalama, olsa söylerdim." dedim. Kaşlarını havaya kaldırarak dudağını büzdü: "Bilemem artık! Ama ona bakarken bayağı gülümsüyordun, haberin olsun."

Öğlen teneffüsüne kadar Jungkook ile bakışmaktan başka bir şey yapmadık. Benimle bilerek mi konuşmuyordu yoksa Taehyung ve arkadaşları konuşmasına fırsat mı vermiyordu bilmiyordum ancak bir türlü konuşamamıştık.

Öğlen teneffüsünün zili çaldığında herkes yemekhaneye gideceği için halinden memnun bir şekilde sınıfı terk etti. Somi ve ben, hızlı adımlarla çoğu kişinin önüne geçmiş ve sıranın önlerinde yer almayı başarabilmiştik.

"Yuju! Neden bize Jungkook'un arkadaşı olduğunu söylemedin?" dedi birden önümde olduğunu yeni fark ettiğim Taehyung. Onun bir önündeki Jungkook bana bakıyordu. Kaşlarımı çattım: "Jungkook'u geçenlerde görmüştün. Hatırlamıyor musun? Söylememe gerek olmaz diye düşünmüştüm."

Taehyung dudaklarını büzdü ve bir şey demeden önüne döndü. Tepkisine karşılık gülümseyerek ona baktım. Taehyung'un tepkileri aşırı sevimliydi.

Yemeklerimizi alıp da boş masa aramak için etrafa bakındığımızda Taehyung komumu tuttu ve kulağıma doğru eğilerek "Sanırım Jungkook seninle oturmak istiyor." dedi. Kaşlarımı havaya kaldırdığımda omuzlarını silkti: "Oturduğundan beri seni izliyor. Bizimle otursanıza."

Taehyung'u takip edip tuttukları büyük masaya oturduğumuzda yanımıza Yeon-Joo da oturdu. Çaprazımda duran Jungkook'a kaçamak bir bakış attığımda göz göze geldik. Hızla gözlerini kaçırıp yemeğini yemeye başladığında ben de yemeğime odaklandım.

Sadece göz göze gelmiştik. Neden kalbim bu kadar hızlı atıyordu ki?