Be My Another Half (Please...Hyung!)

Episode 10

Unicode

လမ်းသွယ်ကြားထဲရှိ မီးတိုင်များမှ ဖြာကျလျက်ရှိသော မီးရောင်ဝါကျင်ကျင်အောက်မှာ Jungkook က အပြုံးတစ်ခုနှင့် ကျွန်တော့်ကို ငုံ့ကြည့်နေခဲ့သည်။  လစ်ဟာမှု‌ေတွက ပြည့်စုံခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပေမဲ့ တင်းကြပ်လေးလံနေခဲ့သောစိတ်အစဉ်က ပေါ့ပါးမသွားခဲ့။ ကောင်လေးရဲ့ မျက်၀န်းဝိုင်းတွေဟာ အရင်လို တောက်ပမနေခဲ့ပါ‌ေလ။ တွန့်ကောက်ကောက် ဆံပင်ရှည်တွေဟာ လုံးလုံးအုပ်အုပ်လေး ပြန်ဖြစ်နေခဲ့ပြီး မျက်နှာ‌ေလးက ချောင်ကျသွားသလိုပင်။

<<>>

"မတွေ့တာကြာပြီနော် Hyung။
နေကောင်းတယ်မလား"

ငြိမ်ငြိမ်လေး စိုက်ကြည့်နေသည့် Hyung ကြောင့် နေရခက်လာသည်။ အဆက်အသွယ်မလုပ်ဘဲ အကြာကြီးပစ်ထားလို့များ စိတ်ဆိုးနေသလား။

"တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော် အလုပ်တွေများနေလို့ Hyung ကိုဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာ"

တုန့်ပြန်စကားပြန်မဆို။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးတွေထဲက တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေဖို့ကြိုးစားနေသည့် Hyung ရဲ့ အကြည့်တွေ။ ဟင့်အင်း။ မမြင်စေချင်ပါ။ ဒီလူသားရှေ့မှာဆို ‌ဟန်ဆောင်နိုင်စွမ်း ရှိမည်မထင်။ ခပ်မြန်မြန် မျက်လွှာချပစ်မိသည်။

"ကျွန်တော် ကိစ္စလေးရှိလို့ နယ်ကိုခဏပြန်သွားတာနဲ့။ Hyung ကို လာမတွေ့နိုင်တာ။ အဲ့နေ့ကလည်း Hyung အိပ်နေတာနဲ့ နှုတ်မဆက်ဖြစ်လိုက်ဘူး။ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ကြီးပျောက်သွားတော့ အကြောင်းမကြားဘာမကြားနဲ့ဆိုပြီး စိတ်ပူနေမှာပဲ။ တောင်းပန်ပါတယ် Hyung။ နောက်ဆို ပြောသွားပါ့မယ်။ ကတိပေးတယ်။ ကျွန်‌တော့်ကို စိတ်မဆိုး-'

ဖြောင့်ချက်ပေးနေမိသော ကျွန်တော့်အသံကို ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပင် အားမရချင်။ လှိုက်မောနေ၏။ နားထောင်နေရသူလည်း မသက်သာလို့ထင်သည်။ ကျွန်တော့်စကားတွေကို ဖြတ်ချပစ်သည့် Hyung။

"မင်း....အဆင်ပြေရဲ့လား"

"ဗျာ ဘာကိုလဲ"

"မင်း အဆင်ပြေရဲ့လားလို့"

"ဟုတ် ပြေပါတယ် Hyung ရဲ့"

Hyung က ဆက်မမေး။ ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းက အပြုံးတွေ ပီပြင်ပုံမရ။မျက်နှာကို စူးစူးနစ်နစ်ကြည့်သည့်အခါ ယိုင်နဲ့နေသော ကျွန်တော့်စိတ်‌တွေ လဲပြိုချင်လာသည်။